deep

(bkz: deep)

millet plajlara üşüştü diyerek devam eden bir reklamı meydana getiren söz grubu.

sevdiceğin ağzından dinlendiğinde dahada anlam kazanan, opethin en güsel parçalarından biri.

zardanadam’da bass gitar çalmış ve 24 yaşında kanser illetine yenik düşmüş genç yetenek(ti).

klibi serkan aktaş’a ithaf edilmiş çok güzel bir 110 şarkısı.

ne zaman dinlesem kendimi bi kumsalda hayal ederken buluverdiğim, umut ve mutsuzluklar arasında yaşanan gelgit.

(bkz: simit sarayı)

sabahattin ali’nin sinop cezaevinde kaldığı koğuş görüldükten sonra insana daha da bir dokunur hal alır. asıl anlamını işte o an kazanmır, bir nebze olsun o havayı solumuş olmanın getirdikleriyle...

(bkz: öss)

ne zaman profesör olcak gibi espirilere konu olan zattır ayrıca...
(bkz: soğuk espiriler)

(bkz: ıslak mendil)

her dinlediğimde ağlama hissimin dahada bir kabardığı, bağıra bağıra "let there be light in a darkened room" demek istediğim muhteşem bir skid row parçası. sözleriyse;

in a darkened room beyond the reach of god’s faith
lies the wounded, the shattered remains of love betrayed
and the innocence of a child is bought and sold in the name of the damned
the rage of the angels left silent and cold
forgive me please for i know not what i do
how can i keep inside the hurt i know is true
tell me when the kiss of love becomes a lie
that bears the scar of sin too deep to hide behind this fear of running unto you
please let there be light in a darkened room
all the precious times have been put to rest again
and the smile of the dawn brings tainted lust singing my requiem
can i face the day when i’m tortured in my trust
and watch it crystallize while my salvation it crumbles to dust
why can’t i steer the ship before it hits the storm
i’ve fallen to the sea but still i swim for shore

(bkz: in a darkened room)

sözleride şöyledir;

red sun rising somewhere through the dense fog.
the portrait of the jaded dawn who had seen it all before.
this day wept on my shoulders.
still the same as yesterday.
this path seems endless, body is numb.
the soul has lost its flame.
walking in familiar traces to find my way back home.
so there i was.
within the sobriety of the immortals.
a semblance of supernatural winds passing through.
the garden sighs, flowers die.
the gate was closed that day, but i was bound to carry on.
she could not see me through the windows.
in dismay, strangest twist upon her lips.
graven face, she said my name.
once inside i heard whispers in the parlour.
the gilded faces grin, aware of my final demise.
and i cried, i knew she had lied.
her obsession had died, it had died.
when can i take you from this place?
when is the word but a sigh?
--when is death our lone beholder?--
when do we walk the final steps?
when can we scream instead of whisper?
when is the new beginning,
the end of this sad madrigal.

lise zamanımda bolca karşıma çıkmış olup, r-cooh grubuna sahip organik asitlerdir kendileri.

(bkz: karboksilli asit)

bana uzak allaha yakın olsun dediğim derstir. milyon tane formül vardır hem onu isterler üstüne bide utanmadan yorum yapmanı. gördüğüm yerde kaçmak istiyorum efendim!

çözünürlük dengesi adlı konu itibariyle kendisinden nefret etmemi sağlamış olan ders.

sürekli olması içinde sağdan ve soldan limitlerin birbirine eşit olması gerekir.