karmasa
sanilanin aksine yuksek bir taktik bilgisi ve ustun bir teknige sahip olunmasi gereken oyundan ote kucuk capli bir savas.
(bkz: stalingrad)
gunumuzdeki adi volgagrad’dir.
enemy at the gates filminde jude law’in canlandirdigi karakter.
(bkz: sevdan beni)
ahmed arif’in guzel bir siiri.en son funda arar sevda yanigi albumunde haberin var mi olarak soylemisti.
sevdan beni
terketmedi sevdan beni,
ac kaldim, susuz kaldim,
hayin, karanlikti gece,
can garip, can suskun,
can paramparca...
ve ellerim, kelepcede,
tutunsuz uykusuz kaldim,
terketmedi sevdan beni...
sevdan beni
terketmedi sevdan beni,
ac kaldim, susuz kaldim,
hayin, karanlikti gece,
can garip, can suskun,
can paramparca...
ve ellerim, kelepcede,
tutunsuz uykusuz kaldim,
terketmedi sevdan beni...
(bkz: sevdan beni)
(bkz: ordu)
aston villa kulubunde forma giyen kolombiyali forvet oyuncusu.
(bkz: juan pablo angel)
can yucel’in deniz gezmis’e yazdigi siiri.
mare nostrum
en uzun kosuysa elbet
turkiye’de de devrim
o, onun en guzel yuz metresini kostu
en sekmez luverin namlusundan firlayarak ...
en hizlisiydi hepimizin,
en once gogusledi ipi...
aciyorsam sana anam avradim olsun
ama ask olsun sana cocuk, ask olsun
mare nostrum
en uzun kosuysa elbet
turkiye’de de devrim
o, onun en guzel yuz metresini kostu
en sekmez luverin namlusundan firlayarak ...
en hizlisiydi hepimizin,
en once gogusledi ipi...
aciyorsam sana anam avradim olsun
ama ask olsun sana cocuk, ask olsun
(bkz: mare nostrum)
umit yasar oguzcan’in meshur siiri.
beni unutma
bir gun gelir de unuturmus insan
en sevdigi hatiralari bile
bari sen her gece yorgun sesiyle
saat on ikiyi vurdugu zaman
beni unutma
cunku ben her gece o saatlerde
seni yasar ve seni dusunurum
hayal icinde perisan yururum
sen de karanligin sustugu yerde
beni unutma
o saatlerde serpilir gulusun
bir avuc su gibi icime, ey yar
senin de basinda o cilgin ruzgar
deli deli esiverirse bir gun
beni unutma
ben ayagimda carik, elimde asa
senin icin su yollara dusmusum
senelerce sonra sana donusum
bir mahsar gunune de rastlasa
beni unutma
beni unutma
bir gun gelir de unuturmus insan
en sevdigi hatiralari bile
bari sen her gece yorgun sesiyle
saat on ikiyi vurdugu zaman
beni unutma
cunku ben her gece o saatlerde
seni yasar ve seni dusunurum
hayal icinde perisan yururum
sen de karanligin sustugu yerde
beni unutma
o saatlerde serpilir gulusun
bir avuc su gibi icime, ey yar
senin de basinda o cilgin ruzgar
deli deli esiverirse bir gun
beni unutma
ben ayagimda carik, elimde asa
senin icin su yollara dusmusum
senelerce sonra sana donusum
bir mahsar gunune de rastlasa
beni unutma
dinlerken ve okurken tuylerimi diken diken edn nazim hikmet siiri.dinlerken sanki atlilar kafamda dolaniyormus gibi hava verir.
salkimsogut
akiyordu su
gosterip aynasinda sogut agaclarini.
salkimsogutler yikiyordu suda saclarini!
yanan yalin kiliclari carparak sogutlere
kosuyordu kizil atlilar gunesin battigi yere!
birden
bire kus gibi
vurulmus gibi
kanadindan
yarali bir atli yuvarlandi atindan!
bagirmadi,
gidenleri geri cagirmadi,
bakti yalniz dolu gozlerle
uzaklasan atlilarin parildayan nallarina!
ah ne yazik!
ne yazik ki ona
dortnal giden atlarin kopuklu boynuna bir daha yatmayacak,
beyaz ordularin ardinda kilic oynatmayacak!
