darth sidious

insanda, 66 model üstü açık bir cadillac a binip, yağmur yağarken, son sürat bir agaca carpma istegi uyandiran film.

baslik: hayvan cagirma cumleleri
silen: darth sidious
silme sebebi: hayvanlar kendi sozluklerinde insan cagirma cumleleri diye baslik acsalar, sizin hosunuza gider miydi? biraz daha dikkat, empati ve mümkünse zeka.

üstadım sen doğruyu bilirsin...

bir kadın düşün, mümkün olabilecek en güzel kadını. kusursuz olsun. ya da bırak yalnız ben düşüneyim onu,
bir sevgi düşün ki, o düşünemediğin kadına duyulan, sonsuz bir sevgi. ne yaşanırsa yaşansın bitmeyelerden. hani masallardaki gibi. ya da bırak onu ben seveyim sade.
bir ayrılık düşün, ayrıcalıklı. düşünemediğin kadına, düşünemeyeceğin sevgiyi besleyen biri çeksin bunu. sıradan biri. ya da bırak, ben çekeyim yalnız.
sen hiçbirşey yapma üstad. bırak acımı yasayayım. sen beni düşün sade. yanında bu kadar aşık bir adam, üstelik özlerken nasıl yaşayacak?

acı, acıtmamaya başladığında ben burda olmayacağım.


sevmenin hakkını veririm. sen bilirsin bunu. tek sen. şimdi acının da hakkını veriyorum. istediğin kadar acıt canımı. istersen.

pamuklara sardığım istemiş acıtmayı. ne kadar isterse, o kadar burdayım. yorulmam, korkmasın.

körsem,
senden gayrısına yoksam,
bozuksam,
can benim, düş benim,
ellere nesi?

ne soylesem yarım, ne soylesem az. seni ben gibi gorenler, gorebilenler ancak anlar beni, neden bu inadım, neden bu tasam. arkamı donmemek, donup gitmemek neden. kolaydan bu kadar uzak durmam, kendimi dipsiz bir kuyuya atmam neden. neden bu kadar aşık olmam, acıda ısrarım neden? yeni yetme çocuklar gibi şiirler yazmam, ilk aşk acısını sona bırakmam neden?

seninle karşılaşanlar gorur bir insanın ne kadar güzel olabilecegini. gorur ama anlatamaz, susarak sever seni, içinden. sana konusabilmek, sesini kulaklarına gondermek neden bu kadar zor, onlar bilir. bir de ben.

ben bilirim sade gercek seni. gorundugunun, oldugunudan eksik kaldığını, sesinle, ölmüş bir yürege can verdiğini. bir insanı ne kadar mutlu ve bu mutluluktan borclu hissettirdigini.

sana bir mutluluk borcum var. ne zaman istersen ben burdayım. gel benden al...

bazen, ufak bir hatıra bağlar insanı hayata. çekilen ve çektirilen herşey, bir hatıranın gölgesinde karanlık bir nokta olmaktan ileri gidemezler. hatıralar yaratan, hatırlanan kadın ne kadar ısrar da etse nokta olmaya, beceremez. zaten yanlış yapmayı hiç becerememiştir. yaptıklarını da siz görmezsiniz. ve her zaman o hatıralar yaratan kadın olarak kalır aklınızda, bir nokta olmaya can atsa da.

bir fotografımız olsun isterdim. senin başını omzuma yasladığın, yorgunluktan değil, güvendiğinden.

bırakmak için söz verdim sana, tutacaktım da. ömrümü kısaltan her dalında sucluluk duydum. şimdi daha derin ve daha isteyerek içiyorum. farkındayım, yavaş yavaş intihar ediyorum.

imkansız sey
siir yazmak
asiksan eger
ve yazmamak
aylardan nisansa...

sair yanilmis, siir yalniz, asikken yazilabiliyormus. asik ve yalnizken.

tüm şiirlerimin müsebbibi sen, tüm dizelerin ızdırabı, umudu, umutsuzlugu sen. ne kadar zor, sen yokken birliktelik hayali kurmak, ne kadar zor yasamak, yaşıyor sanılmak, bir bilsen...

ezberi bozdum, bu yuzden sucluyum.

en cok istenen neden kaybettiklerimizdir, boyle olagelmis ve boyle devam etmektedir. bir yerde hata yaptim ve sanirim zaman kirilmasi yasandi. hersey tarih oncesine dondu. tarihim onunla basladi, miladim oydu. sadece onu istedim, onunlayken bile. ve onsuzken de.

hep yasanagelir ya, sahip oldugunuz en degerli seyin, sahip oldugunuz sey oldugunu bilmezsiniz, kaybeder ve onu duslersiniz. bir yerde hata yaptım ve gonul kırılması oldu. ona sahipken de en degerli seyim oydu, kaybettigimde de.

