yaslibirkisarehindussedegunler

bu haftaki bölümünde halil sezai konuk oyuncu.

muhteşem uygulama. sanırım söyleyeceklerim bu kadar.

şikayet edilen entrylerin daha hızlı değerlendirilmesi gerektiğini düşünüyorum. şikayet ediyorum günler geçiyor, moderatörler girip çıkıyor sözlüğe independence giriyor, hiç ses seda yok. sonra ben unuttuktan sonra bir ara geri dönüş yapılıyor. "sevdiğinize küçük sürprizler yapın" önerisi layığıyla yerine getiriliyor.

gerçi çok yoğun bir şikayet durumu varsa çözümlemekte geç kalınıyor da olabilir. ama kontrol edilmediği seçeneği daha ağır basıyor.

kar yağışından çok fırtınadır. 3 kere sırtıma pencere çarptı da oradan biliyorum.

öğlen saatlerinde şöyle bir "sefam olsun" dercesine yağmış, sonra kesilmiştir. asıl yağış 17 şubat’ta diyorlar.

"artık kim, sana nasıl ulaşır? öyle bir serüven ki hayat, karanlıkta polyannalar, ışıklarda palyaçolar dolaşır." diyen adam.

bold ve büyük olmasından hoşlanmadığım numaradır. entry karakteri ile aynı büyüklükte olsa daha iyi olabilirdi diye düşünüyorum. entryden çok entry id dikkat çekiyor şu anda. entryler yanında tıfıl kalmış.

hikayesinin yalan olduğunu açıklamış.

yalan mı gerçek mi bilmiyorum, umurumda da değil açıkçası ama sağlamdı, bizdendi hikaye.

(bkz: otel odaları)

chuck palahniuk’un survivor’ının türkçe adı. kitabın içeriğine uygun güzel bir türkçeleştirme olmuş ama, beğendim.

hugo, 122. sayfasında şöyle der: "geçmişimden bana kalan tek parça patiska gömleğim onun bir an duraklamasına neden oldu; sonra gömleğin yakasını kesmeye başladı:
bu korkunç önlem karşısında, boynuma değen çeliğin soğukluğunu hissedince ürpererek sarsıldım ve boğazımdan boğuk bir feryat çıktı. adamın eli titremeye başladı.
"affedersiniz bayım! canınızı mı acıttım?"
doğrusu bu cellatlar da pek hoş adamlar."

" "üzülmeye değmez" diyor dünya. "bırakıp gidenin de, gidip gelmeyenin de canı cehenneme!" "

"söylediğin kadar kolay mı sanıyorsun? güçlü olmak, ayakta kalabilmek... yıkılmayı kim ister ki? herkes aynı yapıda değil. hafif bir yel sürükler bazısını; bir diğeri, en amansız fırtınalara bile karşı koyabilir."

birhan keskin şiirinin tamamı şu şekildedir:

1

seni bir boşluğa attım
gövdemi başka gövdeler bilmeyecek artık
boşluk sesi ol..
hoşluk sesi ol..

sonra dönüp üz beni.

yüzüm yüzünü terk edeli kıştı.
yeni yeni kıştı. kollarım kendi
bacaklarımı sarmıştı. fotoğrafta görünmeyen
ışıklar vardı. sandalyenin ucuna oturmuştum.
gözlerim bacaklarıma dolanan kollarıma,
sonra bacaklarıma, sonra daha uzağa, salondan
da uzağa,
o yok yere bakıyordun.

seni boşluğa attım
gitmek üzereydim kalktım
boşluk sesi ol..
hoşluk sesi ol..

gözlerimdeki ay ışığı
gözlerinin körlüğü içindi.

2

hadi benim umarsızım
ben ölmek üzereyim
yorgunluğum da öyle
sabrımın son parçasını da yedim
az önce.

hadi benim suskunum
geçtiğim yılları yaktım ardımda
çocukluğumdan gelirken düştüğüm
o keskin virajdan
sürüklendiğim bu vakte dek
sıkıca tuttuğum
kırık dökük inançlarım bile
ölmek üzere.

hadi benim kırgınım
kışın bana yaptıklarından,
yazın beni öldüren yıldızlarından sonra
yitirdiğim mevsimler değil,
vaktim yok,
baktığım yerleri yaktım
içime ağladığım suları da içtim
az önce.

