confessions

muque

- Yazar -

  1. toplam entry 5534
  2. takipçi 1
  3. puan 70572

yaz yaz bitmedi hüzün sayfaları

muque
sevdandan yapılmış kalemim vardı benim...şairlerin kitaplarını kapar,resmini açardım ilk yangınımda.hitap seçerdim sana ürkek,telaşlı...
bir annenin mektubuna başladığı gibi başlar,sanki her seferinde ayrılmışız gibi akıtırdım mürekkebi.azıcık canın acısın isterdim,sayfalarımı doldururken.azıcık "bak bu yana" isterdim.biriktirip getirdiklerimi o kıyıda denize bakarak dinlerdin.anlamışlığın verdiği bir dokunuşla ödüllendirirdin ya beni; "sevgili sevgilim" dediğime bile ağlarsın gibi gelirdi.sen benim için ağlar mıydın hiç ? yazdıklarımı anlar mıydın bakarken o maviliğe? ben senin için öğrenmiştim "bunlar ne demek?" bilir miydin?gittiğin gün almadım ben kalemi elime...geldiğin ilk gün başladım anlatmaya.ama ne yazık yaz yaz bitmedi hüzün sayfaları.artık gelme,dinleme!

o sokaklarda soz verirdi delikanlılar

muque
dün gece yürürken sana bir sokak gösterdim.korktun ordan...karanlıktı, hani çıkmaz gibi göründü gözüne, ömrümüze benzettik.yere basınca su sesi geliyordu bu sokaktan,bizim hayatımıza basanların ayakları kana bulaşıyordu senle.bir öykünün iki kadın karakteriydik; sen yenildiğinde annesine bile ağlamayan,ben seni anne bellemiş...susuşlarımızı benzettik sonra o sokağa... kaldırımlarda oturup beklemelerimizi...eve dönecek para bulamadığımızda,neresi olduğunu bilmediğimiz sokaklardan sadece biriydi bu da halbuki.karanlıktı ya ondandı bu titrekliğin.sen beni uykumda severdin...gündüz gözüyle bakamazdın çocuk yüreğime...biz kadınlığın ağlak sokaklarıydık senle.o sokaklarda söz verirdi delikanlılar bize...

hicligin sınırındaki yuzun

muque
öyle boş ki şimdi bu sokak,
ama hala gül kurusu rengi bir tablo sevdan...ben sevdalıyken sana kanatlarının izi değmiş kalbime ,onlarla sınırlar çizmişsin "buraya kadar gel, daha gelme!" diye.hüzünlerimi giydirirken eldiven misali parmaklarıma, kutsallığını hayal ettim eski günlerdeki gibi.aylar öncesinin yağmuru bu kokan! hani o saçlarından damlayan yağmur... sokak çalgısına dans eder gibi..gri-mavi gökyüzü çalarken yüreğini hüzne..."hiç" olmanın verdiği huzurdun sen bana,olmamanın güzelliği...yok olmanın.
sende biten ben,beni alıp içine bir yerlere oturtan ama yine nice sevdalarla beslenen sen.yuvarlanıp gidiyorduk...bir gün arkana bakmadan gidebileceğini sanmamıştım.öyle güzeldin ki,öyle severdim ki;sevgimle besleniyormuşsun sandım...o yağmurlu gün çaldı seni benden.hiçliğin sınırındaki yüzün beni de alıp taa uzaklara gitti...gittin,bittim!

neden hala gitmiyorsun

muque
neden hala gitmiyorsun? bu boşluğu delicesine derinleştirmek mi niyetin?çıkıp gitmelisin bu hayal evinden..kapının girişinde umutlarım var giderken çöpe bırakıver umarsızca.salona bir göz attım demin; televizyonun karşısında açık kalmış kitabın.hangi sayfasında hangi kadın boğuluyordu fark edemedim.al onu da..!
mutfakta senin için pişirilen o çikolatalı kek kalmış, beceriksizce kalıplara dökmüştüm hani hatırladın mı?bir lokma al, benim canım acıyor!
neden hala gitmiyorsun sen?
"hala"ların devamlılığına mı sürükleyeceksin acımı?git hadi!mumları söndürme ama yürürken, üşütüyor rüzgarın...dost akşamlarına konuk ettiğin balkon kapısı açık kalmış şimdi...yüreğime çarpıyor!buzdolabının üstünde okumadığın, ama benim ısrarla yazdığım notlara baktım demin...oysa ki ne güzeldi "sana acıktım" demelerin...
neden hala gitmiyorsun?
benim sana "seni hala çok seviyorum"
demem...benim hala yaşıyor olmamla eş değer bunu mu duymak niyetin?
git sevdiğim...haydi git artık bu hayal evinden.geçmiş zamanlara konuk olalım...akmayalım geniş zamanın tutarsızlığına...bitsin!

200 /

neden bekliyorsun?


bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?

üye ol