hayatı öğrenmek

öğrenme doğası gereği bireyin tecrübeleriyle gerçekleşen bir durumdur.başkalarının deneyimleriyle öğrenilmez hayat,düşe düşe her ne olursa olsun ayakta kalmayı öğrenirsiniz,sürüye uymadığınız noktada yalnız kalır ve suçlu bulunursunuz sürü tarafından.herşey sahte diye düşünürken ve artık sürdürebilir bir şey kalmadığında bir olay olur hayatınızda genelde kötü görünen ve değişime zorlar sizi işte budur hayatı öğrenmek.

tek yöntemi deneme yanımadır.hatta atalarımız şöyle de bir katkı yapmıştırlar:

(bkz: bir musibet bin nasihatten iyidir)

acıların yatay toplamı olduğuna inandığım tecrübelerden dersler almak, kurslar almak; hayattan ikmale kalmamak için uğra$mak amma ba$aramamak, haddızatında yalnız kalmak, hasbelkader kendinle kalmak ...

karatahtalara tebe$ir sürterek öğretilemiyor hayat,
cıvık bir melankoliye esir edilerek dı$lanan anlak, hüzün salgılayan bir "et-organ" olarak tanımlanan kalp, musluklardan rakı akıtan ve gözbebeklerine flöreler, epeler sokan tedavisiz yalnızlık üçgenini yoksaymadan ama tanrıla$tırmadan kutsî bir dengenin sağlanması gerekiyor bir yerde. bir yerde insan olmak gerekiyor, hayatı sevmek gerekiyor nefret ederken.

ân`ın ân`la flörtü değil mi ki sanki $u geçen beyhude zaman; anmak unutmak değil mi özdemir asaf`ın ba$parmağını bastığı müflis husus, kusursuz erozyon değil mi en çıplak toprakların altında kalan en dirimlikli bedenleri az eyleyen? dostluklar değil midir ki kurulup karılıp dağıtılan, elinde be$ as ve gülümseyemiyorsun ... öğrenmek, ağrının e$leniğiyken, gerçekler acı yalanlar vesveseyken, bir kadeh gözya$ı binlerce güne denk iken, hâlâ ellerinde $i$lerle kendine bir evlât örmeye çalı$an ya$lı, vefalı, vebalı bir kadın umudu değil midir kader diye aksettirilen?

her insan, bireysel kaybedi$inin be$ik kertiği.. bir `doğru` için minimum iki nokta gerekli; minimum iki insan; minimum iki enjektör:
"ba$langıç ise bir nokta, diğeri de biti$tir, yoksa ı$ınlanırız" diyen dudaklarda neden hep hidroklorik asit yakıcılığı,

ve neden hep senin,
"dü$ içime uyu ve sonsuz büyü, unut renkleri $ekilleri hepi ve hiçi" buyuran yüreğin?

ayraç, dinamik oysa; sayfalar geçiyoruz, artıyor onlar eksilmeden.. ya$lanıyor insan, ya$-lanıyor ömrü; $emsiyeleri bir yerlerde kalıyor öyle anakronist.. "hayatı öğrendim" diyor bir çocuk dizleri kanarken, bir ihtiyarınsa hafızası kanıyor ona bakarken.