kazım koyuncu

internet sitesinde su siir yazan karadenizli sanatci.

biliyorum ,
toprak cokecek.
basim donecek
arkamda seni bulacagim.
haydi diyeceksin,ernesto gibi,
gidelim yildizlarin bol oldugu bir gokyuzu altina....
kalacaktin, gittin.ugurlar olsun.

karadenizin kirletilmesine karsi yuruttugu mucadeleyi su dizelerle anlatmaktadir:

buyudum kocaman oldum ama tertemizim
kirletemediniz beni kirletemiyceksiniz
karadenizimi
ciglik cigliga bagiricam yattigim yerden
tek iken binler oldum artik
siz icin hala radyasyonlu caylarinizi
ben buyudum ve parlak kocaman bir yildiz oldum
simdi sondurun bakalim

siyasi goruslerini benimsemesem de karadeniz muzigini ve karadenizi tanitmak cabasina sonuna kadar destek verdigim guzel insan.

oldukten sonra unlenen sanatcilardandir. daha once kimse adini bilmiyodu ,anmiyodu adam oldu herkes ahbap oldu(zengin de degildi aslinda).

her dinledigimde bana olumun soguk nefesini ruhumun en derin koselerinde hissettiren, sesiyle bir yandan yakan bir yandan usuten kisidir. her olum erkendir, her veda gibi. ama soyleyecek cok turkusu varken, ve de pek umulmayan, sevilmeyen, urkulen sekliyle aramizdan ayrilmasi burkar beni. gencligimi kasip kavuran asklara isyan ederken dimagima bir soz daha kaziyacakti, belki susmaktan yana olacakti, bilemem. ruhu sad olsun.

karadeniz muzigini sevdirme insani

o gun harbiyede serefsiz turk basinin usustugu ama haberlerde sadece 15 saniye gosterilen guzel insan.
harbiyede o gun 50 bin kisi vardi 50 bin kisi taksime kadar yuruduk.
kazim doguda bir konsere gider ve orda konsere baslamadan once denizin cocuklarindan daglarin cocuklarina selam getirdim der.
o gun harbiyede daglarin cocuklarida ordaydi ve denizin cocuguna selam getirmislerdi...

değeri oldükten sonra anlaşılan ve cenazesinde tulum dahi çalınan artvinli sanatçı.kendisi türk ve karadeniz müziğine bir çok eser katmıştır.allah mekanını cennet etsin.

(bkz: ateslerde)
(bkz: ka tun mita xendasoc)
(bkz: sarpi moleni)

bugün ölüm yıldönümü olan harika bir sese ve yoruma sahip,devrimci mükkemmel insan.

karadeniz müziğine getirdiği yenilikle akıllara kazınan, herkese çok erken öldü dedirten sanatçı. gün itibariyle ölümünden 1 yıl geçti.

cihan alptekin için söylenmişti zamanında, şimdi kazim için:’’uyy kazım! pizum kazım!’’ unutmadık seni, ’’devrimciler ölür ama devrimler durmaz sürer demiş’’ marşımız...daima kalbimizde yaşayacaksın.

“bu arada; hic basimizdan eksik olmayan gokyuzune, gunun karanlik saatlerine, ara sira kopsa da firtinalara, bir gun bogulacagimiz denizlere, eski gunlere, neler olacagini bilmesek de gelecege, kotuluklerle dolu olsa bile tarihe, tarihin akisini duze cikarmaya calisan tum guzel yuzlu cocuklara, don kisotlar’a, ates hirsizlarina, ernesto ’che’ guevara’ya, yollara, yolculuklara, sevgililere, sevismelere, sadece dusleyebildigimiz olamamazliklara, usurken isinmalara, her seyden sicak annelere, babalara ve tadini butun bunlardan alan sarkilara kendi sicakligimizi gonderiyoruz.
kotu seyler gorduk. savaslar, katliamlar, olen, oldurulen cocuklar gorduk. kendi dilini, kendi kulturunu, kendisini kaybeden insanlar, topluluklar gorduk. yanan koyler, kentler, ormanlar, hayvanlar gorduk. yoksul insanlar, aglayan anneler, babalar, her gun bile bile sokaklarda olume kosan tinerci cocuklar gorduk.
biz de olduk.
ama her seye ragmen bu yeryuzunde sarkilar soyledik.
tesekkurler dunya.”

kazim koyuncu

bu beden su paragraftaki agirligi icinde ne kadar tasiyabilir ki? iliklerine islemez mi, kanseri tetiklemez mi? farkinda olmak en guzeli oldugu gibi yukunu tasimak en zorudur. bircok seyin farkindaydi, yuku cok agirdi. huznuyle boguldu, yureklerde sel gibi yasiyor. seninleyken beraber sarki soyluyorduk ama simdi herkes kendi sarkisini soyluyor. simdi neye tesekkur edelim?

maalesef ondan geç haberdar olmuş olanlardanım. ölümünden kısa bir süreliğine bilmişliğimiz var ama çok geç bir tanıma. kazim koyuncu ve onu yolunda gidenlere selam olsun!

karadeniz halkına bunca yıldır müzikle uğraşıyorum ama bir televizyon diziyle beni sevdiniz diyerek sitemde bulunmuştur.

(bkz: hayat)

(bkz: ayrılık şarkısı)

o güzel ve bir o kadar da anlamlı şarkılarını dinlerken içimin acıdığı hatırıma ölümün o soğuk yüzünün yansıdığı devrimci ruhumla onu yüreğimde hissederim hep evet o öldü ama ölüm herşeyin sonumudur yada bazı şeylerin başlangıcımıdır orası bilinmez ama şu varki ölenler yanımızda olmasada onları içimizde hissetmek ve anımsamak bile onları yanımıza getirir.kazım abinin şarkılarında olduğu gibi.

gerçekte bir televizyon sanatçısı değil bir sahne sanatçısı olan hiçbir zaman unutulmayacak güzel insan.

çok susayınca içilen su genzinden ve midenden geçerken bir soğukluk hissedilir ya.insanı rahatlatan eve bir yandan da için üşüten, yıpratan, acıtan...işte öyle bir sesi vardı...