laf sokmada, kelime oyunu yapmada birebirdir. cesurdur, gözü pekdir. ilk defa yazılarını okursanız ya çok engin bir birikime sahip biri gibi görürsünüz, veyahut ona buna laf sokan bir adam gibi görürsünüz. ikisinin de birleşimidir efendim.
engin ardıç
ben...
bu işin...
kolayını buldum arkadaş!
bundan böyle...
her kelime bir satır.
köşe doldu mu kaçarım, kralını tanımam.
bu piyasanın enayisi...
ben miyim laayn?
böyle yapıyorlar...
söyleyecek lafı olmayanlar...
bir de halk cahil ya,
kolay okusunlar diye.
halkın kapasitesini...
zorlamayalım arkadaşlar...
“kapasite” diye frenkçe bir laf ettim,
ulusalcı olmadı, özür dilerim...
fakat laga lugayla
yazı şişirmek ne kadar zormuş yahu...
kolay olsun dedik
daha zor oldu!
içine de bir şey koymak şart,
hepten bomboş kalmasın.
fikire benzer bir şeyler lazım.
işte buldum:
akp’ye oy verdin, susuz kaldın...
oh olsun sana,
göbeğini kaşıyan,
kısa bacaklı,
kıllı ayı!
bu işin...
kolayını buldum arkadaş!
bundan böyle...
her kelime bir satır.
köşe doldu mu kaçarım, kralını tanımam.
bu piyasanın enayisi...
ben miyim laayn?
böyle yapıyorlar...
söyleyecek lafı olmayanlar...
bir de halk cahil ya,
kolay okusunlar diye.
halkın kapasitesini...
zorlamayalım arkadaşlar...
“kapasite” diye frenkçe bir laf ettim,
ulusalcı olmadı, özür dilerim...
fakat laga lugayla
yazı şişirmek ne kadar zormuş yahu...
kolay olsun dedik
daha zor oldu!
içine de bir şey koymak şart,
hepten bomboş kalmasın.
fikire benzer bir şeyler lazım.
işte buldum:
akp’ye oy verdin, susuz kaldın...
oh olsun sana,
göbeğini kaşıyan,
kısa bacaklı,
kıllı ayı!
20.08.2007 tarihinde engin ardıç yazıyor:
allah iyiliğini versin necati!
konuşma necati, konuştukça batıyorsun...
sen tatile gitmemiş miydin yahu, ne geldin buralara?
ayvalık’a takılsana, seçimde madara olan herkes orada... nihat’ın meyhanesi ağlama duvarına döndü.
kaç gündür, “devrimciliği temsil eden güçlü cumhurbaşkanlığı makamıyla”, “halkın daha çok demokrasi ve daha çok tüketim arzusunu temsil eden güçlü başbakanlık makamı” arasındaki dengenin bozulduğunu yazıyorsun. bu denge seksen yıl önce kurulmuş. atatürk, ben devrimciyim, başbakan da halkın arzularını dile getirsin demiş.
sonra da, halkın sesi fethi okyar’ı görevden alıvermiş.
bugüne kadar, daha doğrusu abdullah gül’ün seçileceği güne kadar, türkiye cumhuriyeti’nin bütün cumhurbaşkanları “güçlü laik ve devrimci” kişilermiş. bu bir nehirmiş, bu bir nehir suyunda derin bir dip akıntısıymış.
örneğin memleketi altı yıl kaskatı bir faşizmle, dört yıl da daha yumuşatılmış bir diktayla idare eden milli şef ismet inönü, devrimciymiş.
fakat daha önce başbakanlığı sırasında da “daha çok demokrasi ve daha çok tüketim arzusunu” temsil ediyormuş, öyle de zıt bir nehir varmış ya... başbakan olduğu sürece tüketimci, çankaya’ya çıkınca birdenbire devrimci.
çünkü tüketim devrime aykırıdır arkadaşlar! halkın arzuları da devrime aykırıdır!
bu çankaya’da ne varsa, insanı devrimci ediveriyor. örneğin darbeden yirmi dört gün önce menderes’e “emrinizdeyim muhterem başvekilim” gibilerden bir mektup yazan ve darbe sabahı izmir’deki yazlık evinden uykulu uykulu neredeyse pijamasıyla derdest edilip uçağa bindirilen ve ankara’ya götürülüp cuntanın başına geçirilen cemal gürsel, say ki fidel castro mübarek!
ister misin abdullah gül de havaya girsin de önümüzdeki hafta hayrünnisa hanım’ın türbanını caart diye patiska yırtar gibi yırtıversin!
cevdet sunay... haa, bak o çok devrimciydi rahmetli. o kadar devrimciydi ki, hızını alamayıp bir de silahlı kuvvetler birliği kurmuştu, iç hizmet talimatnamesinde ara ki bulasın...
ama hiçkimse devrimcilikte fahri korutürk’ün eline su dökemez.
