anlatmak

dinleyenin kültürel düzeyine inilmeden ya da kavrayı$ becerisi bilinmeden yapıldığında pek bir anlamsız.. (duygusal bağlamda) anlatmak, konu ne olursa kendinden bazı ipuçları vermektir kar$ıdakine: gerek jestler, mimikler; gerekse sesteki titremeler,
göz kontağı, anlatımın akı$kanlığı gibi gibi.. bunlar belirleyici faktörlerdir elbet; ne kadar anla$abileceğinizi yani ne kadar aktarabileceğinizi, payla$abileceğinizi, anlayabileceğinizi ifade ederler.

neden nasıl ki ben derim ki yine de;
anlatmak yerine susmak gerek. dinlemek gerek söylemeyi es geçip. anlatır gibi yazdım ya, okuma bu entryi: susmak nedir bilmiyorum ben.

herzaman yapmamiz gereken , iliskilerin anahtari , iletisimin temellerinden biri.her anlatilan insanlara fark ettirmeden de olsa bir seyler katar.sonucunda anlamak ya da anlamamak yasanmisliklarin getirdigi anlayisla yaklasmakla meydana gelir.kimimiz sadece o ani gecirmek icin anlamis gozukur ya da gercekten anlatilan olayi yasayarak anlar.kim ne anlatiyorsa aci , tatli , gerekli , gereksiz bizi anlam karmasasina ya da duygu seline kaptiran hislere surukleyebilir.tarifsiz duygular yasayanlar icin ise kelimeleri bulmak zor olsa da mutlaka jest ve mimiklerle de duygulari anlatmak mumkundur.kimi zaman bir tebessum kimi zaman bir bakis anlatmaya ve anlamaya yeter.belkide sadece bu yuzden zamani geri almak isteriz.

bir olayi ya da durumu karsidakine aciklamak...