bir lunparkta herşeye bindim, radarıymış, çılgın roller coasterlarmış, bunda hissettiğim gerilimi bir david lynch filminde hissetmedim.
böyle bakınca muazzam, sakin dönen bişimiş gibi duruyo ama hiç de öyle değil. eskiden fuar zamanı bindiğinizde tepeden konserleri filan izleyebildiğiniz bir aletti bu diyeceğim ama lunaparkı benim için kabusa çeviren illet bişi olduğu için ve herkes binerken ya bişi kaçırırsam sonra bana hava atacaklar diye diye hep bindiğim ama yukarıda durup sallanmaya başlayınca kaskatı kesilip, indirin diye bağırmaktan ve içerideki bir pisliğin her zaman yer değiştirmek zorunda olmasından mütevellit o sesler bana hiç ulaşmadı.
ha ne oldu, geçen sene gittiler dediler ille binelim, sen gelmezsen gelme, yine bişi kaçıracağım diye aman herkes çok eğlenecek ben aşağıda pamuk helva yiyip, parmaklarımı yalıcam da çok sıkılıcam diye bindim gene, boş diye adam bir de saatlerce yukarıda bekletti. allahım indim 3 kişi kollarımdan tuttup, yürüttü, yeni doğmuş kuzu gibi, ayaklarım 1 saat titredi, kaslar iflas etti. hayır sırf benim durumumdan zevk alıyorlar diye biniyoruz onu da biliyorum, bu sene gene binecem o da malum.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?