çünkü eşi çok güzel resim yapardı. islam’da suret tasviri yasaktır, bu bakımdan.
bu çankaya’nın havasında suyunda ne varsa, insanı fırçaya ve yağlıboyaya yöneltiyor galiba... kenan evren bile picasso’nun tablolarına bakıp bakıp “bu da bir şey mi, bunu ben de yaparım” demişti.
zorunlu din dersi koyan ve imam-hatip okullarını, yani meslek liselerini diğer liselerle bir tutan adam, klasik bir ataürk devrimcisiydi vallahi.
(laf aramızda, atatürk ilkeleri arasında “askerin politikaya karışması” var mıydı yahu? ben tersini hatırlıyorum da...)
ister misin abdullah gül de keçi sakal bırakıp ya da kafayı kazıtıp... fakat o herhalde figüratif değil soyut takılır, jackson pollock tarzı... hem suret yok, hem de amerikan etkisi var, yeni dünya resim düzeni...
nehrin dip akıntısı doğrultusunda celal bayar devrimciydi de, devrimci adamı neden devirdiniz yahu? inönü’yü dört yıl daha tüketimci başbakan yapmak için mi?
fakat en tüketimci ve de tüketici başbakanlarımız da suat hayri ürgüplü, nihat erim, ferit melen, naim talu, sadi irmak ve de bülend ulusu olmuşlardır ha... hepsini de halk seçmişti.
refik saydam, hasan saka, recep peker, şükrü saracoğlu, şemsettin günaltay da senin tanımınla “halkın demokrasi arzusunu temsil ederlermiş” ama ben bilemem, yaşım tutmaz.
vallahi haklısın, demirel başbakanlığı süresince nasıl demokrat ve tüketimciydi de cumhurbaşkanı olur olmaz nasıl zırt diye yüz seksen derece dönmüştü...
fakat turgut özal neciydi yahu, hem tüketimci hem demokrat ama hem de cumhurbaşkanı olmuştu... tüketimciliğe ihanet mi etmişti?
necati, sen de halka sorsana: sayın müşterilerim, şu derin dip akıntılı devrim nehrinde kürek çekmeyi bırakayım mı, yoksa bırakacakmış ayağına yatıp enayilik etmeyeyim, kayıkçılığı sürdüreyim mi?
şimdi moda o da, o bakımdan vay vay vay.
22.08.2007de necati doğru cevap verir gibi oluyor:
allah sana da akıl versin!
hayatları boyunca dini siyasete alet etmişler son seçimlerde çok yüksek oy alınca sen de hemen rüzgâra uydun, allah’ı kaleminden düşürmüyor, “allah iyiliğini versin necati” diye yazılar döktürüyorsun. seviyeli olsa başımın üstünde. seviyeyi düşürmeyi, vasatın altına inmeyi karakterin ve yazı üslubun haline getirip, bizim de senin düzeysizliğine düşmemizi bekliyorsun.
sonra da deliriyorsun.
bekir çoşkun’a kızıyorsun.
necati doğru’ya kinleniyorsun.
sana cevap vermiyorlar, seni okunabilir bir yazar ve üzerinde kalem oynatılabilir bir kimlikte, kişilikte görmüyorlar diye başlıyorsun küfür etmeye.
kaşalotlar.
geri zekâlılar.
düdük makarnaları.
öküzler.
kemalist yeteneksizler.
allah sana akıl fikir versin. bu düzeysizliğin nesine cevap verelim. durmadan da böbürleniyor, kibirleniyor, “ben bu memlekette doğacak adam mıydım, fransız gazetelerinde fransızca, ingiliz gazetelerinde ingilizce günlük makale bile yazacak çaptayım” diye kendi kendini övüyor, bu ülkeye kem gözlerle bakıyor, türkleri cahil, kaba, zekâ yoksunu, 1923’te yaptıkları “kemalist devrimleri de bir çete hareketi” diye aşağılayarak “mütareke basınının” yaşayan son temsilcilerinden biri gibi duruyorsun.
***
bekir çoşkun’u, çok okunuyor diye kıskanıyor, “senin 12 kelimelik cümleyle anlatmaya çalıştığını bekir’in tek kelimelik cümle kurarak anlatabilme yeteneğiyle alay etmeye kalkışıyor,” kısa anlatımlı, süssüz kelimelerle fakat içi dolu yazı yazabilenlerle dalga geçiyor ve “bekir ile
beni işten atması için aklın sıra patronu dolduruşa getirmeye” çalışıyorsun.
gerçekten aklın yok.
biz işsiz kalmayız.
bir gazeteden atılırız.
başka gazeteye çağırılırız.
ben yüzde yüz eminim: bekir senin yazdığın gazeteye gelmeyi kabul etse ve senin düzeysizliğine inip, “sizde yazarım ama engin ardıç’ı işten atacaksınız” dese, seni atarlar.
