ruhunu sözlüğe satmak

bedenini sozluk basinda pervasiza harcayan, gencliginin baharinda bilgisayar karsisina coreklenip elalem disarda asktan, kustan, bocekten bahsederken anlayamadiginiz bicimde sozlukle ugrastiginizi farkettiginiz an anlamissinizdir ki ruhunuz artik size ait degildir. bunun onculugunu carpediem yapmisti sanirim, indie’ye sesleniyorum artik bari bir cep harcligi neyim versin bize. nedir bu ya? sabah aksam benim beynimi tukettigim isten disarda kimsenin haberi yok. sozluk desem bana bir kagit parcasi uzatacaklar. her neyse, canima yetmistir artik ruhumu sozlukten geri istemekteyim, ama ne yapmam gerekiyor bilemedim.
(bkz: sozluge inanmiyorum ama bir guc var)

msn’i dahi acmayip, bilgisayari ve interneti sozlukten ibaret sanan bunyeme bir arkadasimin "ruhunu mu sattin lan sozluge, independence’ye?" sorusu uzerine piskin piskin "eveeeet!!" demem sonucu ortaya cikmis tanimlama. bir zararini gormedim, tavsiye ederim.

ruha baska alici cikmamasi durumundaki alternatif.