yuz verince astarini isteyen çocuk modeli

dugmeburun
yanınıza yaklaşan ya da yanına yaklaştığınız çocukla şakalaşmaya başlarsınız.önce gayet soğuk ve cool davranışlar sergiler,iplemez kısaca sizi.
sonrasında sıkılan "siz" uzaklaşırsınız fakat artık iş işten geçmeyi bırakın iş işe karışmıştır ,
koşar gelir yanınıza kafanıza dokunur,saçınızı çeker,cimcik atar yapar eder birşeler kendince,

"yapma etme çocuuğum"
ı ıh dinlemez o.
dil çıkarır,etrafınızda dolanır,koşar çelme takar,
yok olur o cool davranışlar, bi de vardır öyle bazıları tükürür.
aman diyim,
"sevemez olaydım canavar ulan bu dur saçını çekeyim şunun da görsün gününü,hih!" dersiniz ama nafile.

artık uğraş sabrını zorlayabildiğince ama daha basit yolu var uygulayabilene:

(bkz: run forrest run)
bitterend
bi de bunların misafir versiyonları vardır ki çok fenadır.

basit bi örnek;gelen pembe elbiseli 5-6 yaşlarında bi kız...mızmızlanır,hadi ablası şeklinde başınıza sarılır.mekan odanız...

+ablaaa bu toka çok güsel benim olsun muuu??
-iyi al
+ehiehe

+ablaa bu ne oyuncak mı??
-bi bakıma
+benim olsun muuu
-olmaz ablacım benim o.arkadaşım hediye etti bana,sana verirsem küser ağlar.
+böhüeböhü

2 dk sonra susar

+abla bu ne?
-müzik dinleme için bişey
+benim olsun mu
-%&/())=?_

bu durumda can kurtaran anne devreye girer.böyle durumlar için sakladığı çocukluk oyuncaklarımdan çıkarıp,kızın agzına burnuna sokmak suretiyle bogarak öldürdük, diyemesem de oyuncaklarla etkisiz hale getirdiğimiz doğru...

anafikir:çocuklara elinizi verseniz kolunuzu kurtaramazsınız.hatta gtünüzü verseniz dahi kurtulmanız mümkün değil.

neden bekliyorsun?


bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?

üye ol