çünkü bekir yazar.
sen yazar değilsin.
sen rol yapıyorsun.
bekir samimi, gerçek.
“göbeğini kaşıyan adam” diye yazarken de samimi ve bu onun halkı çok sevdiğini gösteriyor. sen “bekir gazeteden atılsın” diye yazıyorsun, başbakan da “bekir ya abdullah’ı cumhurbaşkanı kabul etsin ya da türkiye’yi terk etsin” diye demeç veriyor. demokrat olmak konusunda düştüğün düzeyi görebiliyor musun?
***
emin çölaşan’ın köşesini elinden aldılar, köşesi olmayan bir yazara bile “vay... vay... vay...” diye son yazısının başlığıyla göndermeler yapıp, “ankara gazetecisi, kemalist, genelkurmay basın toplantısı yazarı” diye ağzından tükürükler saçarak saldırıyorsun. senin beğenmediğin emin, gazetesinden atıldığı gün senin gazetenin genel yayın müdürü serdar turgut, tv’de “emin çölaşan bizde yazabilir” diye çağırı yaptı.
vicdanın mühürlenmiş.
bekleyemez misin?
adam bir gazetede yazmaya başlasın. sana cevap verebilecek imkânı olsun. ama sen hep böyle yapıyor; “ya ölenlerin ya da köşesi elinden alınmışların arkasından” bol küfürlü, kin dolu, nefret saçan, içeriği boş, şahsileştirilmiş yazılar yazıyorsun.
***
okuduğunu da anlamıyorsun.
benim son yazıları da anlamamışsın. bir yığın isim sayarak ve onların iktidar için yaptığı kavgaları kanıt gösterip arkasına saklanarak; “mustafa kemal ve ilkelerine” dudak bükme rolü yapıyorsun. kemalist rüzgârlar yükselirken kitap yazıp atatürk’ü övmüştün. solcu rüzgârlar yükselirken solcu olmuştun, şimdi de “islamcı liberal rüzgârlara” yelken açmaktasın. ben diyorum ki; “türkiye cumhuriyeti’nin kurucu babaları yani mustafa kemal ve ilkeleri; devrimcilik, laiklik, demokrasi ve halkçılığı birlikte aynı nehir içinde akan dalgalar olarak” kabul ettiler ve cumhuriyeti öyle kurdular. bunun en somut göstergesi, cumhuriyet nehrindeki demokrasi dalgasını arkalarına alarak “hayatlarını laikliğe karşı olmak üzerine kurmuş tayyip erdoğan’ın başbakan, abdullah gül’ün de cumhurbaşkanı” olabilmesidir. bu iki politikacı, siyasi hayatları boyunca mustafa kemal’i “beton mustafa” diye aşağıladılar, şimdi ise en keskin kemalist oldular. niçin?
senin fikrin ne?
nasıl açıklıyorsun?
fikrin varsa yaz.
küfür etmeden.
düzeyli...
ardından hemen bir gün sonrasında engin ardıç o kendine has uslubuyla lafı yerine koyuyor ve bize sadece eğlenmek düşüyor:
vazgeçtim allah iyiliğini vermesin necati
hayatında herhalde allah kelimesini ağzına hiç almamış olan çok ilerici necati doğru, benim “allah iyiliğini versin” şeklindeki son derece masum dileğimi “dini siyasete alet edenlerin rüzgârına uymak” şeklinde yorumlamış.
bu kafada gidenlerin niçin hayatları boyunca iktidara gelemeyeceklerini dönüp dönüp anlatıyorum, bu sefer de aklımın ve fikrimin olmadığını söylüyor.
gülüp geçecektim, “sen yazar değilsin” gibi parlak yargılarına...
ancak, benim “bekir ile necati’nin işten atılmalarını istediğimi ve bu amaçla patronu dolduruşa getirmeye çalıştığımı” söyleyince dayanamadım.
ben böyle bir şerefsizlik etmedim, etmem necati. kaldı ki senin patronun da böyle bir dolduruşa gelecek kadar eşek değildir.
ama senin bu yaptığına iftira mı, haksızlık mı, gaddarlık mı, alçaklık mı, adilik mi denir, adını kendin koy.
yoksa, seçimde madara olmanın ve bunun yüzüne vurulmasının getirdiği buruk öfke mi, bilemem.
