confessions

nikisanders

- Yazar -

  1. toplam entry 33
  2. takipçi 1
  3. puan 3918

ateizm

nikisanders
geçenlerde bi arkadaşla konuşuyorduk, kendini kötü hissettiğin zaman ne yapıyorsun peki dedi. aciz hissettiğinde, birilerine sığınmak istediğinde? kedilerden birine sarılıyorum dedim. kediler olmasa yastığa sarılıp yatardım muhtemelen. inançlı olmak bu açıdan işinizi kolaylaştırmaktan başka bi halta yaramıyor. ben kediye sarılıp ağlarken sen kediden daha yüce olduğuna inandığın bi "şeye" dua ederek ağlıyorsun. hepsi bu.

inançlı insanlar başlarına kötü şeyler gelmesine sebep olan kişileri allaha havale ederler, ona sığınıp dua ederler kendilerini bu durumdan kurtarması için. diğerlerini bilmem ama ben bi ateist olarak daha somut çözümler bulma yolunu seçerim. yapabileceğim hiçbir şey yoksa da durumu kabullenip kıçımı kırar, otururum.

size de bunu tavsiye ederim.

öğretmen

nikisanders
bugün, yapıyor olmaktan bir kez daha gurur duyduğum ve mutlu olduğum meslektir.

iki olay yaşadım beni bu konuda bu kadar mutlu eden. malum, ygs vardı bugün. sınavdan çıkar çıkmaz beni arayan öğrencilerim oldu. anne babalarından önce üstelik. beni aramayanları ben aradım tek tek. nasıl geçtiğini, moralinin nasıl olduğunu sordum hepsine. kötü hissedenleri teselli ettim, iyi geçti diyenleri tebrik ettim. yaşadıkları heyecanı onlar kadar hissederek yaşadım onlarla birlikte.

ikinci olay ise beklenmedik ve daha şaşırtıcıydı benim için. 2 yıl önce ayrıldığım okulda okuttuğum, geçen yıl mezun olan bir öğrencim facebook'ta bulup eklemiş beni. çalışkan, sessiz, sakin bi öğrenciydi.

"bizim için yaptığınız her şeye teşekkür ederim. o zamanlar hiç belli edemiyordum ama sizi çok seviyordum ben. o dönemde başka sorunlarla uğraşıyordum bir yandan, söyleyemediğim için çok özür dilerim. "

bunları söyledi. şaşırdım. hem üzüldüm, hem sevindim. teşekkür ettim.

insanların hayatlarına dokunuyoruz. bu öyle değerli ki... umarım o dokunuşlar kötü izler bırakmaz hiç kimsede.

srebrenica katliamı

nikisanders
bu katliamda abilerini, babalarını, annelerini, kız kardeşlerini kaybeden sıra arkadaşlarım vardı lisede. gözlerinin önünde yaşanan vahşet onları hepimizden fazla büyütmüş, koca birer adama dönüştürmüş, gözlerinde onlarca yılın yorgunluğunu biriktirmişti. o zaman çoğumuz farkında değildik bunun.

şimdi hepsi anne baba oldu. hiçbiri unutmadı acısını. yüreklerindeki yaraların izleriyle, ama ümitlerini hiç tüketmeden inşaa ettiler, ediyorlar çocuklarının geleceğini.
2 /

neden bekliyorsun?


bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?

üye ol