esat kabaklı’nın elazığ’da yaşayan bir dayıyı neşeli bir şekilde anlattığı eseridir.sözleri şöyledir;
yolyemez yolyemez
elazizde bir dayı var yolyemez
derdemez derdemez
kendine dayı der nazmi yolyemez
beyaz gömlek yaka açık
azıcık şahkülden kaçık
emniyetle arası açık
yolyemez yolyemez
geçen gördüm gene yolda
tesbih elde ceket kolda
sabah akşam karakolda
yolyemez yolyemez
dayıdır dayıdır
herkes yegen o dayıdır dayıdır
çayıdır çayıdır
deli akar sanki murat çayıdır
yolda gider yamuk yumuk
sivri burun yumurta topuk
hayatı filim kopuk kopuk
yolyemez yolyemez
tavla oynar zarı yoktur
düşmanı dostundan çoktur
haram yemez karnı toktur
yolyemez yolyemez
sevdalı sevdalı
nazmi dayı bir güzele sevdalı
havalı havalı
gene bugün nazmi dayı havalı
ceket katlı sol elinde
falçatası sağ belinde
cümle alemin dilinde
yolyemez yolyemez
geçen gördüm gene yolda
tesbih elde ceket kolda
sabah akşam karakolda
yolyemez yolyemez
yolyemez
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?