necati, benim kalemimden “ben bu memlekette doğacak adam mıydım” cümlesi asla çıkmadı.
kimseye kinlenmedim, niçin kinleneyim? şöhretlerini mi kıskanacağım, kazandıkları parayı mı? bu ikisinden bende bolca var necati, ben kıskançlık bilmem. yalnızca senin gibilerle dalgamı geçtim, geçerim, işim bu. çünkü geçilecek işler yaptınız.
kimseyle polemik gayretinde değilim, senin deyiminle “beni okunabilir bir yazar olarak ve üzerinde kalem oynatılabilir kimlikte ve kişilikte” görüp görmemeleri de onların sorunudur, benim değil. gören yüzbinlerce kişi var, bana yeter.
fakat... “bekir gazeteden atılsın” demişim... oha be necati, oha, mine’nin deyimiyle!...
nasıl bu kadar çarpıtabilir, saptırabilirsin necati, nasıl? aklım almıyor, ağzım açık kalıyor.
necati, yalan yazıyorsun. birçok konuda.
sen, yalancısın. sen makbul bir adam değilsin. sen iyi bir insan değilsin.
üstelik, “bekir’in ‘göbeğini kaşıyan adam’ demesi halkı çok sevdiğini gösterir” derken de, komiksin.
üstüne üstlük, “türkiye cumhuriyeti’nin kurucu babaları devrimcilik, laiklik, demokrasi ve halkçılığı aynı nehir içinde akan dalgalar olarak kabul ettiler” dediğinde ya zır cahilsin, ya da hep yaptığın gibi amigoluk ediyorsun. onlara demokrat demen ya bilgisiz ya da art niyetli olduğunu gösterir. öyle de böyle de, yalan ve yanlış yazıyorsun.
necati... bekir coşkun da, emin çölaşan da buyursunlar, akşam gazetesi’nde yazsınlar, ben gocunmam. bu gazeteye kimin gelip kimin gittiği beni hiç ilgilendirmez, serdar turgut’un bileceği iştir, benim değil. gelsinler, yanyana yazalım, benim ak dediğime onlar kara desinler.
istersen sen de gel... bozulmam. vallahi ağzımı açmam. (bak, “vallahi” dedim, dincilere yağ çektim.)
ama sözümü geri alıyorum, allah iyiliğini vermesin necati.
sadece müstahakını versin.
allah iyiliğini versin necati!
konuşma necati, konuştukça batıyorsun...
sen tatile gitmemiş miydin yahu, ne geldin buralara?
ayvalık’a takılsana, seçimde madara olan herkes orada... nihat’ın meyhanesi ağlama duvarına döndü.
kaç gündür, “devrimciliği temsil eden güçlü cumhurbaşkanlığı makamıyla”, “halkın daha çok demokrasi ve daha çok tüketim arzusunu temsil eden güçlü başbakanlık makamı” arasındaki dengenin bozulduğunu yazıyorsun. bu denge seksen yıl önce kurulmuş. atatürk, ben devrimciyim, başbakan da halkın arzularını dile getirsin demiş.
sonra da, halkın sesi fethi okyar’ı görevden alıvermiş.
bugüne kadar, daha doğrusu abdullah gül’ün seçileceği güne kadar, türkiye cumhuriyeti’nin bütün cumhurbaşkanları “güçlü laik ve devrimci” kişilermiş. bu bir nehirmiş, bu bir nehir suyunda derin bir dip akıntısıymış.
örneğin memleketi altı yıl kaskatı bir faşizmle, dört yıl da daha yumuşatılmış bir diktayla idare eden milli şef ismet inönü, devrimciymiş.
fakat daha önce başbakanlığı sırasında da “daha çok demokrasi ve daha çok tüketim arzusunu” temsil ediyormuş, öyle de zıt bir nehir varmış ya... başbakan olduğu sürece tüketimci, çankaya’ya çıkınca birdenbire devrimci.
çünkü tüketim devrime aykırıdır arkadaşlar! halkın arzuları da devrime aykırıdır!
bu çankaya’da ne varsa, insanı devrimci ediveriyor. örneğin darbeden yirmi dört gün önce menderes’e “emrinizdeyim muhterem başvekilim” gibilerden bir mektup yazan ve darbe sabahı izmir’deki yazlık evinden uykulu uykulu neredeyse pijamasıyla derdest edilip uçağa bindirilen ve ankara’ya götürülüp cuntanın başına geçirilen cemal gürsel, say ki fidel castro mübarek!
ister misin abdullah gül de havaya girsin de önümüzdeki hafta hayrünnisa hanım’ın türbanını caart diye patiska yırtar gibi yırtıversin!
cevdet sunay... haa, bak o çok devrimciydi rahmetli. o kadar devrimciydi ki, hızını alamayıp bir de silahlı kuvvetler birliği kurmuştu, iç hizmet talimatnamesinde ara ki bulasın...
ama hiçkimse devrimcilikte fahri korutürk’ün eline su dökemez.
