redfloyd

deniz gezmiş’i yargılayan savcı mahkemede uslu dursalardı cezaları idam olmazdı gibi saçma sapan bir şeyler söylemiştir.bu cümleler bile onları yargılayanların acizliğini ortaya koyuyor.

bu yangin yerinde



yaşamak bu yangın yerinde

her gün yeniden ölerek



zalimin elinde tutsak

cahile kurban olarak



yalanla kirli havada

güçlükle soluk alarak



savunmak gerçeği, çoğu kez

yalnızlığını bilerek



korkağı, döneği, suskunu

görüp de öfkeyle dolarak



toplanıyor ölü arkadaşlar

her biri bir yerden gelerek



kiminin boynunda ilmeği

kimi kanını silerek



kucaklıyor beni metin altıok

"aldırma" diyor gülerek



"yaşamak görevdir bu yangın yerinde

yaşamak, insan kalarak"
ataol behramoglu

amerikanın yaptığı onca rezaletten sonra haykırılmazsa yanlış yapılacak cümle.

mahir çayan

taş duvar, demir, karyola ve yerlerde sayısız izmaritler,
helanın pis kokusu, rutubetli, sıkıntılı, nikotinli,
insanı serseme çeviren kurşun gibi ağır bir hava,
duvarlar sanki soğuk dalgaları imal ediyor.
istediğiniz kadar üzerinize kalın şeyler giyinin,
oligarşinin hücresinde soğuğu yenmek imkansız.
ranzanın karşısında kafesli demir kapı,
arkasında mehmet.
görevi dakikası dakikasına beni denetlemek
mehmedim utanıyor, kahroluyor.
"askerim ağam n’aparsın" diyor.
aslında o’ da tutsak.
ben hücre içinde, o hücre önünde.
günde beş kez büyük başlar bakar içeriye;
yüzlerinde tecessüs.
"çılgın adam, 3-5 kişi ile koskoca karanlıklar
imparatorluğuna kafa tutan adalılar"
ama yine de "çılgın adamın" karşısında
bir eziklik duyuyorlar, o başka,
gündüz, gece diye bir ayrım yoktur hücrede,
zaman ve mekan özümlenmiş artık.
sadece koldaki saattir, geceyi gündüzü bildiren.
işık yirmi dört saat yanar.
bir nefes, bir dumandır yoldaşım.
cigaramı her çekişimde duman olur,
uçar giderim, ta uzaklara,
çoğu kere ada’ma giderim,
cigaramın dumanı, beni memleketime;
ada’ma götürür.
kahpe istanbul’un, kahpe bir bölgesinde,
bir evdeyim yoldaşlarımla beraber.
bu ev, yoldaşlık- dostluk-kardeşlik-mertlik-kazanç ve sevgi evidir.
bu evde, her şey o kadar güzel ve o kadar anlamlıdır ki...
ev de değil ada, ada!
satılmışlığın, kahpeliğin, riyakarlığın, adiliğin
ve her çeşit
aşağılık ve her çeşit yabancılaşmanın karışımı olan,
karanlık denizi’nin ortasında,
güneşi batmayan bir ada.
ben ne şuralıyım, ne buralı,
adalıyım adalı,
ada’m ormanlıktır.
dostluk, yoldaşlık, mertlik ormanı,
bütün ada’mı kaplar.
erdemin güneşi, yirmi dört saat aydınlatır adamı
biz ada sakinleri bilmeyiz karanlığı.
ben adalıyım ey kahpe hücre, ada’lı
doğru ya sen nereden bileceksin ada’mı.
asırlık, feodal,
militarist, hücre.
ya sen, öküze benzemek için kasılan, şişen
haset kurbağa hilkat garibesi bilir misin adamı?
dünya karanlıktır, güneşi batmayan böyle bir ada
yeryüzünde yoktur.
değilmi ki karanlıklar cücesi, zavallı acuze?
ya sen yarasalar şairi, pişkin cacomcho?
değil şiirlerde, masallarda bile böyle bir ada yoktur.
böyle bir ada eşyanın tabiatına aykırıdır.
senin için değil mi karanlıkların kapkara şairi?
senin dediğin eşyanın değil,
karanlığın tabiatına aykırıdır.
karanlık cüceleri, acuzeler, dürzüler...
yarının türkiyesi’nin hayvanat bahçesinde teşhir edilecekler...
ada’m kalabalıktır hain hücre:
elde mitralyözüyle,
sierra maestra’da, falcon’da, vietnam’da
mozambik’te, angola’da, sina çöllerinde...
özgürlüğün türküsünü söyleyenler.
zulme, kahpeliğe, sömürüye karşı...
dişiyle, tırnağıyla üç kıtada karşı koyanlar
benim evlatlarımdır kahpe hücre.
benim adamın ormanlıklarından aldıkları fideleri,
"birer birer dikiyor, kahpeler koalisyonunun dünyasına

kel dünya, ada’mın ağaçlarıyla ayıbını örtüyor,
güzelleşiyor artık.
iyi bak bana feodal duvar, iyi tanı beni.
seni yerle bir edecek adalılar’ı iyi tanı.
ada’m ve hemşerilerinin çoğu ne halde diye
dudak bükme, orospunun dölü utanç duvarı
evet ada’mı karanlığın suları bastı.
evet, benim gibi birçok adalı çirkef suların altında,
ama boşuna sevinme, ada’m batmaz, yok olmaz
ada’m sadece karanlık denizinde yerini değiştirdi.
hepsi o kadar.