bir hata yaptim, ezberi bozdum. gonul kacani degil seveni kovalasin istedim. seven bendim, kacan o oldu.
bir hata yaptim, severek degil...

hersey coktanbire oldu.cokken bir olduk...

deprem gibi, bir anda ve beklenmedik. belki bekleyen vardı, ama biz degildik.

gulmek, ne kadar uzak bazen, hem de gulerken ...

hayır mirim, yuz kaslarının bir hareketi degil bahsettigim. istemsiz kasılmaları belki, ama benim yaptığım gibi zorla, isteyerek, ve basarisiz taklitlerle degil. icten, en icten bir mutlulukla.

imkansız sey su ara. elimde degil, bilseniz hak verirsiniz dostlarim, arkadaslarim, ailem. bilseniz neler yaparsınız beni guldurebilmek icin. nafile...

ne kadar uzak ve ne kadar imkansız gulmek bu ara. gulmeye cabalamak ne zor. ne zor ifadesiz dolasmak, biyometrik fotograf cektirmek gibi, ayriliga gebe uzaklar icin.

gulmek ne zor dostlarim. icin kan aglarken. tebessum bile yeterince yorarken, gülmek, ne acı.

tasıdıgımız, acı kapatıcı maske ne kadar agır. kimsenin bilmediği ama sizin içinize kazınan özlem. özlemek ne acı, kavusmak ne uzak, mutluluk ne kadar imkansız. imkansızlıklar, uzaklar ve acılar içinde gülmeye çalışmak, ne zor... bir bilseniz hak verirsiniz dostlarım. bir anlasanız...

sevdigim,
uzuyorlar beni, senin izin vermeyecegin kadar. sevmiyor diyorlar, donmez diyorlar. sanki basımı mengeneye sıkıstırıyorlar. sözleri diken, sozleri ates. senin yapmadığın kadar acıtıyolar.
sevdigim,
sevmeye doyamadığım, olmuyor. susmaları bile batıyor. sanki yalnızlığımı dusunuyorlar. dusunurken bile uzerime geliyorlar. sanki benimle dalga geciyorlar.
sevdigim,
lanet hayat sensiz gecmiyor, güçlü görünmeliyim, güçlüyüm, yine de sensizliğe gücüm yetmiyor.

sevgili unutulmaz, unutulsa, sevgili olmaz.

beklenen gun gelecekse cekilen acilar kutsaldir...

beklemek askin adabidir. bekleyerek sevebilir insan, garip degil. beklemeyi sevmez belki kimse ama sevdigini bekleyebilir.

gelmeyecekse de beklenen, onun icin beklemek adab geregidir. yoksa sevmek baska nedir ki?

asik oldugunuz kadinla sevismektir.

otobiyografim.

sevdanin tarifini veren sivas turkusudur.

beni dertten derde saldın
şu gönlümü nasıl çaldın
öldüm de belami buldum
güzel bu nasıl sevdaymış


atam dedim atalmıyor
satam dedim satalmıyor
gece yalniz yatilmiyor
güzel bu nasıl sevdaymış


göz yaşımı umman eyledin
aklım fikrim zay’eyledin
perme perişan eyledin
güzel bu nasıl sevdaymış


atam dedim atılmıyor
satam dedim satılmıyor
gece yalniz yatilmiyor
güzel bu nasıl sevdaymış


dünyamı başıma yıktın
han evimi harap ettin
genç ömrümü sen tükettin
güzel bu nasıl sevdaymış


atam dedim atılmıyor
satam dedim satılmıyor
gece yalniz yatilmiyor
güzel bu nasıl sevdaymış

her siirin bir hikayesi vardir ama her hikayenin siiri yoktur.


ilk kadın basladı konusmaya:
unutmak zor, biliyorum. ama yapman gereken bu. ilk degilim ben, son da olmayacagım gidenlerden. ama en cok giden benim. en cok sey goturen. unut beni. ne kadar zor olsa da. sen guclusun yenersin zorlukları. yendin hep. ya unut beni, hayata dön ya da...

sozunu kesti erkek:
ilk giden sensin, hep sen gittin. hep aradığımdı giden, sendin. ama evet, en cok giden de sensin. en cok sey goturen. bu kadar azalarak ben olur muyum geride kalan?

kadın devam etti duymadan:
sen hata yaptın. hataydı yaptığın. kabul de ediyorsun bak. hem ben aynı benim, aynı insan. mağdur ama mağrur. gitmeye karar veren. tekrarlarsın belki hatanı yine. üzülürüm. ben üzülmektense ...
erkek yine sozunu kesti:
beni üzersin. evet hak ediyorum bunu.üzülmek, senin tarafından, başım üstüne.