çünkü eşi çok güzel resim yapardı. islam’da suret tasviri yasaktır, bu bakımdan.
bu çankaya’nın havasında suyunda ne varsa, insanı fırçaya ve yağlıboyaya yöneltiyor galiba... kenan evren bile picasso’nun tablolarına bakıp bakıp “bu da bir şey mi, bunu ben de yaparım” demişti.
zorunlu din dersi koyan ve imam-hatip okullarını, yani meslek liselerini diğer liselerle bir tutan adam, klasik bir ataürk devrimcisiydi vallahi.
(laf aramızda, atatürk ilkeleri arasında “askerin politikaya karışması” var mıydı yahu? ben tersini hatırlıyorum da...)
ister misin abdullah gül de keçi sakal bırakıp ya da kafayı kazıtıp... fakat o herhalde figüratif değil soyut takılır, jackson pollock tarzı... hem suret yok, hem de amerikan etkisi var, yeni dünya resim düzeni...
nehrin dip akıntısı doğrultusunda celal bayar devrimciydi de, devrimci adamı neden devirdiniz yahu? inönü’yü dört yıl daha tüketimci başbakan yapmak için mi?
fakat en tüketimci ve de tüketici başbakanlarımız da suat hayri ürgüplü, nihat erim, ferit melen, naim talu, sadi irmak ve de bülend ulusu olmuşlardır ha... hepsini de halk seçmişti.
refik saydam, hasan saka, recep peker, şükrü saracoğlu, şemsettin günaltay da senin tanımınla “halkın demokrasi arzusunu temsil ederlermiş” ama ben bilemem, yaşım tutmaz.
vallahi haklısın, demirel başbakanlığı süresince nasıl demokrat ve tüketimciydi de cumhurbaşkanı olur olmaz nasıl zırt diye yüz seksen derece dönmüştü...
fakat turgut özal neciydi yahu, hem tüketimci hem demokrat ama hem de cumhurbaşkanı olmuştu... tüketimciliğe ihanet mi etmişti?
necati, sen de halka sorsana: sayın müşterilerim, şu derin dip akıntılı devrim nehrinde kürek çekmeyi bırakayım mı, yoksa bırakacakmış ayağına yatıp enayilik etmeyeyim, kayıkçılığı sürdüreyim mi?
şimdi moda o da, o bakımdan vay vay vay.
22.08.2007de necati doğru cevap verir gibi oluyor:
allah sana da akıl versin!
hayatları boyunca dini siyasete alet etmişler son seçimlerde çok yüksek oy alınca sen de hemen rüzgâra uydun, allah’ı kaleminden düşürmüyor, “allah iyiliğini versin necati” diye yazılar döktürüyorsun. seviyeli olsa başımın üstünde. seviyeyi düşürmeyi, vasatın altına inmeyi karakterin ve yazı üslubun haline getirip, bizim de senin düzeysizliğine düşmemizi bekliyorsun.
sonra da deliriyorsun.
bekir çoşkun’a kızıyorsun.
necati doğru’ya kinleniyorsun.
sana cevap vermiyorlar, seni okunabilir bir yazar ve üzerinde kalem oynatılabilir bir kimlikte, kişilikte görmüyorlar diye başlıyorsun küfür etmeye.
kaşalotlar.
geri zekâlılar.
düdük makarnaları.
öküzler.
kemalist yeteneksizler.
allah sana akıl fikir versin. bu düzeysizliğin nesine cevap verelim. durmadan da böbürleniyor, kibirleniyor, “ben bu memlekette doğacak adam mıydım, fransız gazetelerinde fransızca, ingiliz gazetelerinde ingilizce günlük makale bile yazacak çaptayım” diye kendi kendini övüyor, bu ülkeye kem gözlerle bakıyor, türkleri cahil, kaba, zekâ yoksunu, 1923’te yaptıkları “kemalist devrimleri de bir çete hareketi” diye aşağılayarak “mütareke basınının” yaşayan son temsilcilerinden biri gibi duruyorsun.
