mavi kuş

bülent ortaçgil’in 1998’de çıkan light albumünden bi şarkıdır. tatlı bi ezgisi vardır. konserlerinde "mavi kuş kim ben de bilmiyorum" der ortaçgil her zamanki açık vermeyen tavrıyla. yalnız şunları söyler:


mavi kuş her daim sarhoş
biraz da bize kızmış,
onun için hiç yüz vermiyor
oysa güzel şarkıları vardı
yıldızlara ve denizlere
ama söylemiyor ki bizlere, susuyor
suç işlemiş eller gibi
perondaki boş trenler gibi
ucu görülmeyen tüneller gibi
gel hiç üzülme
salına salına uç
ben gelemem ama sen git biraz dolaş

saksağanın şakası sandılar
muhabbet kuşları ve papağanlar
belki de arkadaşındırlar
kargalar gibi karaladılar
kırlangıçlar ve serçeler
bize biraz yalan söylediler
çok saftık
zararsız küçük yalanlar gibi
yağmurdan kaçanlar gibi
bütün vapurları kaçıranlar gibi
gel hiç üzülme
salına salına uç
ben gelemem ama sen git biraz dolaş

mavi kuş sanki bir düş
kaşla göz arasında
geceyle gündüz ortasında
sokaklar bile sokaklara kesişir
gölgeler ki güneşe bağlı
biz ikimiz de öyleyiz ama bilmeyiz
ağıramamış aydınlıklar gibi
kireç tutmuş çaydanlıklar gibi
hiç sevişmemiş insancıklar gibi
gel hiç üzülme
salına salına uç
ben gelemem ama sen git biraz dolaş

mavi kuş her daim sarhoş
biraz da bize kızmış...

erkan oğur üstadımızın mükemmel eşliğinde unutulmaz tınılar oluşturan şarkıdır.

bülent ortaçgilin teomanla verdiği konserin en keyifli anlarını yaşatan leziz şarkı.

bir kitabın ismi galiba. duyduğumda bülent ortaçgil ismini oradan almış herhalde diye düşünmüştüm sanki.

(bkz: mavi kuş masalı)