hümanizm

Ana teması, insanı merkeze almaktır. Her insanın doğadan üstün olması durumudur. İnsan olmak, insanı değerli yapan şeydir.

Bir noktada insan sevgisiyle de alakalıdır ama tam olarak hümanizm, insan sevmektir demek doğru değil. Bunu diyen var mıdır bilmiyorum ama eskiden böyle yorumlar görüyordum.

(bkz: hümanist yaklaşım)

turkiye’de bu akımdan bi haber bi sürü insan vardır. hatta insan olduklarının bile farkına varamayanlar, sadece 1 günde bulması ve yemesi gereken; ekmek fırınlarından 1 gün öncesinden kalan kuru ekmekleri 20 kuru$a alabilen, hayatını idame ettirebilme adına çırpınan insancıklar; yokluktan nefesleri kokan.

hayat mücadelesinden akıl mı kalır çalı$tırmaya, ideolojiler kurgulayıp, akımlara kafa yormaya...

rönesans döneminde orataya çıkmış güzel fikirdir. keşke pratikte ve teoride uygulayabilsek dedirtir. bunun için önce insanın biraz daha evrim geçirmesi gerekmektedir. yoksa şimdiki human kavramından bir bok olmaz, bir yere gelinmez, bu insanlar ne sevilesidir, ne de yüceltilesidir. hayvanları yüceltmek daha etik bir davranış olacakdır.

(bkz: hümanist)

"human is the center of the world" ana-temasidir.

dante, boccaccio, more gibi düşünür ve sanat insanlarının önderliğinde gelişmiş akımdır.

herkes de biraz kabul görse herşey ne kadar güzel olacak.

"ben’in bütün emellerine karşı biz’in yasalarını kabul ettirmeye çalışan düşün bütünü."

insancılık...
insanı sevme...
lakin bazı insanlar sayesinde insanlar kimi zaman antihümanist olabilir. örnekleri mutlaka görülmüştür.
yolda yürürken üzerine su, kağıttan top, meyve çekirdeği..vs. atan birine gel de hümanist yaklaş.
(bkz: insanı katil olmaya iten hadiseler)

antik yunan felsefesinde köken bulan hümanizm her ne kadar rönesans hareketlerinden sonra ortaya çıkmış gibi görülsede oldukça eski bir geçmişe sahip ve insanlık tarihinde çok etkili olmus bir felsefik görüştür. insanın doğadaki herşeyden önemli olduğunu savunur,insan bedenini, insan aklını yüceltir. humanzimin tapınakçılar tarafından rönesansta tekrar diriltildiği söylenir. humanizm insan sevgisi, insancıl hayat görüşü vb değildir. iki kola ayrılır ; dinin asıl metinlere dönüşle temizlenmesi, saflaştırılması (örneğin erasmus) ya da bütün bütün dinsizlik (örneğin montaigne) özellikle ortaçağ sonlarında oldukç etikili olmus bir düşünce sistemi.

insan iyilik doğruluk gibi insani kavramları temel alan düşünce akımı.
(bkz: islam ve hümanizm)

ütopik sosyalizmi ortaya çıkaran düşünce.

kimi zaman insanların birbirlerine sırf insani duygular için dahi gülümsediği, "günaydın" dediği, bi selamı esirgemediği anlarda tavan yaptığını hissettiğim olgudur. lakin içerisinde bulunduğumuz zaman dilimi içerisinde bırakın "merhaba-merhaba"yı, bireylerin birbirlerine sırf insan oldukları için saygı duymasını artık kendi kendilerine bile herhangi bir pozitif duygu beslemediklerini düşünmekteyim. sabah sabah gördüğüm her 10 bireyden 12 tanesi kendi kendileri ile cebelleşir bir pozisyondadır. ha efendim şimdi denilebilir ki "e azizim malum hayat şartları, geçim sıkıntısı, ülkenin sosyo-politik durumu, şusu busu" ki bu söylemler son derece normaldir lakin bir ufak gülümseme çok mu zordur sorarım, ha gülümsemeden kasıt karşıdan karşıya geçerken ayağı tökezleyip düşen bireye karşı gerçekleştirilen gülümseme ve hatta kahkaha değildir efendiler bilmem ne demek istediğim anlaşılmış mıdır.

(bkz: erasmus)

entellerin meşhur kelimelerinden biri.

(bkz: marksizm)

ronesans ve cagdas edebiyat akimlarini etkileyen,temelinde insan sevgisi olan ve insan gururunu yuceltip herseyden ustun tutan edebiyat akimi.

insancil olabilme yetisi.