***
bekir çoşkun’u, çok okunuyor diye kıskanıyor, “senin 12 kelimelik cümleyle anlatmaya çalıştığını bekir’in tek kelimelik cümle kurarak anlatabilme yeteneğiyle alay etmeye kalkışıyor,” kısa anlatımlı, süssüz kelimelerle fakat içi dolu yazı yazabilenlerle dalga geçiyor ve “bekir ile
beni işten atması için aklın sıra patronu dolduruşa getirmeye” çalışıyorsun.
gerçekten aklın yok.
biz işsiz kalmayız.
bir gazeteden atılırız.
başka gazeteye çağırılırız.
ben yüzde yüz eminim: bekir senin yazdığın gazeteye gelmeyi kabul etse ve senin düzeysizliğine inip, “sizde yazarım ama engin ardıç’ı işten atacaksınız” dese, seni atarlar.
çünkü bekir yazar.
sen yazar değilsin.
sen rol yapıyorsun.
bekir samimi, gerçek.
“göbeğini kaşıyan adam” diye yazarken de samimi ve bu onun halkı çok sevdiğini gösteriyor. sen “bekir gazeteden atılsın” diye yazıyorsun, başbakan da “bekir ya abdullah’ı cumhurbaşkanı kabul etsin ya da türkiye’yi terk etsin” diye demeç veriyor. demokrat olmak konusunda düştüğün düzeyi görebiliyor musun?
***
emin çölaşan’ın köşesini elinden aldılar, köşesi olmayan bir yazara bile “vay... vay... vay...” diye son yazısının başlığıyla göndermeler yapıp, “ankara gazetecisi, kemalist, genelkurmay basın toplantısı yazarı” diye ağzından tükürükler saçarak saldırıyorsun. senin beğenmediğin emin, gazetesinden atıldığı gün senin gazetenin genel yayın müdürü serdar turgut, tv’de “emin çölaşan bizde yazabilir” diye çağırı yaptı.
vicdanın mühürlenmiş.
bekleyemez misin?
adam bir gazetede yazmaya başlasın. sana cevap verebilecek imkânı olsun. ama sen hep böyle yapıyor; “ya ölenlerin ya da köşesi elinden alınmışların arkasından” bol küfürlü, kin dolu, nefret saçan, içeriği boş, şahsileştirilmiş yazılar yazıyorsun.
***
okuduğunu da anlamıyorsun.
benim son yazıları da anlamamışsın. bir yığın isim sayarak ve onların iktidar için yaptığı kavgaları kanıt gösterip arkasına saklanarak; “mustafa kemal ve ilkelerine” dudak bükme rolü yapıyorsun. kemalist rüzgârlar yükselirken kitap yazıp atatürk’ü övmüştün. solcu rüzgârlar yükselirken solcu olmuştun, şimdi de “islamcı liberal rüzgârlara” yelken açmaktasın. ben diyorum ki; “türkiye cumhuriyeti’nin kurucu babaları yani mustafa kemal ve ilkeleri; devrimcilik, laiklik, demokrasi ve halkçılığı birlikte aynı nehir içinde akan dalgalar olarak” kabul ettiler ve cumhuriyeti öyle kurdular. bunun en somut göstergesi, cumhuriyet nehrindeki demokrasi dalgasını arkalarına alarak “hayatlarını laikliğe karşı olmak üzerine kurmuş tayyip erdoğan’ın başbakan, abdullah gül’ün de cumhurbaşkanı” olabilmesidir. bu iki politikacı, siyasi hayatları boyunca mustafa kemal’i “beton mustafa” diye aşağıladılar, şimdi ise en keskin kemalist oldular. niçin?
senin fikrin ne?
nasıl açıklıyorsun?
fikrin varsa yaz.
küfür etmeden.
düzeyli...
ardından hemen bir gün sonrasında engin ardıç o kendine has uslubuyla lafı yerine koyuyor ve bize sadece eğlenmek düşüyor:
vazgeçtim allah iyiliğini vermesin necati
hayatında herhalde allah kelimesini ağzına hiç almamış olan çok ilerici necati doğru, benim “allah iyiliğini versin” şeklindeki son derece masum dileğimi “dini siyasete alet edenlerin rüzgârına uymak” şeklinde yorumlamış.
bu kafada gidenlerin niçin hayatları boyunca iktidara gelemeyeceklerini dönüp dönüp anlatıyorum, bu sefer de aklımın ve fikrimin olmadığını söylüyor.
gülüp geçecektim, “sen yazar değilsin” gibi parlak yargılarına...
ancak, benim “bekir ile necati’nin işten atılmalarını istediğimi ve bu amaçla patronu dolduruşa getirmeye çalıştığımı” söyleyince dayanamadım.
ben böyle bir şerefsizlik etmedim, etmem necati. kaldı ki senin patronun da böyle bir dolduruşa gelecek kadar eşek değildir.
ama senin bu yaptığına iftira mı, haksızlık mı, gaddarlık mı, alçaklık mı, adilik mi denir, adını kendin koy.
