dönme dolap

bir lunparkta herşeye bindim, radarıymış, çılgın roller coasterlarmış, bunda hissettiğim gerilimi bir david lynch filminde hissetmedim.

böyle bakınca muazzam, sakin dönen bişimiş gibi duruyo ama hiç de öyle değil. eskiden fuar zamanı bindiğinizde tepeden konserleri filan izleyebildiğiniz bir aletti bu diyeceğim ama lunaparkı benim için kabusa çeviren illet bişi olduğu için ve herkes binerken ya bişi kaçırırsam sonra bana hava atacaklar diye diye hep bindiğim ama yukarıda durup sallanmaya başlayınca kaskatı kesilip, indirin diye bağırmaktan ve içerideki bir pisliğin her zaman yer değiştirmek zorunda olmasından mütevellit o sesler bana hiç ulaşmadı.

ha ne oldu, geçen sene gittiler dediler ille binelim, sen gelmezsen gelme, yine bişi kaçıracağım diye aman herkes çok eğlenecek ben aşağıda pamuk helva yiyip, parmaklarımı yalıcam da çok sıkılıcam diye bindim gene, boş diye adam bir de saatlerce yukarıda bekletti. allahım indim 3 kişi kollarımdan tuttup, yürüttü, yeni doğmuş kuzu gibi, ayaklarım 1 saat titredi, kaslar iflas etti. hayır sırf benim durumumdan zevk alıyorlar diye biniyoruz onu da biliyorum, bu sene gene binecem o da malum.

mucidi george washington gale ferris’tir ve ferris wheel ismi ile anilir ingilizcede.

müthiş bir behçet necatigil şiiri.

nerden niçin mi geldim
bilmeden bir şey diyemem, ya siz?
hem hiç önemli değil
geldim, yer açtılar, oturdum
girip çıkanlar vardı
zaten ben geldiğimde.
başka şeyler de vardı, ekmek gibi, su gibi
gülüşler öpüşler ne bileyim hepsi
doğrusu anlamadım bir düğün dernek mi
sonra da kimileri düşünceli, durgundu
gidenler neye gitti doğrusu anlamadım
zaten ben geldiğimde.
bir lunapark mı bir konser bir gösteri
bilmem pek anlamadım önüm kalabalıktı
sıkıştığım yerde vakit çabuk geçti.
bak dediler baktım pek bir şey göremedim
hem her yer karanlıktı
zaten ben geldiğimde.
benim tek düşüncem büzüldüğüm köşede
nasıl çekip gideceğim kalk git dediklerinde
çünkü çıkmak sıkışık sıralardan mesele
kalkacaklar yol vermeye bakacaklar ardımdan
az mı söylendilerdi şuracığa ilişirken
zaten ben geldiğimde.

eski konaklarda kadınların görünmeden yemek ve eşya geçirebilmeleri için haremle selamlık arasındaki duvarda bir açmaya yerleştirilmiş olan döner dolap.

lunaparktaki orta halli bir gerectir.sadece yukseklik korkusu olanlar icin atraksiyon olusturabilir.fakat normal sartlarda hicbir ozelligi yoktur.oldukca yavas bir sekilde yukselip alcalir.hatta bir zaman sonra sikmaya baslar insani.ne zaman inecegiz gibi sorular sordurtur.

firdevs’in gereksiz sarkisi.

izmir lunaparktaki ’’ege gunesi’’nin eski adi. daha once ona boyle denmesi belki gucune gitmis ve yonetime ’’ulan bak bana bi daha donme dolap derseniz ceker giderim’’ dedigi icin adinin degistigini sandigim dolab-i pervane.

lunaparklarin bir ba$ka vazgecilmezidir. kocaman bir cemberin kenarlarina yerle$tirilmi$ yerlere oturur ve belirli bir sure dondurulur durursunuz. $ehrin havasindan birazcik olsun uzakla$mak icin enteresan bir yol.