zaman her şeyin ilacıdır

zaman olayları, yeri hatta ve hatta kişileri dahi unuttursa da insanın o an yaşadığı duyguları maalesef silemiyor. sanıyorum üzüntü ve sıkıntılarımızı unutabilmek amacıyla ilaç niyetine kullandığımız bir cümle sadece bu.

özellikle kimi acılar için çok geçerli bir önerme;

(bkz: aşk acısı)

murathan mungan bu konuya yalniz bir opera siirinde harika bir sekilde aciklik getirmistir;

bana zamandan soz ediyorlar
gelip size zamandan soz ederler
yaralari nasil sardigindan, ya da her seye nasil iyi geldiginden. zamanla ilgili butun atasozleri gundeme gelir yeniden. hepsini bilirsiniz zaten, bir ise yaramadigini bildiginiz gibi. dahasi onlar da bilirler. ama yine de guc verir bazi sozler, sozcukler,
oyle dusunurler.
bittigine kendini inandirmak, ayriligin gercegine katlanmak, sirtinizdaki hanceri cikartmak, yureginizin unuttugunuz yerleriyle yeniden
karsilasmak kolay degildir elbet. kolay degildir bunlarla bas etmek,
ugruna icinizi oldurmek. zaman alir.
zaman
alir sizden bunlarin yukunu
o bosluk dolar elbet, yaralar kabuk baglar, sizilar diner, acilar
dibe coker. hayatta sevinilecek seyler yeniden fark edilir. bir
yerlerden
bulunup yeni mutluluklar edinilir.
o bosluk doldu sanirsiniz
oysa o boslugu dolduran eksilmenizdir

zaman hic bir seyin ilaci degildir aslinda, zaman sadece unutmak icin gereken suredir, care degildir, deva degildir bir cesit uyusturucudur acilar karsisinda. yine de bu da cani aciyan kisiye soylenir. simdi gecmeyecek gibi gelen seyler, olecegim sandigin acilar bile bir gun sadece kabugu kopmus ama izi kalmis yaralar olacaktir anlami icindir.