yoksa, seçimde madara olmanın ve bunun yüzüne vurulmasının getirdiği buruk öfke mi, bilemem.
necati, benim kalemimden “ben bu memlekette doğacak adam mıydım” cümlesi asla çıkmadı.
kimseye kinlenmedim, niçin kinleneyim? şöhretlerini mi kıskanacağım, kazandıkları parayı mı? bu ikisinden bende bolca var necati, ben kıskançlık bilmem. yalnızca senin gibilerle dalgamı geçtim, geçerim, işim bu. çünkü geçilecek işler yaptınız.
kimseyle polemik gayretinde değilim, senin deyiminle “beni okunabilir bir yazar olarak ve üzerinde kalem oynatılabilir kimlikte ve kişilikte” görüp görmemeleri de onların sorunudur, benim değil. gören yüzbinlerce kişi var, bana yeter.
fakat... “bekir gazeteden atılsın” demişim... oha be necati, oha, mine’nin deyimiyle!...
nasıl bu kadar çarpıtabilir, saptırabilirsin necati, nasıl? aklım almıyor, ağzım açık kalıyor.
necati, yalan yazıyorsun. birçok konuda.
sen, yalancısın. sen makbul bir adam değilsin. sen iyi bir insan değilsin.
üstelik, “bekir’in ‘göbeğini kaşıyan adam’ demesi halkı çok sevdiğini gösterir” derken de, komiksin.
üstüne üstlük, “türkiye cumhuriyeti’nin kurucu babaları devrimcilik, laiklik, demokrasi ve halkçılığı aynı nehir içinde akan dalgalar olarak kabul ettiler” dediğinde ya zır cahilsin, ya da hep yaptığın gibi amigoluk ediyorsun. onlara demokrat demen ya bilgisiz ya da art niyetli olduğunu gösterir. öyle de böyle de, yalan ve yanlış yazıyorsun.
necati... bekir coşkun da, emin çölaşan da buyursunlar, akşam gazetesi’nde yazsınlar, ben gocunmam. bu gazeteye kimin gelip kimin gittiği beni hiç ilgilendirmez, serdar turgut’un bileceği iştir, benim değil. gelsinler, yanyana yazalım, benim ak dediğime onlar kara desinler.
istersen sen de gel... bozulmam. vallahi ağzımı açmam. (bak, “vallahi” dedim, dincilere yağ çektim.)
ama sözümü geri alıyorum, allah iyiliğini vermesin necati.
sadece müstahakını versin.
’’lümpen’’ kelimesini literatürümüze kazandırmış değerli şahsiyet.
her yazısında, beni bir kez daha kendisine hayran bırakan "aşmış abi"miz.
ona kızanlar, niçin kızdıklarını iyi düşünmeliler.çünkü hoşlarına gitmeyen şeyler söylüyor.ezberleri bozuyor.ilkokul sosyal bilgiler,hayat bilgisi derslerinden aldıklarını kendileri için yeterli görenlerin gücüne gidiyor tabi.
hayat hiç öyle değil arkadaşlar...bildiğiniz gibi değil.hadi okumadınız,öğrenmediniz bari engin ardıç okuyun da öğrenin.öğrenmek de istemiyorsanız buyrun devam edin.biz her sabah gazeteyi ilk önce onun köşesine bakmak için alıyoruz.
ona kızanlar, niçin kızdıklarını iyi düşünmeliler.çünkü hoşlarına gitmeyen şeyler söylüyor.ezberleri bozuyor.ilkokul sosyal bilgiler,hayat bilgisi derslerinden aldıklarını kendileri için yeterli görenlerin gücüne gidiyor tabi.
hayat hiç öyle değil arkadaşlar...bildiğiniz gibi değil.hadi okumadınız,öğrenmediniz bari engin ardıç okuyun da öğrenin.öğrenmek de istemiyorsanız buyrun devam edin.biz her sabah gazeteyi ilk önce onun köşesine bakmak için alıyoruz.
bugünkü "hoşçakalın" başlıklı yazısıyla aksam’dan ayrılmış, üstad.
http://www.aksam.com.tr/yazar.asp?a=108855,10,2
ayrıkotu değil; vahaydın sen, basında ve artık ulusalcı mevkutesi haline gelen aksam’da. o deli saçması yığını para verip almaya artık gerek yok.
sabah’ta yazması için teklif götürülmüş, inşallah kabul eder de, o muhteşem yazılarından mahrum kalmayız.
http://www.aksam.com.tr/yazar.asp?a=108855,10,2
ayrıkotu değil; vahaydın sen, basında ve artık ulusalcı mevkutesi haline gelen aksam’da. o deli saçması yığını para verip almaya artık gerek yok.
sabah’ta yazması için teklif götürülmüş, inşallah kabul eder de, o muhteşem yazılarından mahrum kalmayız.