partimin yeniden genel başkanlığına seçilen güzel insan...
(bkz: ufuk yoldaş sen bizim herşeyimizsin....)

dev-yol kadrolarından birgün gazetesi yazarı ve "anne bak kral çıplak" vb. kitapları olan mersin de yaşayan devrimci yazar.
bir anektod:12 eylül sonrası cunta mahkemelerinde yargılanan melih pekdemir’in savunmasından bir parça "siz bizi örgütlendiğimiz için yargılıyorsunuz, ama gelecek nesiller daha iyi örgütlenemediğimiz için yargılayacaklar"

"özgür eşit demokratik türkiyede bir arada yaşamı savunanlar buluşuyoruz" solaganıyla hiç kimsenin ötekileştirilmesini istemeyen ya sev ya terket diyenlere türbanlıları arabistana kürtleri kuzey iraka gönderenlere, imralıdan halklar arasında nikah bozuldu diyenlere karşı kardeşlik mesajı vermek için yürüyoruz.biz diyoruz ki bu ülkenin sorunlarını yine bu ülkenin insanları berabarce çözecektir.bu ülkedeki insanların farklılıkları bu ülkenin bir zenginliğidir.tarihten aldığımız ders bize öğretiyorki çözüm hiçbirzaman silah olmamıştır çözüm barıştır.bizim çağrımız sadece belli siyasi düşünceeki insanlara deil bu ülkedeki herkezedir sen de gel beraberce birarada yaşamı savunalım.

huri fantazisi yapılabilir.

faşizm nedir sorusunu cevabıdır bu olay. or.evladı avukat kemal kerinçsiz’in isteği yerine geldi bu ülkenin bir güzelliği daha yok oldu.o her zaman barıştan, kardeşlikten yana oldu ve etnik kökeni ne olursa olsun bu ülkedeki insanların eşit özgür bir türkiye hakkettiğini düşündü. gün oldu diaspora ile gün oldu klise ile takıştı ve faşizm herzaman önünde bir duvar gibi durdu.
faşizm yeter artik bu kaçinci can bizden aldiğin...

gün olacak bunun da heabı sorulacak...
(bkz: devrimciler asla ölmez)

(bkz: tecrit işkencedir)

can baba’nın bu zat hakkında bir sözü vardır.
yalçın küçük küçüktür ama mide bulandırır.

2006 tarihli volkan konak albümü.
şarkılar:

- gardas
- ayşem destanı ii
- bu gaybana sevdaluk
- dertliyim kederliyim
- kavga
- nefesim nefesine
- eledim eledim
- o vay beni ağlarum
- oy trabzon
- karıma mektup
- kol bastı havası (faroz kesmesi)

belirtmeden edemiycem volkan konak nazım şiirlerini muhteşem okumuş

(bkz: ölüm ağacı )

nerden çıktın bilmiyorum ben ne zaman bu hale geldim onu da bilmiyorum; çok iyisin çok tatlısın belki ama seninle tanıştığıma hiç memnun deilim bu hale gelmekten de nefret ediyorum sen düşünmek istemiyorum artık.sevmek mükemmel iştir ve galiba ben bunu beceremiyorum...

bülent somay

1956’da istanbul’da doğdu. 1972’de girdiği boğaziçi üniversitesinden 1981 yılında, ingiliz edebiyatı dalında lisansüstü derecesiyle ayrıldı. 1982-83 yıllarında montréal mcgill üniversitesinde bilimkurgu alanında doktora çalışması yaptı, ancak doktora derecesini almadan istanbul’a döndü. 1983’ten bu yana akıntıya karşı, zemin, birikim, demokrat ve defter dergilerinde deneme ve makaleleri yayımlandı. 1984-1995 yılları arasında mozaik müzik topluluğunun bir üyesi olarak, 1995’ten sonra ise bağımsız olarak müzik çalışmalarını sürdürdü. metis yayınları’nda fantazi ve bilimkurgu dizilerinin editörlüğünü yaptı. 1986-94 yılları arasında yazdığı siyasi makalelerini geriye kalan devrimdir (metis, 1997) adlı kitabında, sevdiği şarkıların sözlerinden hareketle yazdığı denemelerini şarkı okuma kitabı’nda (metis, 2000) topladı. 2002’den beri bilgi üniversitesi karşılaştırmalı edebiyat bölümü’nde öğretim görevlisi olarak çalışmaktadır.

sonra bu dhkp-c den ayrılıp hala dev-sol adını kullanan bir grup vardır.bildiğim kadarıylada bunlar kavgalıdır.

8o ’lerde türkiyenin gerçek anlamda kitleselleşmiş sol örgütünün devrimci yol’un en üst kademedeki insanlarındandır.hatta dev-yol’un lideri olarak da bilinir.

thkp-c’nin lideri mahir cayan ve lider kadrodaki diger kisilere verilen genel ad.
(bkz: hucredeki adalinin ruyasi )

ayrıca zamanında bu isimli bir protest müzik grubu vardır.devrimci şarkılar söylerlerdi.vokalistliğini hakan yeşilyurt yapardı.
(bkz: eylem güzeli)
(bkz: dev-yol)