bedenini sozluk basinda pervasiza harcayan, gencliginin baharinda bilgisayar karsisina coreklenip elalem disarda asktan, kustan, bocekten bahsederken anlayamadiginiz bicimde sozlukle ugrastiginizi farkettiginiz an anlamissinizdir ki ruhunuz artik size ait degildir. bunun onculugunu carpediem yapmisti sanirim, indie’ye sesleniyorum artik bari bir cep harcligi neyim versin bize. nedir bu ya? sabah aksam benim beynimi tukettigim isten disarda kimsenin haberi yok. sozluk desem bana bir kagit parcasi uzatacaklar. her neyse, canima yetmistir artik ruhumu sozlukten geri istemekteyim, ama ne yapmam gerekiyor bilemedim.
(bkz: sozluge inanmiyorum ama bir guc var)
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?