uyuşmanın müziği. bir şey hissedemeyecek kadar yabancılaşma. anlaşılamama. "is there anybody out there" bir yalnızlık imdatı olsa gerek. acının hafiflemesi için ayaklarının yere sağlam basması gerektiğini söyleyen doktor, ne kadar yardımcı olabilir ki? doktor acıyan yeri göstermesini ister, anlamamıştır ki acı bile hissedilmemektedir. doktorun dudakları kıpırdıyor ama ne dediği uyuşmuş insan anlayamıyor. ya da uyuşmuş bir şeyler söylemeye çalışıyor ama anlaşılmıyor. iletişimsizlik. çocukluğundan beri yaşadığı bir duygu, uyuşukluk. ama hep böyle değildi, bir ara başardı diğerleri gibi olmayı. ama direnemedi fazla ve yine yabancılaştı. doktorun anlayamayacağı, fizyolojik olmayan şeyler. iğne, geçici çözümler, yalanlar aslında. sadece vücudu değil, beyni de uyuşturmaya yarayan. böylece acı kalmayacak ki zaten yok. dinlenmeme durumu. büyümek denilen şey, kanıksamak, düzene uymak, kabullenmek. oysa yabancı bir çocuk ne kadar büyüse de hala uyuşacak. asla yabancılaşmayı atamayacak üstünden. bir de bunların üstüne pink floyd’un insanın ruhunun derinliklerini incelikle keşfetmiş melodileri gelecek ve karanlıkta, yalnız, hiçbir şey yapmadan, hissetmeden oturan, kafasında darma dağın bir sürü düşünce ile boş duvarı izleyen, bir şey hissetmek için vücutlarına acı verecek şeyler yapmayı deneyen insanların ruh hali işte, bu şarkıdan daha güzel nasıl ifade edilebilir ki?
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?