intihar

nisa suresi 29-30.ayetlerde kesin bir şekilde islama inananlar için intihar yasaklanmıştır ,allah şaşırtmasın ve de allah ölümü aratmasın ,bu konuda ayrıca ötenazi de büyük tartışmalar yaratmıştır.

tip literaturunde suisid ve ya ozkiyim olarak gecer..
intihar tesebbuslerinde kadinlarin orani erkeklerden daha fazladir ancak basarili olma orani ise erkeklerde daha yuksektir..

cinayetin alt kümesidir.

dinimizce günah olan şey...

kişisel cinayet.

(bkz: van gogh)
(bkz: virginia woolf)
(bkz: adolf hitler)
(bkz: kurt cobain)
(bkz: marilyn monroe)
(bkz: yavuz çetin)
(bkz: primo levi)
(bkz: ernest hemingway)
(bkz: sigmund freud)
(bkz: size ne oluyor böyle kuzum)

off düğmesine basmaktır intihar.
hayır;
parmağımızla basacağımız bir off düğmesine ihtiyacımız yok!
zira o off düğmesi gayet açıkta ve ortada öylece duruyor.
kırmızı parlamakta ışığı ve çok büyük bir buton..
ben bu cihazın bir köşesine
saklanmış olan;
o küçücük düğmeyi arıyorum
neredesin reset’im...

çıkış bulduğunu düşünmek ve o yola doğru yürümek.
sessizce gülümseyerek gidebiliyorsan ne alâ..

hassas ve zeki insanların şu pislik dolu dünyadan arınma hali.

’sıkılgan katillerdir intihar edenler’

(bkz: cesare pavese)

genç werther in acıları’nı okuduktan sonra birçok kişinin farklı bir göz ve değerlendirmeyle bakacakları olgu. benim aklımdaki ’intihar’ kitabı okuduktan sonra da aynı kalmıştır, çünkü pek bir farkı yoktur. bir zayıflık olarak görmek, intiharı ve gerçekleştireni küçümsemektir. çünkü, intihar bir kaçış değildir; en azından anlamını bildiğimiz kaçıştan çok uzaktır.

allahla olan sözleşmenden erken vazgeçmektir hayat ne kadar kötü bile geçse intiharı hayatta düşünmem çünkü dertten kaçmak uzaklaşmak gibi tırsakça hareketler bile intihardan kat kat
daha iyidir.

bir jorge luis borges siiri,

tek yıldız kalmayacak gecede.
gece kalmayacak.
ben ölürken dayanımaz evren de
tüm varlığıyla ölecek benimle,
sileceğim piramitleri, madalyaları,
kıtaları ve yüzleri.
sileceğim geçmişin birikimini.
toz edeceğim tarihi, tozu toz.
son günbatımını seyrediyorum şimdi.
son kuşu dinliyorum.
kimseye hiçbir şey bırakmıyorum

(bkz: selbstmord)

sisyphos söyleni adı altında toplanan denemelerinden birinde albert camus, intiharı sorgular. yalnız intiharı toplumsal değil bireysel bir sorun olarak ele alır. şöyle söylüyor: böyle bir eylem, yüreğin sessizliğinde, tıpkı büyük bir yapıt gibi hazırlanır. insan kendisi de bilmez bunu. bir akşam tetiğe basar ya da kendini sulara bırakır.

kendisine intihar etmiş birinden söz ediyorlar; beş yıl kadar önce kızını yitirdiğini ve o zamandan beri çok değiştiğini, için içini yediğini söylüyorlar. albert camus, çoktandır sakındığı tanıyı koyuyor: - ki kendisine sonuna kadar katılıyorum- düşünmeye başlamak, için için yenmeye başlamaktır.

bence denemenin en güzel çıkarımlarından biri de şu: düşünceyi tetikleyen belki de sonuçlandıran -tabii kastettiğim sonucu hepiniz biliyorsunuz- çoğu zaman asıl neden değil de efti püften birşeydir. (sözgelimi, bir ilgisizlik, umursamaz bir tavır...)
(sözünü ettiğim denemede politik intiharlar deneme dışında tutulmuştur.)

intihar, kişinin her gün rutin olarak yaptığı işleri yapmak için gerekli güdüden yoksun kalması anlamına geliyor demek. kişi yeni bir güdüyle güdüleniyor: yabancılaştığı dünyayı terketmek.

big escape/ büyük kaçış

sorumluluklar, bunlardan doğan sorunlar, daha çok kendi yanlış tercihlerinden kaynaklanan derin paradokslar çemberinde boğulan insanın; tefekkür-mücadele-netice üçgeninin daha tefekkür köşesinde pes etmesi ve dahası kaçmasıdır.

yaratanın verdiği emanete kendi sorumsuzluğu yüzünden ihanet etmesidir.

tutunamayanlar’ da selim işık, yaşama başarısızlığının ödülü olarak görür intiharı. benliğine yabancılaşan bu adam öngördüğü an gelene dek seyreder ölümünü: tabancayı aldı ve ateş etti. son günlerinde her düşüncesinin arasına kendiliğinden girer bu cümle -hatta kendini geliştirir bile, bir adam eklenir mesela başına- ve bir gün sonu getirir.

hayatta yapılacak en son aptallık..

bir kişi, yaşamını devam ettirebilmek için basit bir hırsızlıktan tutun da diğer bir kişiyi öldürmeye kadar varan bir çok eylemi yapabilmekte; kendisi için olumsuz olan şartları değiştirebilmek için elinden gelen tüm çabayı gösterebilmektedir. fakat intihar eden bir kişi, tüm bu mücadele yollarını bırakarak, kendi yaşamına karşı bir eyleme girişmiştir. intihar olgusunun olanı budur. kısaca intihar kendi yaşamını devam ettirmeye çabalamamaktır.

aklınıza gelebilecek her şeyi görmekten vazgeçmek belki de vazgeçilmek.öyle ya da böyle gitmek,kaçmak,uzaklaşmak neden ve kimden olduğunu bilmeden bedeninden yok olmak,kendine bir nokta koymak ardından bir kaç nokta daha getirmeden..