muque

(bkz: sarsılalım ama yıkılmayalım)

(bkz: 6 kasım 2002)

(bkz: hadi canim hadi)
(bkz: aşağılık kompleksi)

(bkz: sevdigim sayi 6)

(bkz: sevdigim sayi 6)

bir dönemin en rağbet gören repliklerindendir.fenerbahçe taraftarı, futbolcusu telepatik bir şekilde çok yerde dile getirir.

(bkz: 6 kasim 2002 fenerbahce galatasaray derbisi)

şanlı takımın şanlı taraftarı hoşgelmiş...

edit:öyleymiş.ben fenerbahçe’liyi 100 metreden tanırım.

(bkz: nasil koydu aykut kocaman)

5 mayis 1996 trabzonspor fenerbahce maci sırasında fenerbahçe tribünlerinde uzun süre yankılanan tezahürattır.

(bkz: aykut kocaman)

(bkz: 6 kasim 2002 fenerbahce galatasaray derbisi)

(bkz: besten kucuk yediden buyuk)

tarihin en çok ses getiren derbi maçlarından bir tanesidir.fenerbahçe taraftarı için görsel bir şölen olmuş,birbirinden şık 6 gole sahip bir maçtır.uzatmaları 3 dakika sürmüştür.

fenerbahçe’li serhat maç sonrası yaptığı açıklamada;

"taraftar 5 dedi 5 yaptık,
10 dediler zaman yetmedi"

demiş ve bizi bizden almıştır.

"fenerbahçe taraftarı için,galatasaray maçı her zaman farklıdır" sözü desteklenmiş,aradan yıllar geçse bile bizlerin "işte ben oradaydım" demenin mutluluğunu yaşayacağı,6 kasım 6 gol dedirten gündür de aynı zamanda..

bu günü de unutmadık,unutturmayacağız;

çünkü biz fenerbahceliyiz....!

gol sahipleri;

serhat akın x 2
tuncay şanlı
ümit özat
ceyhun eriş
ariel ortega

(bkz: 6 kasim 2002 fenerbahce galatasaray derbisi)

talihsiz açıklamalar sıralamamda üst sıralara oturan sözlerdir."işte kapı işte sapı" denir böylesine...fenerbahçe özellikle futbolcu kısmı için değerlendirilesi bir fırsattır.belli bir zaman süreci içerisinde bu fırsatı değerlendiremeyenler kıçlarına bakarak ait oldukları yere dönerler...hadsiz açıklamalara alışkın bir camiayız biz.çok nankör geldi geçti...

(bkz: olur öyle arada)

(bkz: iki orman birbirini sevse ne olur)

(bkz: zarfini ben acardim sana gelen mektuplarin)

okunası bir cezmi ersöz kitabıdır.yıllardır kendisi anlatmış,şimdi de anlatılanları aktarmıştır.içerisinde bulunan hikayeler onlarca hayatın tanığı olma şansını sunmakta bizlere.

spoiler;

"beni kalabalık sandınız...evimde hiç güneş batmaz diye geçti aklınızdan...oysa ben çoğu kez bana gelen mektuplarınız kadardım. evimde güneşim çok battı. mektuplarınızın içindeki sevgi ve merhametin ışığıyla çok gece geçirdim. yalnızlıktan ölecek gibi olduğum anda tekrar tekrar okuduğum o mektuplar beni sabaha çıkardılar...
unutulmak acısını sadece bu mektuplar hafifletecek gibiydi..kitaplarımı bilmediğim, tanımadığım kişilere yazıyordum. belki de bir meçhule..ama o meçhulden, yani sizlerden bana sevgiler akıyordu. acılar, sırlar, çelişkiler, umutlar, yalnızlıklar, hayal kırıklıkları, gözyaşları, ölme isteği ve yaşama sevinci akıyordu..bu kimsesiz incelikler ülkesine..."

an itibariyle kendine bkz veresi gelen yazardır;

(bkz: ironiyi anlamayan nesle asina degilim )

hatta;

"#60011"

yalova’daki deprem anıtı anı defterinden;


canim öğretmenim özlem çakiroğlu
17 ağustos günü bir sallantıyla uyandı şehrimiz.
7.4 şiddetindeki depremle açtık gözlerimizi.
böyle olacağını bilsek açmak ister miydik gözlerimizi.
sallantı durdu binaları sağlam olanlar çıktı dışarı.
ya diğerleri..
daha sonra öğrendik ki, oturduğunuz bina yıkılmış ve
sizi kurtaramamışlar.oysa ne hayallerimiz vardı geçen
yıldan..
ama siz sözünüzü tutamadan ayrılmak zorunda kaldınız
aramızdan.biliyorum sizde daha hayatınızın baharında
öğrencilerinizden ve sevdiklerinizden ayrılmak istemezdiniz.
bizlerde sizi aramızda bu kadar erken yolcu etmek istemezdik.tam birbirimize alıştık derken 17 ağustos girdi aramıza.bazen isyan eder gibi sormak geliyor içimden depremde bunca insan ölüyor?
şuanda yanımızda olmaya bilirsiniz ama biz sizi hiç unutmuyoruz.her beden dersinde bizlerde öldük, ölüyoruz.
inşallah siz bizi görüyorsunuzdur ama, bizlerin sizi görmemesi varya işte bu en kötü kader olsa gerek..
bilmiyorum size o kefeni nasıl giydirdiler, üzerinize nasıl toprak döktüler sizi yalnız bıraktılar.
ama biliyorum ki, bir gün ellerimiz öyle birleşecek ki,
enkazları kaldıran binaları yerinden oynatan iş makinaları bile bizleri ayırmaya gücü yetmeyecek...
tüm öğrencileriniz sizi öyle özlüyor ki, bazen resminize bakıp bazen de hatıra defterimize yazdığınız o birkaç sözle yetinmeye çalışıyoruz.
yetinmeyeceğimizi biliyoruz ama gene de bir çözüm.hani bana yazdığınız hatırada "adaşım olarak sen hiç özlem çekme olur mu" demiştiniz ama bana o özlemi siz çektiriyorsunuz..
huzur içinde yatın öğretmenim.
öğrencin özlem iymen

40 bin canın bir çoğuna sebep kişiler...uyduruk yapılanma ile ocak söndürenler..;
bilirim ki; yine beklenen bir deprem var...bilirim ki; tarih tekerrür edecek,kader diyeceksiniz, afet diyeceksiniz...değersiz gözyaşlarıyla atacaksınız cesetleri birer birer toplu mezarlara..yaptığınız kağıttan konutlarda annelerimiz ölecek yine...çocuklarımız büyümeyecek.. ölülerimiz inşaat makineleri ile parça parça taşınacak enkazlardan...nefessiz günler geçecek betonlar altında...gelmeyin cenazelere, anma günlerine katılmayın..bizler unutmadık, unutturmayacağız...