(bkz: her devrin adami)
her devrin adamı
edit: sözüm geri. şafak pavey hakkındaki saçmalamasıyla gözümde tamamen bitmiş, ona buna laf sokmayı gazetecilik/yazarlık zanneden vesvese kumkuması, ne oldum delisi şahıs.
edit: sözüm geri. şafak pavey hakkındaki saçmalamasıyla gözümde tamamen bitmiş, ona buna laf sokmayı gazetecilik/yazarlık zanneden vesvese kumkuması, ne oldum delisi şahıs.
sabah’taki ilk yazısıyla yüzümüzü tekrar güldürmüş üstad. hoş gördük üstadım, hoşgeldin.
http://www.sabah.com.tr/ardic.html
http://www.sabah.com.tr/ardic.html
akşam gazetesinin, okunası tek köşe yazarıdır. olayları, meklanları, toplulukları ne de güzel irdeler, yazar.
kullanmayı adet edindiği dangalak kelimesinin üstüne çok şık durduğunun farkında olmayan yazar ayrıca ilhan selçuğun yaşadıklarının yüzde birini yaşasaydı rtenin elini ayağını öper durumuna gelirdi ayrıca ilhan selçuğa laf atmadan evvel biraz bu işin üstadlarına saygılı olmayı bilsin.
süper bir kalem
kimin hangi konuda üstad olduğunu gayet iyi bilen yazardır kendisi..
kapitalistdir, liberaldir. hamurundaki o az biraz solculuk babasından kalmadır. ama kendisi gayetiyle sağcıdır. demokrasiyi iyi kavramış, türkiye portresine her daim hakimdir. kendi insanını tanır, sistemlerin ve sorunların toplumdan çok birey kaynaklı olduğunu bilir. demokratik sistemlerde, sistemin işleyişine muhalefetin en az iktidar kadar etkisi olduğunu bildiğinden her daim muhalefeti eleştirir. haftada bir ve ya ayda bir engin ardıç yazısı okuyanlar, atatürk düşmanı sanır kendisini, halbuki o ataputçulara karşıdır. chp nin neden kabuk değiştirmeden hep muhalefet kalacağını yüzbinlerce kez açıklamıştır.
kalemi ağırdır, dengesiz yazar, kimi zaman ayarını tutturamaz. ama doğrudur tesbitleri, köşesinin hakkını verir.
kapitalistdir, liberaldir. hamurundaki o az biraz solculuk babasından kalmadır. ama kendisi gayetiyle sağcıdır. demokrasiyi iyi kavramış, türkiye portresine her daim hakimdir. kendi insanını tanır, sistemlerin ve sorunların toplumdan çok birey kaynaklı olduğunu bilir. demokratik sistemlerde, sistemin işleyişine muhalefetin en az iktidar kadar etkisi olduğunu bildiğinden her daim muhalefeti eleştirir. haftada bir ve ya ayda bir engin ardıç yazısı okuyanlar, atatürk düşmanı sanır kendisini, halbuki o ataputçulara karşıdır. chp nin neden kabuk değiştirmeden hep muhalefet kalacağını yüzbinlerce kez açıklamıştır.
kalemi ağırdır, dengesiz yazar, kimi zaman ayarını tutturamaz. ama doğrudur tesbitleri, köşesinin hakkını verir.
artık söylecek birşeyi kalmadığından ya da yaşlandığından dolayı sürekli aynı şeyleri yazan gittikce sıkmaya başlayan yazar.
zaten iyi yazardı şimdilerde muhteşem yazıyor.
bu arkadaşla ilgili çok yazıldı çizildi ama eğer çaresizlik ve tükenmişlik
örneği istiyosanız işte son yazısı;
http://www.sabah.com.tr/yazarlar/ardic/2011/02/28/baci
örneği istiyosanız işte son yazısı;
http://www.sabah.com.tr/yazarlar/ardic/2011/02/28/baci
son bacı yazısındaki hakaretamiz sözler nedeniyle protesto edildi. üniversite kollektifleri ayaklandı. buyrun;
http://www.medyaradar.com/haber/gundem-58066/universiteli-kizlar-ayaklandi-seni-kim-opsun-engin-ardic.html
http://www.medyaradar.com/haber/gundem-58066/universiteli-kizlar-ayaklandi-seni-kim-opsun-engin-ardic.html
erkan tan ile seviyesizlikte yarışan tip. yalaka desen yalakalığın bile bir haysiyeti olur. ya neyse.
27 mayıs 2023 tarihinde vefat etti kendisi.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?