kazım koyuncu

sonu acıklı biten bir film gibi olması, dahası söylediği lazca ve hemşince şarkıları sözlerini anlamasak bile ne demek istediğini hissettiren bir sanatçı. nitekim karadenizli olmanın verdiği çernobil riskiyle hayata gözlerini yummuştur. ölümünden öncede çok sevilirdi sonrada çok sevildi. yaptığı iş, ortaya koyduğu eserler taktire şayendir. kim bilir yaşasaydı daha nelere şahitlik edecektik.

her ölüm erkendir, ama kazımın ölümü...

(bkz: koyverdun gittun bizi)

(bkz: selimina)

anısına ümit kıvanç tarafından "şarkılarla geçtim aranızdan" adında bir belgesel yapılmış müzisyen.

(bkz: hoscakal)

(bkz: şair ceketli çocuk)

" devrimciysen farklı olacaksın, manavla bakkalla sohbetin farklı olacak diğer insanlardan farklı yürüyeceksin, bu sana bir şey kazandırmaz ama insanlar farkeder orada biri farklı yürüyordur." diyen, şarkılarla aramızdan geçen şair ceketli çocuk.

’kumral bir cocugun yaz oykusu bu, sarkilarla gectim aranizdan’ dizeleriyle olmeden once bunun olacagini bildigini gostermistir kendisi. velakin asla gecmemistir yasamdan. yasam ondan vazgecmistir olsa olsa. hakkinda yapilan bir belgeselde insanlarin hepsinin ondan bahsederken gozlerinin parlamasi bir tesaduf olmasa gerek. evet evet kesinlikle iyiler erken gocer dunyadan. hayatla ilgili kesin kanim budur artik. durdurun dunyayi inesim var.

bugün 25 haziran 2008.bundan 3 yıl evvel -25 haziran 2005’te- aramızdan ayrılmıştı kazım koyuncu.çok üzüldük,çok ağladık.kimimiz onu unuttu geçti.kimimiz hala hatırlıyoruz ve şarkılarını dinlerken "unutmayacağız" diyebiliyoruz.ve bugün kazım şarkıları,türküleri dinlemeli.hatırladığımızı,unutmadığımızı göstermek için.şimdi çalıyor gelevera deresi...ve hep çalacak.

(bkz: sarkilarla gectim aranizdan)

televizyonla işi olmayan ama hisarda tek başına konser verip hınca hınç doldurabilen her kesimden insanı müziğine aşık eden karadenizin en büyük devrimcilerinden
ruhun sad olsun
(1. solo albümü viva değil viya dır)

canli bir konser kaydina denk geldim, gelevera deresi’ni soyluyor $evval sam’la birlikte. kaydi $uradan izleyebilirsiniz.

http://tinyurl.com/7rn4vc

ne guzel bir adamdi kazim koyuncu, tuylerim diken diken oldu izleyince. topragi bol olsun in$allah.

bazı gezek siyasetcilerin çay içerek radyasyonla mücadeleri sonucunda erken yaşta aramızdan ayrılan; yüreğiyle bizlere örnek olan sanatçı.

allah rahmet eylesin..

edit: iki şarkı söyleyenin sanatçı olduğu güzelim ülkemde ona sanatçı diyerek hakaretmi ettik acaba?!!

ne zaman bu ba$liga bir $eyler yazmaya cali$sam bogazimda bir $eyler dugumlenir, nutkum tutulur, parmaklarim klavyenin uzerinde dola$ir kalir.

ne zaman bu ba$liga yazmaya kalksam once cenazesi ile alakali goruntuler izlerim, daha sonra konserlerinden kesitler, yine nutkum tutulur, du$uncelerim bulanikla$ir, yine adam gibi bir adam icin adam gibi kelimeler bulamam yazacak.

hep du$unurum, rusya’nin nukleer deliliklerinin sonucu neden benim ulkemin en iyi sanatcilarindan birisinin hayatina mal oldu diye. hep aklima gelir bunun hesabini kimden sormamiz gerektigi, cevap bulamam. caylarda radyasyon yok diyen ve kameralarin kar$isinda cay icip daha sonra kanser olan devlet bakanindan mi, halki zamaninda ve etkili bir $ekilde uyarmadigi icin devletin bizzatihi kendisinden mi yoksa azrailden mi. yoksa rusyadan mi, ya da nukleer tesis fikrini ilk ortaya atandan mi, bir kere olsun bulamadim bunun cevabini. belki hepsinden, belki de sadece kendimizden, bilmiyorum. benim ve milyonlarin bildigi degi$tirilemez gercek ise gencecik bir sanatcinin yitip gittigi. bir kazim’in yerini kac kazim’la doldurabiliriz bunu bekliyorum ben hala ama dolmuyor, dolmaz. cok uzun sure daha kimsenin agzindan "koyverdun gittin benu" kelimeleri o kadar ahenkli duyulmayacak, kimsenin gitarindan o nameler dokulmeyecek ayni lezzette, kimse kazim koyuncu olamayacak yeniden.

$imdi yeniden soyluyorum ki o cernobil gotunuzde patlasaydi ke$ke de tum radyasyon icinizde kalsaydi.

bugun disko krali’nda yayinlanan karadenizliler tematik programinda anilan rahmetli usta yorumcu. yine aklimiza geldi, yine huzunlendirdi bizi.

bugün ölümünün 4. yıldönümüdür.

ölümünün dördüncü yılında özlemle, saygıyla andığım sanatçı. şimdi çalıyor işte gidiyorum...

yaşasaydı bugün 38 yaşına basacaktı. mekanı cennet olsun.

önce yöresel, ardından ulusal, en sonunda da evrensel olmayı layıkıyla başarmış bir halk sanatçısı.

müzik onun için öyle bir yaşam biçimi olmuştur ki kanserken çıkacağı bir konser öncesi "ha kanser ha konser" deyip bir harf olayına dikkat çekmiştir.hayat bazen bu kadar basittir hatırlatması yapmıştır bizlere.unutulmayacaklar arasındadır.