ben küçükken de acı çekerdim hatırlıyorum,pazar günleri evde annemin önünde yığılı ütülenecek şeyleri gözümün önğne getirir,depresifleşirdim daha 5 yaşında bile.eve gitmek istemezdim.hatta evden kaçmanın yolunu gözlerdik kreşten bir arkadaşımla bohçamı toplamıştım fakat yolu bilşmiyordum ki.şimdi yolları biliyorum.annem aynı anne,ev aynı ev.ben aynı ben.bir de o zaman daha olgundum sanki.ablamın sevgilisinden gelen mektupları koynumda saklardım evdekiler bulmasın diye.evet ben küçükken de salaktım,şimdi de salağım.ama şimdi salak olmak daha çok içimi acıtıyor.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?