vesikalik fotoğraf

bir değeri olmayan fotoğraftır. ne duygumuz bellidir ne de düşündüğümüz... hiç kimse vesikalık fotoğraf ile birisine aşık olmamıştır, mümkün değildir. ifadesizdir vesikalık fotoğraf. ya ehliyete verilecektir ya pasaporta... herhangi bir devlet dairesindeki görevlinin baktığında; karşısındakinin biz olup olmadığımızdan emin olmak için kullanacağı boş bir görüntüdür. çoğumuz dişçiden korkar gibi korkar fotoğrafçıdan.o bütün maskelerimizden soyunup karşısına geçtiğimiz fotoğrafçı yüzümüze ifade vermeye çalışırken, çıplaklığımızdır sıkıntımızın en kabartılı yeri.

herkesin birbirine benzediği yerdir aslında ne kadar rötüş yapılsa da suratlarımıza. estetik operasyonu geçirmiş gibi görünürüz. hoş ! ben hiç rötüşletmedim vesikalığımı; ’olduğu gibi bastır’ demişimdir.

en son geçen ay poz istedi fotoğrafçı bey benden. kimlik değişimi ıvır zıvır... ondan evvel ki 6 yıl önceydi.rötüş deydirsem o fotoğrafa nerede kalacak benim koskoca 6 yılım, öyle değil mi? düşünmekten kırışan alın, uykusuzluktan moraran gözaltları...tamam değeri olmayan fotoğraf dedim ama başka hangisinde bu kadar kendimim ?

uzerinde yapilan rotu$larla kendimi taniyamadigim fotograf ce$idi.

az once cektirdim, allah icin cok hizlilar, 7 dakikada teslim ettiler 8 tanesini 15tl den. resime bir bakayim dedim de kendimi taniyamadim. bi zayiflami$im, bi toplanmi$im, ne bileyim gencle$mi$im. naaptiniz siz ya? dedim, rotu$ladik abi dediler, allah razi olsun dedim ciktim oradan.

pek yaki$ikliymi$im ben, bugun bunu ogrendim.