zaman öldürmek

’ders çalışma isteğin geldiyse otur geçmesini bekle’ konfiçyus

insanın en değerli hazinesini öldürmesi. o olmadığı zaman hiç bir şeyimiz olmuyor oysa. yine de memleketim insanının en çok yaptığı eylemdir(!) hiç bir şey yapmaya vakti yoktur bu vakit öldüren insanların. erkekler kahvede kös kös oturmaya, ev hanımları evde televizyonun karşısına geçip o garip programları izlemeye vakit bulur. ama kitap okumaya, bir kursa gitmeye, her hangi kendilerini geliştirecek ya da hayatlarını renklendirecek bir şey yapmaya vakit yoktur nedense. hatta ev hanımları çalışan hanımlardan daha fazla şikayet ediyor vakitsizlikten. çünkü zaman öldürmek insanın ruhunu öldürür ve insan evdeki masa konumuna gelir. işin kötüsü gençler de böyle. insanın en aktif olması gereken dönem olan üniversite dönemini kafelerde barlarda oturup çene çalan, konuşan, konuştuğuyla kalan, eylemsiz kuram insanları. hatta bazen tamamen kuramsız bir genç yığını. bir gaz sıkmışlar sanki memleketimin üstüne, hareket etmek istemiyor insanlar. oturuyorlar, antika gramofanlar gibi garip sesler çıkarıyorlar, ama sadece oturuyorlar. doğuyorlar oturuyorlar, oturarak büyüyorlar, oturarak ölüyorlar, ama daha ölmeden çürüyorlar.

(bkz: masturbasyon yapmak)

dönüp arkana baktığında çok büyük pişmanlık yaratacak olan eylem

bu devirde bu lüksü olanları kutlamak lazım.

(bkz: zaman gecirmek ile zaman oldurmek arasindaki fark)

beklemekten sikilan veya yapacak onemli bi is bulamayan insanlarin kendilerine o an ugras bulmalarinin ismidir.

dünyada bu deyimin kullanıldığı tek ülkeyiz...
genelde kahveye gidenlerin kullandığı deyim

türkler bunu cok iyi yapar. ozellikle kıraathane denilen yerlerde
gerci muabbetini dinleyince baya bir yariliyorsun fakat burda zaman cok cabuk ölüyor. ee tabi turkiye avrupadan 50 yıl geriden gelir.
bunca zaman burda ölüyor avrupaya yetismeye zaman yetmiyor

çok aptal bir söz çünkü; biz zaman öldürmüyoruz, o bizi öldürüyor.