nikisanders

doğru şekilde yapılmışsa, içeceğiniz en lezzetli biradır.

geçenlerde bi arkadaşla konuşuyorduk, kendini kötü hissettiğin zaman ne yapıyorsun peki dedi. aciz hissettiğinde, birilerine sığınmak istediğinde? kedilerden birine sarılıyorum dedim. kediler olmasa yastığa sarılıp yatardım muhtemelen. inançlı olmak bu açıdan işinizi kolaylaştırmaktan başka bi halta yaramıyor. ben kediye sarılıp ağlarken sen kediden daha yüce olduğuna inandığın bi "şeye" dua ederek ağlıyorsun. hepsi bu.

inançlı insanlar başlarına kötü şeyler gelmesine sebep olan kişileri allaha havale ederler, ona sığınıp dua ederler kendilerini bu durumdan kurtarması için. diğerlerini bilmem ama ben bi ateist olarak daha somut çözümler bulma yolunu seçerim. yapabileceğim hiçbir şey yoksa da durumu kabullenip kıçımı kırar, otururum.

size de bunu tavsiye ederim.

bugün, yapıyor olmaktan bir kez daha gurur duyduğum ve mutlu olduğum meslektir.

iki olay yaşadım beni bu konuda bu kadar mutlu eden. malum, ygs vardı bugün. sınavdan çıkar çıkmaz beni arayan öğrencilerim oldu. anne babalarından önce üstelik. beni aramayanları ben aradım tek tek. nasıl geçtiğini, moralinin nasıl olduğunu sordum hepsine. kötü hissedenleri teselli ettim, iyi geçti diyenleri tebrik ettim. yaşadıkları heyecanı onlar kadar hissederek yaşadım onlarla birlikte.

ikinci olay ise beklenmedik ve daha şaşırtıcıydı benim için. 2 yıl önce ayrıldığım okulda okuttuğum, geçen yıl mezun olan bir öğrencim facebook'ta bulup eklemiş beni. çalışkan, sessiz, sakin bi öğrenciydi.

"bizim için yaptığınız her şeye teşekkür ederim. o zamanlar hiç belli edemiyordum ama sizi çok seviyordum ben. o dönemde başka sorunlarla uğraşıyordum bir yandan, söyleyemediğim için çok özür dilerim. "

bunları söyledi. şaşırdım. hem üzüldüm, hem sevindim. teşekkür ettim.

insanların hayatlarına dokunuyoruz. bu öyle değerli ki... umarım o dokunuşlar kötü izler bırakmaz hiç kimsede.

(bkz: ayrı yazılan ki)

ilişkinin tez zamanda bitmesini gerektirir.

aylar önce bi uğradığım, bundan sonra muhtemelen çok daha sık uğrayacağım mekan.

evde bulunanların neredeyse hepsini kullanıyorum. birinin temizlemediğini hissedecek olursam ötekine geçiyorum falan.
ağzında diş fırçasıyla evde dolaşan insanım neticede.

uyuyamamaktan şikayet ederken uyku tulumuna dönüşmüş adam.

(bkz: bilemiyorum altan)

şu anda ışık hızıyla yola çıksak 1400 yıl sonra ulaşabileceğimiz gezegen.

yine de varlığını bilmek güzel. belki birileri de oradan bize el sallıyordur.

ömrümün geri kalanını geçirmek istediğim yer.

onca eziyetine, onca imkansızlığına rağmen bu adayı yaşanır kılan bi kokusu, bi doğası var, ki ömrünüze ömür katar.

gökçeada'da da oldukça başarılı şekilde yapılan über yiyecek.
biranın en leziz arkadaşı.

özüne dönmeyi sağlar kimi zaman. kaçınılmaz olan buysa yapmaktan çekinmemek gerekir.

bu katliamda abilerini, babalarını, annelerini, kız kardeşlerini kaybeden sıra arkadaşlarım vardı lisede. gözlerinin önünde yaşanan vahşet onları hepimizden fazla büyütmüş, koca birer adama dönüştürmüş, gözlerinde onlarca yılın yorgunluğunu biriktirmişti. o zaman çoğumuz farkında değildik bunun.

şimdi hepsi anne baba oldu. hiçbiri unutmadı acısını. yüreklerindeki yaraların izleriyle, ama ümitlerini hiç tüketmeden inşaa ettiler, ediyorlar çocuklarının geleceğini.