nal sesleri sonuyor perde perde,
atlilar kayboluyor gunesin battigi yerde!
atlilar atlilar kizil atlilar,
atlari ruzgâr kanatlilar!
atlari ruzgâr kanat...
atlari ruzgâr...
atlari...
at...
ruzgâr kanatli atlilar gibi gecti hayat!
akar suyun sesi dindi.
golgeler golgelendi
renkler silindi.
siyah ortuler indi
mavi gozlerine,
sarkti salkimsogutler
sari saclarinin
uzerine!
aglama salkimsogut,
aglama,
kara suyun aynasinda el baglama!
el baglama!
aglama!
salkimsogut
akiyordu su
gosterip aynasinda sogut agaclarini.
salkimsogutler yikiyordu suda saclarini!
yanan yalin kiliclari carparak sogutlere
kosuyordu kizil atlilar gunesin battigi yere!
birden
bire kus gibi
vurulmus gibi
kanadindan
yarali bir atli yuvarlandi atindan!
bagirmadi,
gidenleri geri cagirmadi,
bakti yalniz dolu gozlerle
uzaklasan atlilarin parildayan nallarina!
ah ne yazik!
ne yazik ki ona
dortnal giden atlarin kopuklu boynuna bir daha yatmayacak,
beyaz ordularin ardinda kilic oynatmayacak!
nal sesleri sonuyor perde perde,
atlilar kayboluyor gunesin battigi yerde!
atlilar atlilar kizil atlilar,
atlari ruzgâr kanatlilar!
atlari ruzgâr kanat...
atlari ruzgâr...
atlari...
at...
ruzgâr kanatli atlilar gibi gecti hayat!
akar suyun sesi dindi.
golgeler golgelendi
renkler silindi.
siyah ortuler indi
mavi gozlerine,
sarkti salkimsogutler
sari saclarinin
uzerine!
aglama salkimsogut,
aglama,
kara suyun aynasinda el baglama!
el baglama!
aglama!
(bkz: salkim sogut)
nazim hikmet ran’in kendi hayatini anlattigi siiri.
otobiyografi
1902’de dogdum
dogdugum sehre donmedim bir daha
geriye donmeyi sevmem
uc yasimda halep’te pasa torunlugu ettim
on dokuzumda moskova’da komunist universite ogrenciligi
kirk dokuzumda yine moskova’da tseka-parti konuklugu
ve on dordumden beri sairlik ederim
kimi insan otlarin kimi insan baliklarin cesidini bilir
ben ayriliklarin
kimi insan ezbere sayar yildizlarin adini
ben hasretlerin
hapislerde de yattim buyuk otellerde de
aclik cektim aclik grevi de icinde ve tatmadigim yemek yok gibidir
otuzumda asilmami istediler
kirk sekizimde baris madalyasinin bana verilmesini
verdiler de
otuz altimda yarim yilda gectim dort metre kare betonu
elli dokuzumda on sekiz saatta uctum pirag’dan havana’ya
lenin’i gormedim nobet tuttum tabutunun basinda 924’de
961’de ziyaret ettigim anitkabri kitaplaridir
partimden koparmaga yeltendiler beni
sokmedi
yikilan putlarin altinda da ezilmedim
951’de bir denizde genc bir arkadasla yurudum ustune olumun
52’de catlak bir yurekle dort ay sirtustu bekledim olumu
sevdigim kadinlari deli gibi kiskandim
su kadarcik haset etmedim sarlo’ya bile
aldattim kadinlarimi
konusmadim arkasindan dostlarimin
ictim ama aksamci olmadim
hep alnimin teriyle cikardim ekmek parami ne mutlu bana
baskasinin hesabina utandim yalan soyledim
yalan soyledim baskasini uzmemek icin
ama durup dururken de yalan soyledim
bindim tirene ucaga otomobile
cogunluk binemiyor
operaya gittim
cogunluk gidemiyor adini bile duymamis operanin
cogunlugun gittigi kimi yerlere de ben gitmedim 21’den beri
camiye kiliseye tapinaga havraya buyucuye
ama kahve falima baktirdigim oldu
yazilarim otuz kirk dilde basilir
turkiye’mde turkcemle yasak
kansere yakalanmadim daha
yakalanmam da sart degil
basbakan filân olacagim yok
meraklisi da degilim bu isin
bir de harbe girmedim
siginaklara da inmedim gece yarilari
yollara da dusmedim pike yapan ucaklarin altinda
ama sevdalandim altmisima yakin
sozun kisasi yoldaslar
bugun berlin’de kederden gebermekte olsam da
insanca yasadim diyebilirim
ve daha ne kadar yasarim
basimdan neler gecer daha
kim bilir.
