selluka

iç harç miktarı ile biber sayısı arasındaki orantıyı bir türlü tutturamadığım lezzet.
bu nedenle ya biber artar ya da harcı çok fazla kalır. teyze kızının tecrübelerine dayanarak verdiği bilgilere göre dolma biber sayısına göre bir yemek kaşığı pirinç kalmış aklımda. zaten her türlü bilgiyi yarım yamalak hatırlarım. belki de 2 yemek kaşığıydı. harç kalırsa yanına mutlaka yaprak sararım. bazen de artan harçtan çorba yaparım. bazen de çiğ çiğ yerim. oluyor işte bazen.

insanın içinde bir çocuk var. bunu hep gizliyor sanırım. işte o çocuğa ne kadar çok ihtiyaç ve özlem duyuyorsanız o kadar büyümüşsünüz demektir.

"ve nihayet ikimiz
kaçtığımız aşkların toplamıyız"
Selim temo

hiç zarar vermem ama asla yaklaşamayacağım bir hayvan. elimde ve bilincimde değil. gayret ettim. olmadı.

hissedileni yaşamaktır.
çok da öldürmemek gerek kendini
"Nedir; dedim bu yaşamak?
Bir düş, dedi; birkaç görüntü."

artık ayakkabıya sığmayan şişmiş ayaklarla, zamanla yarışan insanları izlemek, onların koşuşturmalarını gözlemlemek, sakince sigara içtiğinizi düşünürken aslında o çerçevenin içinde kendinizin de olduğunuzu anlamak.
burada ne işim var kısmına geçmek istemiyorum...

yıllar sonra bir dut ağacına çıkmayı denedim. duvar vardı. önce oraya çıkarım dedim. çıkamadım. tamammm, ağaca da çıkamadım.
mutluluk neresinde derseniz çok özlemişim çocukluğumu. sanki bir zamanlar en tepesindeki dallarına hızla tırmanan o küçük kızı gördüm. hala oradaydı. işte buna sevindim.
anılarımız bize ne çok şey katıyor hatırladıkça . bunu hatırlattı bana bir kere daha o dut ağacı. o gün nasıl sakindim bir bilseniz.