her aşk bitmek için başlar

aşkı tanımazken daha, çıkmaya başlanılan çocuk için durum değerlendirmeleri yapılır.
çocukluk işte.
"çocuklarıma iyi baba olur mu, ölene kadar yanımda isteyecek miyim onu" diye...
zaman geçer aradan. ne kadar çok erkek için tekrarlanmış olduğu farkedilir bu cümlelerin. kazanımlar vardır elbette. ama bir gün, ansızın, hiç farkında olmadan sessizce o da gidince hayatından, kazanımların hiç önemi kalmaz.
"neden ona sadece bir kere seni seviyorumdedim, neden bir gece ummadığı bir anda arayıp naapıyosun aşkım, ben seni düşünüyodum demedim"’ler alır başını gider.pişmanlık. ayrılık için, hissedilen duygu suçlanmaz hiç.adı ne olursa olsun. önce kendini, sonra karşıdakini, al ver dur.
aşk’sa adı hissedilenin, bitmez...bir insan biriyle birlikte olunca aşık olmaya başlayıp ayrılınca da aşkını tüketmez. tükenmişse zaten ona aşk denmez.
yüzleşmeler kötü gelir, bilinmez ama. güzel günler bitse de tertemiz durur o. aşktır çünkü.
hayat da bitmek için başlar.her birliktelik sağlam temel üzerinde başlamazsa zaten bitmeye mahkumdur.her başlayan şey biter.ama aşk karşılıksız sevmektir. karşılıksız sevgi, anne baba kardeş sevgisi gibi...vazgeçilir mi? biter mi?
aşk değil...birliktelikler bitmek için başlar. hele bir de kaya gibi sağlam değilse iyice bitmeye mahkumdur o.

(bkz: bize öyle bir bilgi gelmedi)

"aşki aşk yapan biraz da o bitebilme ihtimalidir zaten" diye düşündüren cümle...

eksik bir önermedir, pratikte yanlı$lıgını görürüz.

her a$k bitmek için ba$larmı$... oysa ki ben seni bitirmek için degil ya$amak için ba$ladım bu ucunu bucagını göremedigim deli cesareti isteyen oyuna.

sen ve ben idik, sen veyahut ben farketmez olduk. hayatta ne yapılması gerekiyorsa biz olarak yapaya çalı$tık. ayrılık dü$üncesinin yakıcılıgını her zerremizde hissederek agladık. bu fikir bile bizi aglatmaya yetti.

sonra ne oldu? yava$ yava$ eksildik. baharımız kı$a döndü, içimizdeki heyecan tohumları ye$ermemek üzere çürüdü. gönlümüz ölmeye yüz tuttu, acıdı, acıttık da.ruhlarımız ayrı yürüdü.

her a$k heyecanla ba$larmı$, el ayak tutmaz olur gözler görmez olurmu$; hayatın attıgı tokatlarla silkelenmeye alı$ır yava$ yava$ iç çekilir olurmu$. sevgili, kar$ısındakinin aslında o olamadıgını anlarmı$. dayanamaz dü$er; bazı a$klar bitmek için ba$larmı$...

dusunulmeden edilmis laflara ornek. cogul anlamlar barindiriyormus gibi de durmuyor hani! basligindan ne kadar icerikli oldugu belli kitabin da. "melissa p". onyargi en korkunc tuzaktir! bu arada!

(bkz: her yaşam son bulmak için varolur)

(bkz: aşk hiç biter mi)
(bkz: ezginin günlüğü)

(bkz: zaman her seyi yok eder)

yasemin özçelik’in bir kitabı...

ayrica ukdeci’nin $öyle bir notu varmi$ :
yok böyle bir şey

(bkz: her aşk ölümü tadacak)

(bkz: bir ihtimal daha var)

askini hic olmadik bir zamanda baskasina kaptiranlarin koseye sinip gerceklesmesini bekledikleri doganin enteresan konunu.. ya da geride kalanin laneti...

bitmeyen, sınırsız bir şey olsa bu kadar değer görmezdi zaten.

(bkz: kavuşmazsın aşk olur)

sabah olunca ayrılıyorsak neden sarıldık böyle?

(bkz: aşk başlar)
(bkz: vega)

her güzel şeyin de bi sonu var.aşk da bitebilir,neler bitmiyor ki.

aşk acısı çeken melankolik bir ruh sarfetmiş bu cümleyi
insan bazen böyle düşünür
bazen aşk diye bir şey yok der
bazen şu saniye ölebilirim yanındayım yeter bu falan bile der

netice: insan yaşamaya devam eder

kendini bilmez birinin cümlesi. karıştırmayın kızların kafasını .mna koyim.

kendini bilenler de çok bi’bok bildiğini sanıyor bu söze kontra yaparak. halbuki gayet kanun olması muhtemel bir teori cümlesi.

(bkz: her son yeni bir başlangıç)