dogu berlin - 11.09.1961
otobiyografi
1902’de dogdum
dogdugum sehre donmedim bir daha
geriye donmeyi sevmem
uc yasimda halep’te pasa torunlugu ettim
on dokuzumda moskova’da komunist universite ogrenciligi
kirk dokuzumda yine moskova’da tseka-parti konuklugu
ve on dordumden beri sairlik ederim
kimi insan otlarin kimi insan baliklarin cesidini bilir
ben ayriliklarin
kimi insan ezbere sayar yildizlarin adini
ben hasretlerin
hapislerde de yattim buyuk otellerde de
aclik cektim aclik grevi de icinde ve tatmadigim yemek yok gibidir
otuzumda asilmami istediler
kirk sekizimde baris madalyasinin bana verilmesini
verdiler de
otuz altimda yarim yilda gectim dort metre kare betonu
elli dokuzumda on sekiz saatta uctum pirag’dan havana’ya
lenin’i gormedim nobet tuttum tabutunun basinda 924’de
961’de ziyaret ettigim anitkabri kitaplaridir
partimden koparmaga yeltendiler beni
sokmedi
yikilan putlarin altinda da ezilmedim
951’de bir denizde genc bir arkadasla yurudum ustune olumun
52’de catlak bir yurekle dort ay sirtustu bekledim olumu
sevdigim kadinlari deli gibi kiskandim
su kadarcik haset etmedim sarlo’ya bile
aldattim kadinlarimi
konusmadim arkasindan dostlarimin
ictim ama aksamci olmadim
hep alnimin teriyle cikardim ekmek parami ne mutlu bana
baskasinin hesabina utandim yalan soyledim
yalan soyledim baskasini uzmemek icin
ama durup dururken de yalan soyledim
bindim tirene ucaga otomobile
cogunluk binemiyor
operaya gittim
cogunluk gidemiyor adini bile duymamis operanin
cogunlugun gittigi kimi yerlere de ben gitmedim 21’den beri
camiye kiliseye tapinaga havraya buyucuye
ama kahve falima baktirdigim oldu
yazilarim otuz kirk dilde basilir
turkiye’mde turkcemle yasak
kansere yakalanmadim daha
yakalanmam da sart degil
basbakan filân olacagim yok
meraklisi da degilim bu isin
bir de harbe girmedim
siginaklara da inmedim gece yarilari
yollara da dusmedim pike yapan ucaklarin altinda
ama sevdalandim altmisima yakin
sozun kisasi yoldaslar
bugun berlin’de kederden gebermekte olsam da
insanca yasadim diyebilirim
ve daha ne kadar yasarim
basimdan neler gecer daha
kim bilir.
dogu berlin - 11.09.1961
buyrun kandi agzindan otobiyografisini okuyalim.
