ben küçükken çok salaktım

- ben kucukken cok salaktim cancan
hakem kirmizi kart gosterdiginde "oyuncular gormedim desin o zaman" demisim bi keresinde abime o kadar yanee
- puhaha olm futbol sevmiyecegin o zamandan belliymis senin
- iyi bi yorum oldu sagol canim benim, kimseye anlatmamistim simdiye kadar bunu

(bkz: kucukken cok acimasizdim)

ben kucukken daha akilliydim sonradan bozuldum.

aslinda kucukken yaptigim salakliklari burada de$ifre etmek ne kadar dogrudur bilinmez ama ben kucukken cok salaktim.

cocuklugum doguda gecti benim, iyi ki de oyle oldu. celik comak oynayarak, yagli kayi$la can yakarak, inekleri kovalayarak tukettim cocuklugumu. ki$ doguda cok cetin gecer, burdaki gibi degildir hicbir zaman. kar yagdi mi tam yagar, gune$ acti mi tam acar. yazin kavrulur, ki$in buz kesersiniz, ortasi yoktur.

yine boyle bir ki$ mevsiminde yine kar yagmi$ yakla$ik bir metre kadar. tuvalet borulari evin di$ina yapilmi$ babam garibim elinde caydanlik, sicak suyla soguktan tikanmi$ tuvaletin buzlarini cozmeye cali$iyor, daha insanlar arasindaki buzlar cozulmemi$. ben her zamanki gibi soz dinlemez tavrimla di$ardayim, yalniz. once kardan adam yapmaya cali$iyorum, beceremiyorum, olmuyor ki tek ba$ima, 7 ya$imdayim daha. en sonunda sikintidan aciyorum kollarimi iki yana, kendimi ters bir $ekilde karlarin icine atiyorum. hoop gomuluveriyorum oylece. once farkina varmiyorum tabi, guluyorum kendi kendime sonra tadi kaciyor cikmaya cali$iyorum. i-ih olmuyor. debeleniyorum karlar uzerime du$uyor daha bi fena. lan kaldik mi oylece. vakit cigligi basma vaktidir, ciyakliyorum sesimi duyan yok. tamam agiré diyorum bittin sen, kaldin burda. salaksak o kadar da degiliz filmlerde gormu$um uyumamam gerekiyor yoksa olurum, biliyorum.

neyse yarim saat kadar karda boyle gomulu kaliyorum, en sonunda babam duyuyor sesimi, gelip bakiyor ne bu hal dercesine. ulan du$tum desem du$memi$im, acmi$im kollarimi iki yana atlami$im besbelli. babama isa’nin carmiha gerili$ini temsil eder vaziyette yakalanmi$im zaten, “atladim baba” diyorum usul usul. babam da az hain degil atladinsa kal oyle ters cevrilmi$ kaplumbaga gibi deyip gitmi$ gibi yapiyor, iyice korkuyorum. lan dellek babalar hic oyle cekip gider mi? neyse geliyor babam cikariyor beni kardan, iyi halt etmi$im gibi sirtina aliyor beni bir de butun yuku ta$idigi yetmezmi$ gibi.
$imdi du$unuyorum da nerde o ne olacagini du$unmeden hoyratca kendini karlara atan kiz, nerde bir sonraki adiminin hesabini yapan ben. bu salakliksa ke$ke hep salak kalsaydim.

annem sinirlendigi zaman bana anne deme diye feryat ederdi , ben saatlerce artik anne yerine ne kullanacagim konusunda kararsiz kalip uzulurdum.cunku teyze desem olmaz yenge desem olmaz saatlerce kahrolurdum.

(bkz: kucukken pipime karinca kacti)

hangimiz değildik ki...

mart ayında kediler kudurup çığlıklarıyla ortalığı inlettiğinde birileri kedileri kesiyor sanıp üzülürdüm..

kucukken yaptıgın her turlu igrenc seyı kabullenmenin bir kliseyle dile getırılısı.

cocukken fakir degildik ama arabamiz yoktu..hep arabasi olan insanlara ozenirdim...bir zaman beyaz arabasi olan bir adam mahallere giriyor seker verip cocuklari kandirip goturuyor diye bir soylenti mi diyelim simdi haber mi artik neyse boyle birsey yayilmisti..ailelerimiz de bize tembihlemisti sakin salaklik yapip boyle bir cisme yaklasmayalim diye...oysa ben hep o beyaz arabayla gelecek adami bekledim durdum belki on yasima kadar...bilmiyorum belki evdeki huzursuz ortamdan kurtarabilir beni diye mi...bi de beyaz arabayla gezmek dusuncesi cazipti tabii..ama gelmedi iste...salak miymisim bilmiyorum kime anlattiysam -ay ne salak cocukmusun! tanri seni korumus derlerdi bana...

(bkz: aptallık erdemdir)

balkona çıkıp israil gaze şeridini geçti. arafat şunu dedi falan diye bağırırdım. haberleri çok severdim ben bide hayvan filmlerini (bkz: belgeseller).

ilkokulda ev ile okul yolunu bir türlü öğrenememiş ve sürekli kaybolup sokaklarda başkalarıyla oynayan, sonra da sürekli bunları anlatan bir çocuktum.

(bkz: ben çömezken çok salaktım)

hangimiz değildik ki denilesi başlık olmakla birlikte önemli olanın büyüyünce küçüklükten kalma alışkanlıklara devam etmemek olduğunu hafiften düşündüren başlık olma özelliğine de sahiptir kanımca.

taksiye-sahin-dokuz ki$i binilmesi($imdi olsa biner miyim be al bi salaklik daha)daha sonra ortamda yayilan koku nedeniyle kazik kadar kuzen icin "nunu pit yaptii!!" diye bagirmi$tim.aslinda salaklik mi bilmiyorum,bildigim tek $ey kokunun kaynaginin kuzenim oldugu...kucuklukten beri gerceklere a$ik olmu$umdur (bkz: bu da boyle bir animdir)

(bkz: o hikayedeki mal benim)

büyüyüp adam olunca, insanın eski halini beğenmediğine işaret olan söz.
benim de bir kutu vazelin yememden, bir kutu ilaç yememden ve daha bir çok salaklık yapmamdan dolayı kendime de yakıştırdığım sözdür.

ben küçükken de acı çekerdim hatırlıyorum,pazar günleri evde annemin önünde yığılı ütülenecek şeyleri gözümün önğne getirir,depresifleşirdim daha 5 yaşında bile.eve gitmek istemezdim.hatta evden kaçmanın yolunu gözlerdik kreşten bir arkadaşımla bohçamı toplamıştım fakat yolu bilşmiyordum ki.şimdi yolları biliyorum.annem aynı anne,ev aynı ev.ben aynı ben.bir de o zaman daha olgundum sanki.ablamın sevgilisinden gelen mektupları koynumda saklardım evdekiler bulmasın diye.evet ben küçükken de salaktım,şimdi de salağım.ama şimdi salak olmak daha çok içimi acıtıyor.

’’hayır sen sadece çocuktun’’ diye aksinin ispatı mümkün olan önerme..