yusuf ile zuleyha

’’nasil herkese duyurayim da sesimi diyeyim:bu anlattiginiz ben degilim, ben bu anlattiginiz degilim.yusuf’u ben nasil yerim.ben yusuf’u nasil yerim?
sozun bu kismina gelince kurt, nemli gozlerinden boncuk boncuk gibi yaslar dokulmeye basladi.gri tuylerle kapli gogsu, on ayaklari islandi.bir ah cekti derinden derine.islak burnu daha bir islandi.ve devam etti:
ben simdi adimi nasil temize cikarayim, alnima surulen bu kapkara lekeyi neyle, nasil yikayayim?oyle bir leke ki degil bana, yeter kiyametin kopacagi gune degin gelip gececek tum torunlarima.
tek muradim, butun yaratilmislarin sahibi olan tanrim, bu ayipla yasatmasin beni.ya alsin yeni dogmus butun kurt yavrulariyla birlikte canimi, kurt neslinin dali yapragi burada kesilsin, ya da adim temize ciksin.’’

(bkz: nazan bekiroglu)

nazan bekiroglu nun yusuf ile zuleyha sindan bir alinti.

hic olmadigi kadar karanlik ve hic olmadigi kadar yagmurlu bir gecede yusuf u hatırlayan zuleyha, cole ve irmaga bakti.buhur yakma saati coktan gecmisti tapinaklarin.zuleyha gecmis zamanlara bakti.dudaginin ucunda kendi hikayesine tanidik aci bir gulumseme vardi.
duy, dedi zuleyha, duy beni ey gelecek zaman,
duy beni yazilmis ve yazilacak olan butun hikayelerin kadin kahramanlari.
butun o yasanmis ve yazilmamis olan hikayelerin kadin kahramanlari.
kadinlar ve kizlar,
disil ve dogurgan,
duygusal ve duyarli olan.
eril olmayan yani,
fethetmeyi degil fethedilmeyi bekleyen kale, daima.
gecenin karanlik koynunda kapilarini acan kent, en fazla en fazla bir sandali koynuna alan deniz.
duragan
ve caresiz
ve lekesiz
ve temiz tertemiz.
adi tarihe gecmis ve gececek
disil ve dogurgan,
kadin ve kiz olan yani ki
yani ki butun hikayelerin bas kahramani olan.
dunyanin cevresinde dondugu asil gunes, caglarin gercek sahibi, gercek sahibi, gercek yazicisi tarihin,
bir anda en guclu hukumdarlari yerle bir kilan
en guclu kumandanlari kole, en zelil koleleri hukumdar kilan,
tutsaklari en derin aydinlikta hur, hur olani en koyu karanlikta tutsak kilan,
hukumsuzu birden bire hukumluye ceviren,
hukumluyu birden hukumsuz eden.
gecer akceleri gecmeze, gecmez akceleri gecere donusturen sakli ve gizli el.
ama gucsuz,
cunku daima odeyen ve odenen bedel.
duyun beni gecmis ve gelecek zamanlarin butun hikaye kahramani kadinlari
ve hikaye kahramani olmayan kadinlari.

bir ben gibisi olmayacak aranizda,
hicbirinize benzemedigim kadar hicbiriniz benzemeyeceksiniz bana.
hepiniz duz yollarda, sakin ve guvenli bir yasamin kollarindasiniz,
bense derin ve karanlik bir kuyunun basindayim.
fethedilen degil fethe kalkisan olarak kalacak gecmis ve gelecek zamanlara adim.
acim acinizdan
gucum gucunuzden cunku cok daha fazla
ask benim hakkim,
aksin, hakkimiz olmayani istemek anlamina geldigini bildigimden bu hak edis,
cunku bu ask benim yazgim,
cunku kutsal kitaplarda zikredilecek benim adim,
yukselmek icin dusmek, arinmak icin kirlenmek,
cikmak icin batmak lazim,
yeniden dogmak icin olmeli insan bir kere,
ruh olmak icin teni yakmali kadin
ve suyun setligini bilmek icin atese dusmeli kadin.
vurucu, kavrayici ve kusatan,
durmayan, kosan,
boyle yazilmis benim yazgim,
kutsal kitaplarda boyle gececek adim,
yazgima ben nasil bas kaldiririm.
…
siz, yazginizla iffetli,
caba harcamayacaksiniz eteginizdeki camuru akitmaya.
ben yazgimi yuklenecegim once
bu yuzden yusuf un arka taraftan yıirtilan gomleginden
zuleyha nin onden yirtik etegine uzanacak yolum, adim adim,
ask benim hakkim.

bu mudur? budur.

(bkz: destansi ask)

(bkz: leyla ile mecnun)

(bkz: tahir ile zuhre)

(bkz: asli ile kerem)

(bkz: ferhat ile sirin)

yusuf peygamber ile misir tekfurunun karisi zuleyha arasindaki aski anlatan destansi oyku. mevlana, mesnevide soyle anlatir zuleyhanin halini:
" zeliha o hâle gelmisti ki coreotundan odagacina kadar herseyin adi yusuf’du onun icin. yusuf’un adini baska adlara gizlemisti; merhemlerine de bu sirri soylemisti. mum atesten yumusadi dese sevgili bize alisti, yuz verdi demis olurdu. bakin ay dogdu dese; o sogut agaci yeserdi dese; yapraklar ne guzel oynamada dese; coreotu ne hos yanmada dese; gul bulbule sir soyledi dese; padisah sevgilisine bir sir soyledi dese; bahtimiz ne kutlu dese; kilimi, haliyi silkin dese; ekmekler tatsiz tutsuz dese; felek tersine donuyor dese; basim agriyor dese; basimin agrisi gecti, iyiyim dese, hep ayri anlamlari vardi bu sozlerin. birini ovse onu overdi; birinden sikâyet etse, onun ayriligini soylemis olurdu. yuzbinlerce seyin adini ansa, maksadi da yusuf’du onun, dilegi de yusuf"