comfortably numb

(bkz: efsane)

bu sabah ne hikmetse leş kokulu, tıklım tıklım belediye otobüsünde çalan, ve asık yüzümün gülümsemesini sağlayan, buna rağmen içimde, derinlerimde bir şeyin acı acı titremesine sebebiyet veren güzel pink floyd parçalarından biri.

dinlerken, özellikle de solo başladıktan sonra tam anlamıyla insanı comfortably numb yapan şarkı.

there is no pain, you are receding.
a distant ship’s smoke on the horizon.
you are only coming through in waves.
your lips move but i can’t hear what you’re sayin’.
when i was a child i had a fever.
my hands felt just like two balloons.
now i got that feeling once again.
i can’t explain, you would not understand.
this is not how i am.
i have become comfortably numb.
ok.


alan götüren,getirmeyen şarkıdan bir yutam..

tanrı bu şarkıyı yapanları kutsasın.

uyuşmanın müziği. bir şey hissedemeyecek kadar yabancılaşma. anlaşılamama. "is there anybody out there" bir yalnızlık imdatı olsa gerek. acının hafiflemesi için ayaklarının yere sağlam basması gerektiğini söyleyen doktor, ne kadar yardımcı olabilir ki? doktor acıyan yeri göstermesini ister, anlamamıştır ki acı bile hissedilmemektedir. doktorun dudakları kıpırdıyor ama ne dediği uyuşmuş insan anlayamıyor. ya da uyuşmuş bir şeyler söylemeye çalışıyor ama anlaşılmıyor. iletişimsizlik. çocukluğundan beri yaşadığı bir duygu, uyuşukluk. ama hep böyle değildi, bir ara başardı diğerleri gibi olmayı. ama direnemedi fazla ve yine yabancılaştı. doktorun anlayamayacağı, fizyolojik olmayan şeyler. iğne, geçici çözümler, yalanlar aslında. sadece vücudu değil, beyni de uyuşturmaya yarayan. böylece acı kalmayacak ki zaten yok. dinlenmeme durumu. büyümek denilen şey, kanıksamak, düzene uymak, kabullenmek. oysa yabancı bir çocuk ne kadar büyüse de hala uyuşacak. asla yabancılaşmayı atamayacak üstünden. bir de bunların üstüne pink floyd’un insanın ruhunun derinliklerini incelikle keşfetmiş melodileri gelecek ve karanlıkta, yalnız, hiçbir şey yapmadan, hissetmeden oturan, kafasında darma dağın bir sürü düşünce ile boş duvarı izleyen, bir şey hissetmek için vücutlarına acı verecek şeyler yapmayı deneyen insanların ruh hali işte, bu şarkıdan daha güzel nasıl ifade edilebilir ki?

gene dinliyorum ve gene yazıyorum.
herşey yalan
ama herşey.
sadece bu şarkı ve bir sabah vakti düşmek yollara.
geride ne mi var ?
umurumda değil!!!

scissor sisters coverı çoklarınca beğenilmese de güzeldir efenim. pek neşeli olmuştur. artık manaya göre ne kadar olunabilirse.

fakat bir kısmımızın hayatının fon müziği olabilir.

relax.
i need some information first.
just the basic facts:
can you show me where it hurts?

(bkz: bunu yapan insan olamaz)

dinlemeden önce ister çok mutlu ister çok mutsuz olun; parça başlarken görünmez biri, vücudunuza görünmez bir pipet saplar ve oradan tüm ruhunuzu emmeye başlar, yavaş yavaş. solo kısımlarında güçlenerek, parça bitene kadar devam eder bu emme işi ve parça bittiğinde ruha dair hiçbir şey kalmaz içinizde, yalnızca parçanın bahsettiği gibi olursunuz: comfortably numb.

bazen hasta muayene ederken aklıma geliyor, saçmalamaya başlıyorum.

relax.
i need some information first.
just the basic facts:
can you show me where it hurts?

unutmaya çalışıyorum beynimde sesi yükseliyor, başka şeylerle bastırmaya çalışıyorum daha da içine ediyor ruhumun. böyle karman çorman ortada bırakıp gidiyor, yeni bir sanrıya kadar.

sevmeyenlerin arka taraftaki boşluklara doğru ilerlemesi, ilk durakta inerek hızla uzaklaşmakta olan otobüsün gerisinde kalması ve otobüsün içindeki tek bir kişinin bile dönüp kendisine bakmadığını bile bile yine de -çaresizlikten- el sallaması gereken şarkıdır.

biz otobüsün içindekiler olarak yola devam edebiliriz;

^^http://tinyurl.com/5vhwxsl

kahreden ama vazgeçemediğim sesler bütünü.
dinlediğimde kendi kendime bile söyleyemediğim şeyleri gözümde canlandırır bazen. telkinler yetersizden öte gereksizdir. daha ilk duyduğunuzda farkındasınızdır ki konuşan kişi acıyı dindiremez. onu dinleyip rahatlayın, hadi gösterin acıyan yeri eğer bulabilirseniz. tabi ki bulamazsınız, acı olmadığından değil, gösterebileceğiniz bir acı olmadığından. anlatmanın anlamsızlığının farkında, dindirilebilecek bir acıya sahip olmadığınızı söylersiniz. gözünüzde canlanan, belki daha önce var olmuş belki sadece var olmasını istediğiniz gerçeklikten, bir kare anlatırsınız. o kare başka yansımalara, yaşanmış yada yarım kalmış hislerin, tekrarını yada ilk deneyimlerini yaşatır oturduğunuz yerde. hissizliği hissetmeye başlarsınız ama konuşan kişi daha pes etmemiştir. küçücük bir acı hissedersiniz ve ruhunuz haykırır. telkinler isteklere dönüşmeye başlamıştır artık, ama siz hala en başındaki gibisinizdir. son bir kere daha anlatmayı denersiniz, herhangi bir duygudaşlık beklemeden. bu sefer hissizliğin hissi tamamen ele geçirmiştir sizi ama o an belkide en çok hissettiğiniz andır. ve solo sonsuza devam ederken siz bir daha asla bu şarkıyı hiç dinlememiş siz olamayacağınızı anlarsınız.

pink floyd'un kutsal parçası.
insanı derin bir boşluğa iterek yumuşakça yüzdürür. nasıl betimleme lan bu demeyin. harbiden böyle düşünüyorum.