şehitlik

ruh varmi yokmu bilmem, zenginlerin fakirleri savasa kolayca gonderebilmeleri icin uydurulumus mitolojik bir kavram oldugu fikrine aynen katiliyorum.

yüzyıllardır kullanılması hasebiyle günümüz değer yargılarıyla -bkz:zengin fakir- açıklanamayacak kavram.

doğruluğu veya yanlışlığı ise bir iki örnekle çürütülemeyecek bir mit olduğu kanısındayım.

zenginlerin fakirleri kendi ideolijileri uğruna savaştırmak için mitoloji, tanrılar veya tanrı'dan yola çıkarak cennet,ödül kavramlarını katarak uydurdukları bir kavramdır. ruh diye bir şey olmadığı için ruhun gideceği bir yer de yoktur. doğmadan önce neysek öldükten sonra da o olacağız.

rize ili pazar ilçesine bağlı bir köy.

rize ili ardeşen ilçesine bağlı bir köy.

erzurum ili pazaryolu ilçesine bağlı bir köy.

diyarbakır ili merkez ilçesine bağlı bir köy.

bir oktay rifat şiiri...

i

ben bir bahriye neferiyim
gözlerimi balıklar yedi
görmek ve ağlamak bitti benim için
uzun boylu adamdım sağlığımda
inanmazsanız elbiselerime bakın

biri diyor ki ben de askerim
ne farkım var öteki ölülerden
eskiden evlerde otururduk
dışında kaldık bütün kapıların
şimdi duvardan geçiyoruz

biri de diyor ki
uzunluğuna kollarımın hâtırası
hâlâ başım ağrıyor

yalan hepsi bunların inanmayın
biz yokuz diyor bir başkası


ii

akraba ölülerin kılığında geliyorlar
kolayca girmek için odama
bir bakıyorum amcam kardeşim
bir bakıyorum polonyalı bir gedikli çavuşu
hemen de konuşuyor

bir kızım vardı beş yaşında
ölmüş şimdi beraberiz
içi sıkılıyor burada
ellerini varşova’da unutmuş
çember çeviremiyor

ve bir ses
ne patates çapalamak
ne taş kırmak
ne de yük taşımak pazara
burada rahatım iyidir

biri de karısını merak etmiş
evden haber soruyor bana

üstümden kaputumu aldılar
öldüğüm zaman
üşüyorum
önümüz de kış

sonra bir ağızdan konuşuyorlar


iii

bir bardaktan su içiyoruz
birlikte yemek yiyoruz akşamları
kimisi sevgilimize âşık
kimisi evlât olmak istiyor anamıza
sebepsiz gidip geliyorlar vapurlarda
tramvayda aramıza giriyorlar
yeniden uzun uzun yaşamak istiyorlar
bizden ayrılmadıklarına bakılırsa

bir rifat ilgaz siiridir.

i
ben bir bahriye neferiyim
gozlerimi baliklar yedi
gormek ve aglamak bitti benim icin
uzun boylu adamdim sagligimda
inanmazsaniz elbiselerime bakin

biri diyor ki ben de askerim
ne farkin var oteki olulerden
eskiden evlerde otururduk
disinda kaldik butun kapilarin
simdi duvardan geciyoruz

biri de diyor ki
uzunluguna kollarimin hatirasi
hala basim agriyor

yalan hepsi bunlarin inanmayin
biz yokuz diyor bir baskasi

ii
akraba olulerin kiliginda geliyorlar
kolayca girmek icin odama
bir bakiyorum amcam kardesim
bir bakiyorum polonyali bir gedikli cavusu
hemen de konusuyor

bir kizim vardi bes yasinda
olmus simdi beraberiz
ici sikiliyor burada
ellerini varsova’da unutmus
cember ceviremiyor

ve bir ses
ne patates capalamak
ne tas kirmak
ne de yuk tasimak pazara
burada rahatim iyidir

biri de karisini merak etmis
evden haber soruyor bana

ustumden kaputumu aldilar
oldugum zaman
usuyorum
onumuz de kis

sonra bir agizdan konusuyorlar

iii
bir bardaktan su iciyoruz
birlikte yemek yiyoruz aksamlari
kimisi sevgilimize asik
kimisi evlat olmak istiyor anamiza
sebepsiz gidip geliyorlar vapurlarda
tramvayda aramiza giriyorlar
yeniden uzun uzun yasamak istiyorlar
bizden ayrilmadiklarina bakilirsa

sehitlerin yattigi duzenli toplu mezarlardir. duzenli toplu mezar dememin sebebi sudur: toplu mezarlarda her hangi bir sebebten olen ve bazilarinin isimleri bile ogrenilemeyen kurbanlarin yattigi gercegini goz onune aldigimizda kendileri disinda gelisen bir savasta, iki taraf liderlerinin bir dudak hareketi ile olume giden insanlarin da aslinda birer kurban oldugu gercegi karsimiza dikilir ve anlariz ki aslinda olmek kolay degil, oldurmek ve olume gondermek kolaydir. bazen yalniz kendi egolarini tatmin icin yillarca suren savaslarda binlerce insan olmektedir. hatta bazen savas yalnizca oldurecek adam kalmadiginda bitmekte ve yeni savaslar aranmaktadir. iste bu yuzden sehitlik diye bilenen mezarlar sebebsiz olenlerin gomuldugu toplu mezarlardir. kendi topragini ve namusunu korumak icin can veren yigit askerler, bir kisinin dudak hareketlerine degil, iclerindeki inanci merkez alarak savastiklarindan bu toplu mezarlarda degil yureklerde yatmaktadirlar.