otobiyografi
1902’de dogdum
dogdugum sehre donmedim bir daha
geriye donmeyi sevmem
uc yasimda halep’te pasa torunlugu ettim
on dokuzumda moskova’da komunist universite ogrenciligi
kirk dokuzumda yine moskova’da tseka-parti konuklugu
ve on dordumden beri sairlik ederim
kimi insan otlarin kimi insan baliklarin cesidini bilir
ben ayriliklarin
kimi insan ezbere sayar yildizlarin adini
ben hasretlerin
hapislerde de yattim buyuk otellerde de
aclik cektim aclik grevi de icinde ve tatmadigim yemek yok gibidir
otuzumda asilmami istediler
kirk sekizimde baris madalyasinin bana verilmesini
verdiler de
otuz altimda yarim yilda gectim dort metre kare betonu
elli dokuzumda on sekiz saatta uctum pirag’dan havana’ya
lenin’i gormedim nobet tuttum tabutunun basinda 924’de
961’de ziyaret ettigim anitkabri kitaplaridir
partimden koparmaga yeltendiler beni
sokmedi
yikilan putlarin altinda da ezilmedim
951’de bir denizde genc bir arkadasla yurudum ustune olumun
52’de catlak bir yurekle dort ay sirtustu bekledim olumu
sevdigim kadinlari deli gibi kiskandim
su kadarcik haset etmedim sarlo’ya bile
aldattim kadinlarimi
konusmadim arkasindan dostlarimin
ictim ama aksamci olmadim
hep alnimin teriyle cikardim ekmek parami ne mutlu bana
baskasinin hesabina utandim yalan soyledim
yalan soyledim baskasini uzmemek icin
ama durup dururken de yalan soyledim
bindim tirene ucaga otomobile
cogunluk binemiyor
operaya gittim
cogunluk gidemiyor adini bile duymamis operanin
cogunlugun gittigi kimi yerlere de ben gitmedim 21’den beri
camiye kiliseye tapinaga havraya buyucuye
ama kahve falima baktirdigim oldu
yazilarim otuz kirk dilde basilir
turkiye’mde turkcemle yasak
kansere yakalanmadim daha
yakalanmam da sart degil
basbakan filân olacagim yok
meraklisi da degilim bu isin
bir de harbe girmedim
siginaklara da inmedim gece yarilari
yollara da dusmedim pike yapan ucaklarin altinda
ama sevdalandim altmisima yakin
sozun kisasi yoldaslar
bugun berlin’de kederden gebermekte olsam da
insanca yasadim diyebilirim
ve daha ne kadar yasarim
basimdan neler gecer daha
kim bilir.
dogu berlin - 11.09.1961
otobiyografi
1902’de dogdum
dogdugum sehre donmedim bir daha
geriye donmeyi sevmem
uc yasimda halep’te pasa torunlugu ettim
on dokuzumda moskova’da komunist universite ogrenciligi
kirk dokuzumda yine moskova’da tseka-parti konuklugu
ve on dordumden beri sairlik ederim
kimi insan otlarin kimi insan baliklarin cesidini bilir
ben ayriliklarin
kimi insan ezbere sayar yildizlarin adini
ben hasretlerin
hapislerde de yattim buyuk otellerde de
aclik cektim aclik grevi de icinde ve tatmadigim yemek yok gibidir
otuzumda asilmami istediler
kirk sekizimde baris madalyasinin bana verilmesini
verdiler de
otuz altimda yarim yilda gectim dort metre kare betonu
elli dokuzumda on sekiz saatta uctum pirag’dan havana’ya
lenin’i gormedim nobet tuttum tabutunun basinda 924’de
961’de ziyaret ettigim anitkabri kitaplaridir
partimden koparmaga yeltendiler beni
sokmedi
yikilan putlarin altinda da ezilmedim
951’de bir denizde genc bir arkadasla yurudum ustune olumun
52’de catlak bir yurekle dort ay sirtustu bekledim olumu
sevdigim kadinlari deli gibi kiskandim
su kadarcik haset etmedim sarlo’ya bile
aldattim kadinlarimi
konusmadim arkasindan dostlarimin
ictim ama aksamci olmadim
hep alnimin teriyle cikardim ekmek parami ne mutlu bana
baskasinin hesabina utandim yalan soyledim
yalan soyledim baskasini uzmemek icin
ama durup dururken de yalan soyledim
bindim tirene ucaga otomobile
cogunluk binemiyor
operaya gittim
cogunluk gidemiyor adini bile duymamis operanin
cogunlugun gittigi kimi yerlere de ben gitmedim 21’den beri
camiye kiliseye tapinaga havraya buyucuye
ama kahve falima baktirdigim oldu
yazilarim otuz kirk dilde basilir
turkiye’mde turkcemle yasak
kansere yakalanmadim daha
yakalanmam da sart degil
basbakan filân olacagim yok
meraklisi da degilim bu isin
bir de harbe girmedim
siginaklara da inmedim gece yarilari
yollara da dusmedim pike yapan ucaklarin altinda
ama sevdalandim altmisima yakin
sozun kisasi yoldaslar
bugun berlin’de kederden gebermekte olsam da
insanca yasadim diyebilirim
ve daha ne kadar yasarim
basimdan neler gecer daha
kim bilir.
dogu berlin - 11.09.1961
johann wolfgang von goethe’nin faust adli eserinde seytana verilen isim.
(bkz: mephistopheles)
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?