agire jiyan

http://www.vampircik.com/ adresinden ula$ilan yeni bir sozluk. daha ne kadar sozluk acilmaya devam edilecek sorusuyla birlikte ba$arilar dilemekteyim.

eski zamanlarda yeni gelin kaynana ile ayni eve ciktigi icin sofraya fazladan bir kasik eklenirdi, ve bu gelinler de bu nedenle kasik dusmani olarak addedilirdi. ayni zamanda bulundugu yerin kotulugunu isteyen, yedigi ekmege tukuren insanlar icin de kullanilan bir tabirdir.

yanilmis bir kapiyim simsiyah
kendi ustume kapaniyorum
seni paris’te kaybettim
yanlis bir yerde ariyorum
bozdugum her saat
icimi busbutun daraltiyor
hicbir mutlulugum kalmadi
ne biraktiysan harcadim
inge bruckhart
resimlerine bakamiyorum

yanlis bir bulut cogaliyor
aksamlari yanilmis iclerime
agzimda bozuk bir pil tadi
o korku degil artik bu yasadigim
telefon zillerine dolasarak
bak ne ben leipzig’deyim
ne de sen istanbul’da
ne depart kahvesinde cay iciyoruz
ne tiryaki kopekte sarap
seni gormeden olecegim
bir daha gormeden
inge bruckhart
zaten kac yildir yasamiyorum

hep yanildik mi kimbilir
inanmak gelmiyor icimden
o yanlis tren bindigimiz midir
azala azala unutuldugumuz mu
hani leipzig garinda biten
yine yanlis mi yasiyoruz
karanligimizi avuclarimiza oksurerek
sen bir kadin issizligina kosulmus
yaridan fazla mavi gozler
eylulden eylule gulumseyen
ben gorunmez raylara dugumlu
garlarda yankilanan bir erkek
degerinden eksigine bozulmus

oluversek mi ne
en buyuk yanlisligi benimseyerek
gizli bir nem sinmemis mi ellerine
ya saclarin fena halde sonbahar
yanlislar prensesi
inge bruckhart
yine marne uzerine kar yagiyor
geceleyin bembeyaz ihlamur agaclari
yanildikca luzumsuzlugunu anlayip
insan yasadigindan utaniyor
uykularimizda yalnizlik korkulari
disimiz en kustah yanlislar
icimiz en baska turlu ayip

(bkz: attila ilhan)

(bkz: sevgiliye takilan lakaplar)

(bkz: yemeyenin malini yerler)

ileti$im caginin kacinilmaz sonuclarindan biri. yuzyuze gelmeye cesaret edemeyen ki$ilerin artik seni hayatimda istemiyorum’u soyleme bicimi. bence tam bir korkaklik ornegi olsa da ne bekliyorduk ki sms ile ba$layan a$klar devrinden. zaman kotu benim babam.

gun itibariyle bilgicligine tekrar kavu$mu$, lakin nesil atlami$ ki$i. olsun o da guzel.
ho$geldin.

ilginc insanlardir bunlar. telefonu acarsiniz:
-aaa metin’in numarasi degil mi bu?
-degil canim, degil gozum hadi na$$.
sonra bir daha ararlar:
-yok mu metin?
-yok canim karde$im, taze bitti.
telefon tekrar calar:
-e ben sizi cok merak ettim.
-(alla alla bak sen)cat!.
sonra tekrar ararlar, me$gule verirsiniz anlamazlar. yok yok illa telefonu kapattirip zehredeceklerdir gunu size.
(bkz: ben bugun bunu gordum)

ke$ke olmasaydi ayna, insanlar kendi yuzlerini gormeselerdi ke$ke. suya baksalardi, durulsalardi kendilerini taniyabilmek icin, dokunmaktan cekinmeselerdi kendilerine.
ke$ke olmasaydi ayna, ba$kalarinin gozunden gorulebilmek katlanilabilir olurdu o vakit. burunlarinin ucundaki guzellikleri gorebilirlerdi belki, gormeselerdi kendilerini insanlar.
ke$ke kendilerini tanimlayanin vucudlarindan ba$ka bir $ey oldugunu, gorulemeyenin, sakli olanin kiymetini bilselerdi insanlar.
ve ke$ke olmasaydi ayna, belki yalnizlik payla$ilabilirdi o vakit. bilmem, belki de.

orta oyunlarinda kadin gorunumunde cikip oynayan erkek.

(bkz: mutecaviz)

ben a$ka inaniyordum.

henuz gozlerim acilmami$ti, ellerim gibi yumuk yumuktu ikisi de o vakit: hani nasil desem baksam da gormuyordum.

ben a$ka inaniyordum.

henuz kirlenmemi$tim, henuz cigaranin tadini ogrenmemi$tim, olume nefes cekmemi$tim. acinin rengini, hasretin kavuruculugunu.. bilmezdim daha ate$in yaktigini, dokundum, ogrendim.

ben a$ka inaniyordum.

henuz aldatilmami$tim, incitilmemi$tim, kirilip dokulmemi$tim. henuz parca parca degildim. saglamdim, gucluydum, ayaktaydim. du$sem bile kalkardim, son dalimi yitirmemi$tim, tutunmayi bilirdim, direnmeyi, sabretmeyi, katlanmayi, haketmeyi.

ben a$ka inaniyordum.

sanirdim ki gok mavi, nehir ye$ildi. henuz renklerden sadece beyazin kirlendigini sanirdim bir de. ben beyazdim o vakit, kardelendim, umuda acardim. solmazdim, camurlu ayaklar altinda ezilirdim ama solmazdim.

ben a$ka inaniyordum.

henuz riyayla tani$mami$tim, ihanetle, kalle$likle. batmami$tim camura daha, buyumu$tum ama kucuktum, tuketmemi$tim cocuklugumu, tukenmemi$tim. sanirdim ki masallar gercek olacak, masallarda ya$ardim.

ben a$ka inaniyordum.

henuz etlerimden parcalar koparilmami$ti, kanamami$tim, yanmami$im. siyahla tani$mami$tim. sahtelikleri secmiyordu gozum, sonra hep aldatilmami$tim. ama artik, kahretsin.

artik a$ka inanmiyorum. dedim ya, kahretsin.

hz. yusuf kole iken ona a$ik olan vezir karisi. koskoca vezirin karisi nasil olur da bir koleye a$ik olur diye dedikodu cikaran kadinlari bir gun evine davet eder ve hepsi yusuf’a bakarken meyve yerine parmaklarini dograr. o derece.

zamanin merhem oldugu soylenen yanik.

(bkz: o derece yani)

(bkz: ne$et erta$)

gecen yil be$ikta$-kadikoy vapurunda sikca rastlanilan adam. sanirim parayi vurdu kendine araba aldi, artik rastalayamiyoruz kendisine.
(bkz: neredesin sen)

mitolojide romalilarin gune$ tanrisi.

cagri$imda sinir tanimamanin kar$iligidir. bazen i$ oyle cigrindan cikar ki durdurabilene a$k olsun.

(bkz: abakus)