confessions

muque

- Yazar -

  1. toplam entry 5534
  2. takipçi 1
  3. puan 70575

pixie

muque
uğruna sabah 10:00 itibariyle yataktan sıpatula ile kazınmak suretiyle kalkılan, püfür püfür bir vapur yolculuğuyla yanına varılan,daha sonra ortaköy’de kaldırıma çökmüş beni beni eliyle koymuş gibi bulan, direk tanıyan , 40 yıllık dostmuşcasına sarılınan, sıcacıklığıyla ısıtan bir tanecik yazar.tanıdık,gördük,sevdik,öptük,vedalaştık...

devamı zirvelere...

yuzlesme

muque
kargo’nun küçük yaşlarda yaşam felsefesi edinilesi sözlere sahip, gaz şarkısıdır;

hiç kimseyi sevemem
sevgi dürüst olmadıkça
hiç kimseyi öpemem
kimse içten öpmedikçe
hiç kimseye gülemem
kimse bana gülmedikçe
hiç kimseye vuramam
kimse bana vurmadıkça
sebepsiz yere soylediğim
tüm yalanlar aklımda
hiç istemeden kırdığım
tüm insanlar karşımda
hiç kimseye bakamam
gözler yalan söyledikçe
hiç kimseyi aldatmam
çılgın sözler duymadıkça
hiç kimseye inanmam
ruhum kabul etmedikçe
’korkularım saklı şimdi
kimse beni sormayınca
tüm aşklarim solgun simdi
gecmiş beni anmayınca’

albatros

muque
charles baudelaire şiiri;

l’albatros


souvent, pour s’amuser, les hommes d’équipage
prennent des albatros, vastes oiseaux des mers,
qui suivent, indolents compagnons de voyage,
le navire glissant sur les gouffres amers .


a peine les ont-ils déposés sur les planches,
que ces rois de l’azur, maladroits et honteux,
laissent piteusement leurs grandes ailes blanches
comme des avirons traîner à côté d’eux.


ce voyageur ailé, comme il est gauche et veule !
lui, naguère si beau, qu’il est comique et laid !
l’un agace son bec avec un brûle-gueule,
l autre mime, en boitant, l’infirme qui volait !


le poète est semblable au prince des nuées
qui hante la tempête et se rit de l’archer ;
exilé sur le sol au milieu des huées,
ses ailes de géant l’empêchent de marcher.

*** *** ***


çok zaman gemiciler durup eglenmek için
tutar albatroslari, deniz kuslarini,
tuzlu uçurumlardan kayan gemilerin
ardindaki yol arkadaslarini.

bir dösemelere birakilmaya görsün,
mavilikler krali utangaç, acemi,
açarlar bembeyaz kanatlarini üzgün
yanlarinda sürüklenen kürekler gibi.

öyle utangaç, üsengeç bu kanatli yolcu!
o alimli güzel, simdi ne denli çirkin.
erinç vermez durmadan birinin piposu,
biri öykünür , kanina girer kimsesizin.

ozan da benzer o bulutlar kralina
oklar, firtinalarla sarmas dolas olan.
düsmüs yeryüzüne yuhalar ortasinda,
çekecegi var onun dev kanatlarindan.
120 /

neden bekliyorsun?


bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?

üye ol