kadın, gözlerini kaçırdı kocasından. sanki kendi suçluymus gibi. olasılıklar üzerinden bir hayattı yanına aldığı. ya da kanattığı.

derin bir nefes aldı ve tekrar basladı kadınım:
artık yalnızız hayatlarımızda. yalnız kalkacagız herseyin altından. ben ayaklarım üzerinde durabiliyorum bak. sen de yaparsın. benim görevim giderken canını yakmamak. yapabildigimce. ama acıyosa çok, susayım, gidişim sorularla tamamlansın. cevapları da götüreyim

-sen yalnız değilsin, ben varım. sen olmasan da ben varım. benliğime kattığım sen varsın bende de. sıkma canını, üzülmem, peki.ağlamam da arkandan. sen bunları dusunup üzülme diye. hem seni o kadar cok da sevmedim ki. can dediğin nedir zaten, hayat, ömür. tek atımlık bir barut degil mi? attım bitti derim. olmadı derim. sevmedi derim, sen üzülme, sen nasıl istersen oyle derim. o kadar değerlisin ki bende. sen iste, ben yaparım. bu yuzden mi kaybettim yargılamam da. hayat adil değil biliyorum. ama sen hayatın adil tarafındasın.

kadın ısrarlı:
ama giden benim. ben verdim kararı, yalnız ve kararlı. benim istegim bu.

-peki sevgilim. sen, sende gitsen de bende kalıyorsun. ama farkında değilsin. götürdügün kendindeki sen. bendekini almadın daha. alamadın. ben vermeden de alamayacaksın.

kadın, son bir buse kondurup erkeğin yanağına kendince gitti. erkek aldığı buseyi yuregine kazıdı. arkasından, soz verdiği gibi, erkek gibi kalamadı, ağladı. kadın kalabalığa karışmayı istemişti kendince. kalabalığa girdi ama karışamadı.


ya da

ilk kadın başladı konusmaya:
olmadı, sen, senden uzak kalınacak kadar vazgecmedigimsin. verdigim sozlerin sahibi, ve sahidisin. olması gereken ve olmasını istedigim sensin.

erkek lafını boldu:
ben, sadece sana deli gibi asik bir cocugum. seninle kalmama izin ver. izin ver ki hayatım anlam kazansın, izin ver ki hayatta kalayım.

kadın kapkara gözlerini, erkegin yesillerine degdirerek, degdirmek ne kelime, gömerek. karıştırarak, içine kazıyarak baktı ve devam etti:
yaptığın hatanın farkında olman, pişmalıkla ve utanarak bakman, kendine verdigin cezanın buyuklugu, beni seninle olmaya itiyor. bunu hak ettigini goster cocuk, goster ki lekesiz hayatımda tek hata sen olma.


erkek nefes almayı yeni öğrenen bebek gibi, nefesinden sarhos, gozlerini ilk defa gunesle bulusturan bir yavru kus gibi saskin ve bir gunluk kelebek gibi aceleci, seni seviyorum dedi. benimle oldugun icin degil. buna layik oldugun icin.



her siirin bir hikayesi vardir ama her sairin bir hikayesi yoktur.

hayır sen değilsin giden, götürdügün umutlarım...

say ki
ben ben hiçbir zaman gitmeyecegin bir balıkçı koyunde, ağların arasında yasamıs, yasadıığının farkına varmamış, dünyayı deniz kadar buyuk sanan bir gencim. say ki sen, bana iyilik yapmak için gönderilmiş bir peri. ne vaad ederdin bana?
bir degnek hareketiyle beni, hiç görmedigim. varlığını bile bilmedigim, uzak ama bir o kadar ışıltılı ve yogun bir şehre mi götürürdün? götürdügün kişi ben mi olurdum sence? ve ben gitmek ister miydim?

say ki
ben afrikada, binlerce, milyonlarca, siyah ve kaderi derisinden koyu insanlardan biriyim. açım ve açlığımın farkında değilim. açlık hayatın gereği diye dusunmusum hep, tok olmayı ayıp saymışım. ne verirdin bana? beni doyurman, herkes bu kadar acken mutlu eder miydi beni?

say ki
filistinde, tanklara tas atan cocugum. tum ailemi kahrolası savas almış, elimde kinimden ve acımdan baska sermayem yok. nasıl iyilik ederdin bana? savası mı bitirirdin? savasin bitmesi ailemi getirir miydi peki? ve ben kazanmadan istermiydim bitmesini?

say ki
saydiklarinin hepsi yalan. ben ben değilim aslında, sen de sen. seni ne kadar sevdigimi değiştirirmiydi bu? gidiyor olman, ben olmeden- yasadığım anlamına gelir mi?