incitme ihtiyaçi

tepkidir.çok da gerekli.

yaşadığınız kötü bir olay sonucun da ortaya çıkan ihtiyaç şekli.

inciterek incinmekten kurtulmak ihtiyacının, toplumsal düzleme yansıması durumuna tekabül ediyor bu. kendisiyle barı$ık olmayı geçtim; kendisiyle "bakı$ık" dahi olamayan birey, desteksiz ve negatif olarak ko$ullan(dırıl)mı$ his ve fikir yumaklarıyla kar$ıdakinde nedbeler olu$turma gayretinden vazgeçmekten korkuyor aslında. zifos olarak, "acı hatıralar" olarak, kenarlarına jilet yerle$tirilmi$ kanlı bir bumerang olarak dönmek istiyor kanattığı ki$iye. kanattığı hep kanasın istiyor çünkü, dummkopfluktan caymak istemiyor ve en insan yerleriyle yaklaşıyor ileride hortlayacağını kestiremediği kederlere, dertlere.

-hedef bölge seçilir ve darbeler etkinle$tirilmeye ba$lanır. o halis tahtel$uur sanrıları semptomatik olarak belirir anlakta ve sadizm, mazo$izmden beslenerek adrese kitlenir. bulgulandırılamayan bir $ekilde tezahür eder bu ihtiyaç, oldukça insanîdir; som balıklarının o çözülememi$ zıplamaları gibi, doğum esnasında aktarılmı$ iptidai güdümlenmelerden ibarettir ama neticede yaralayıcıdır. yaralamak insanî olduğu kadar da inciticidir bu esnada. (`bu esna`yı asla çözemedim.)-

gereksinimlerin giderilmesinin ardından bir rahatlama hissiyatı uyandırmıyorsa eğer bu zapt, inciten, incinen olur. incitmek, eski bir ihtiyaç.

(bkz: ayı yavrusunu severken öldürürmüş)

ne olursa olsun ihtiyaç.
üstelik bilinçaltımıza işlemiş farkında olmadan.
(bkz: incitmeden sevemeyenler )