3

seni şimdi bir yabancı gibi karşıma alıp
sanki senden bahsetmiyormuşum gibi yapıp
sanki benden bahsetmiyormuşum gibi
hatta bir aşktan bahsetmiyormuşum gibi
fırtınayı ve huzuru anlatacağım sana

yılları ve yolları, limanları ve fırtınayı
ve aşkın belki hiç adı geçmeyen kuzeyini
aşkın bu kuzeyden nasıl düşürüldüğünü,
artık sonsuza dek yitirdiğimizi
büyünün bitişini,

hiç gerekmeyen yıllarda huzur,
çok gereken yıllarda da fırtına
nasıl yaşanır onu anlatacağım.

seni bir yabancı gibi karşıma alıp
bunun dayanıklı bir şey olmadığını
sürekli kılınmadığını, çünkü aşkın
yapılan bir şey olmadığını,
başlangıçta bir melek konduğunu
sonunda bir kelebek öldüğünü,
yani kısacık sürdüğünü, oysa hayatın
bir korkular ve alışkanlıklar bütünü
olduğunu,
bütün bunları sana
nasıl anlatacağım?

4

kalbim
ölü mevsimler gibisin
bir şeyin görünmeyen iyi yanları gibi
ama bitti mevsim,
bir başka yolcu yok sana
fark etmez gibisin.

kalbim
demir masanın küfü,örtünün yırtığı
camın kırığı, patlayan freni hayatımın
kalbim, anla, bitti mevsim
bir başka yolcu yok sana.

"gözlerimdeki ay ışığı
gözlerinin körlüğü içindi."

(bkz: kışın bana yaptıkları)

"bazen ona bir şeyler yazarsın,
yazar silersin...
yazar silersin...
o hiç birini okumamış olur; ama sen hepsini söylemiş olursun."

"öyle saçmalanır ki burada, sevmeden edemezsin..."

turgut uyar şiiri.

sana bir boyun atkısı gerek. çünkü kış geldi.
ve sular bir uzun geçmişe hazırlanır. nerdeyse.
bir çocuk ölür. bir kadın hastalanır. odalar
bulutlanır.
su içmekten. uzak. bir köfte kokusundan
insan
uzak
bir memleket havasından.
belli belirsiz bir şeylerden utanır.
yapışkan ve dayanıksız bir vidanın eşliğinde
gece.
hatırlarız bir günlerde üşümediklerimizi.
üşümeyeceklerimizi.

kimilerine bir şarkı gibi gelir bütün bunlar. oysa.
bir kez daha söylüyorum üstümüze yağanları.
uzuneski.
olumsuz. güneşlere aykırı.
haziran mintanları. kopkoyu kent garları.
alınıp götürülenler. yerlerine konanlar.
anladığımız ve.
şaştığımız kalabalıklar. bir korku
aşka benzer yalınlığı. bir korku.
kuduz korkusu gibi sudan.
bir korku.
semercilerin. bakırcıların. nalbantların. arzuhalcilerin.
kantarcıların ve demircilerin ve çilingirlerin.
parmakçıların dinsizlik korkusu. takunyecilerin.
bir odada kalanların ölüm korkusu.
bileycilerin, bezzazların ve ölü yıkayıcıların.
ve pazarcıların. gökyüzü korkusu.
bütün garipliğiyle esnaf çarşılarının
ve uygunluğuyla ve yenilmişliğiyle
bir sancı gibi dolanır içimizi.
yarı aç yarı tok dolaştığımız bir ankara’da
bir haşhaş gibi sanki. bir acı su.
bir yağmur cömertliğiyle anadolu’dan
dolaşır içimizi.
onların akşamları.

yaralı olmak
yerinde olmamak
uzun gecikmesi son kesinliğin
bir sabah biliyoruz elbet neyi bölüştüğümüzü
göz göze
bakışınca. biliyoruz
neyi bölüştüğümüzü.
konuşmasak da.

şimdi tutalım bu diriliği artık. zamanıdır.
zamanıdır. neredeyse kar başlar. küçük kuşlar ölür.
semerciler ve dilsizler ölür.
seninle ben kalırız. yeni bir yaşamaya.
gökler ve kentler ufalır. seninle ben kalırız.
o şarkı sanılanlar bir kavga halini alır.
neredeyse kar başlar.
birini düşünür gibi oluruz. biliyorum
ellerin de üşür. biliyorum ama
ısıtabilirsin onları. o ateşte.
hazırsın da. biliyorum. ama
sana bir boyun atkısı gerek. kış geldi.

"biliyoruz
neyi bölüştüğümüzü.
konuşmasak da.."

(bkz: bilirim bir kışa hazırlanmayı)

(bkz: moon palace)

"ama benim işim var. herkes gibi sabahları kalkıyorum ve bir gün daha yaşamanın yolunu arıyorum. hem de "full time" bir iş bu. ne kahve molası var, ne hafta sonu, ne ikramiyesi, ne yıllık izni. gerçi yakınmıyorum; ama ücreti az."