istanbul

kudüs kadar ilahi.

dünyanın doğa manzarası en güzel olan şehri. mekan bakımından ve tarih boyunca türlü devletlerin topraklarına katma çabası sayesinde dünyanın en kıymetli toprakları.
yaşayan tarih ve kültür.
vazgeçilmesi mümkün olmayan şehir.
insana "sen mi büyüksün ben mi" dedirten, taşı toprağının altın olduğu rivayetinden dolayı epey bir göç almış; ancak gidip gördükten sonra göç edenleri hayal kırıklığına uğratmış şehir.

vajinası süt beyaz, inanılmaz güzellikteki ve keşfedilmeyi bekleyen, kendisine her geçen gün daha da aşık ettiren güzel mi güzel bir kadın edasındaki şehir.

burası sıradan bir şehir değil adeta cennetin yeryüzüne bir izdüşümü.

(bkz: rüyaların şehri)

(bkz: istanbul a 246 bin lale)

istanbul,byzos(megara kolonisinden)tarafindan m.o.659 yilinda kuruldu.ilk olarak kurucusunun adindan dolayi byzantion adini aldi.ilk olarak $ehri m.o.340 yilinda makedonya krali philiph ku$atti fakat ba$arili olamadi.daha sonra m.s.73 de romalilar ku$atti.ku$atma 3 yil surdu ve roma hakimiyeti altina alindi.artik buyuk roma imparatorlugunun dogudaki merkezi oldu.roma imp.nun sinirlari geni$leyince batidan istanbul u yonetemez oldu ve doguda yeni bir ba$kent aramaya ba$ladi.1. konstantinos byzantion u m.s.330da yeniden ba$kent olarak torenle acti.adi konstantinopolis olarak degistirildi.orta cagin kralicesi olarak bilinir.roma imparatorlugu parcalandiktan sonra dogu roma imparatorluguna ba$kentlik yapmaya devam etmi$tir.tarih boyunca avrupa hun devleti,avarlar,bulgar turkleri ve emeviler tarafindan ku$atilmi$ fakat etrafinda cevrili olan surlar sayesinde yuz yillarca korunmu$tur.son olarak 1453 yilinda fatih sultan mehmet tarafindan fethedilmi$ ve osmanli devleti nin ba$kenti olmu$tur.konstantiniyye,darus-saade(saadetin oldugu yer),darus-saltana(saltanatin bulundugu yer),dersaadet(saadet kapisi)gibi isimleri vardir...

istanbul;gelinlik giymiş koca karı,istanbul;tahsil görmüş gibi görünen insanların canvarlaştığı mekan ey istanbul hoşçakal

o boğaz kim bilir neler yutkunmuştur?...

pek çok şairin kendisine aşık oldugu , bu şehir hakkında şiirler yazdıkları bilinmektedir...
(bkz: yahya kemal) (bkz: orhan veli)

istanbul...

her güne bir tepe.
her tepeye bir duruş.
cuma müslüman,
cumartesi yahudi,
pazar hıristiyan.
hep protestan!
istanbul bir kul
dün yaptığını bugün yakan
rashit

3 bin yıllık günah şehri.tarihin en büyük entrikalarına,en büyük şerefsizliklerine,en büyük cinayetlerine ve en büyük savaşlarına sahiplik yapmış şehir.
(bkz: yeni babil)

insanların güzelliklerini görüp "ulan cennet gibi biryerde yaşıyoruz ne kadar şanslıyız" dediği hemen akabinde bu cennetten çıkıp istanbul trafiğine girdiğinde "ulan nebiçim memeleket burası bu trafik neya? bi emekli olıyım bırakıp gidicem burayı daha sakin daha güzel bi yere taşınacam." gibisinden insana çelişkili duyguları biarada yaşatan şehir.

gittiğimde tüm zorluk ve kötülükle doluluğuna rağmen huzur bulduğum, koruyucu meleğimi yanımda daha iyi hissettiğim, gitmekten bıkmayacağım, cidden de etkileyici ve etkisini kaybettirmeyen , aşk başlangıcı, ilk öpücük şehri...

kızım olursa ismini koymayı düşündüğüm il.

kusursuz yalnizligin baskenti.

yarın akşam ayak basınca toprağını öpeceğim sevgili.

dün gece düşümdeydin istanbul
seni yazdım
şiirin içinde düş
düşün içinde şiir
bitmeseydi hayalin
emin ol uyanmazdım
ölmeden mümkün mü ki görmek
böyle bir şehir


‘‘yıl iki bin yirmi üç
saçlarımda sonbahar
sen de değiştin
yalnız bir ben değil istanbul
bir sen gün eskittikçe güzelsin
cennet kadar
şimdi gençlik yıllarımı
bulabilirsen bul

kanayan bir yaraydı
bugün hatırda kalan
anlamışsın istanbul
el çalışmak için var
bir çeyrek asır önce
bu şehirde yaşayan
şimdi yok avuç açan
o çaresiz insanlar

şükür sana istanbul
şimdi yuvasız kuş yok
çocuklar lunaparkta
okul bahçelerinde
çocuklar üşümüyor
çocukların karnı tok
şükür sana istanbul
her şey yerli yerinde

denizaltı tramvay
bebek’ten üsküdar’a
üçüncü şahıs metro
fatih’e beşiktaş’tan
mavi bir cennet haliç
hükmetmekte bahara
çok erken doğmuşuz biz
başlasak yeni baştan

ağaçların altında
koştururduk günbegün
çocuk olsaydık şimdi
ben ve tüm yaşıtlarım
güçbela yakışırdı
belki bundan bu hüzün
böyle güzel bir kente
oyuncak taşıtlarım

şimdi genç olmak vardı
yürümek sahil boyu
aşık olmak
elinde tutmak sıcak bir eli
martılardan geçilmez olmuş
istinye koyu
şimdi nerde bilinmez
esen o kavak yeli

ey fatih’in sevdası istanbul
ne güzelsin
aldığım nefes temiz
gök mavi, deniz mavi
ne fakir yerlerde
ne başı gökte zenginin
değil şimdi seninle
hiçbir şehir müsavi

ey istanbul, ey güzel şehir
ey şehr-i sultan
cahit’in istediği memleket
bu olmalı
orhan veli oturup
rumelihisarı’ndan
bu vakit dinlemeli seni
gözler kapalı ’’


ne güzel rüyaydı bu
tanrım! neden uyandım
bu şehri böyle görsem
nedir ki ihtiyarlık
son anımda da olsa
ölürken adım adım
yeter de artar bana
bu kadar bahtiyarlık

(bkz: erdal akçaoğlu)

(bkz: dunyalar baskenti)

orta okuldan sonra (yaş 14) okuyup adam olayım diye gönderildiğim 25 yaşına kadar yaşadığım ve bir gün herseyi işi-gücü-evi-barkı-sevgilileri-arkadaşları bırakıp baba ocağına döndüğüm ama hala her fırsatta gidip özlem giderdiğim şehir.

istanbulu sevmezse gönül aşkı ne anlar.