vahim bir aşk

nevzat celik $iiridir.

dokerek butun yapraklarımı
tenhasında oturulmayan
bır agac gıbı geldım
ne ruzgar nede bır meze
bana rakı ver $ef
$i$esinde..

gıtarcı cocuga soyle
benım $arkılarımdan
uzak dursun bu gece
servıs fılan ıstemez
sandalyeyı kaldır
çiçekleri ,mumu
o adam buralara gelmez

vahım bır a$k
kapatmıs gozlerını
acıp bakmıyor
bır kalbı var
sankı atmıyor
ne fırtına bılıyor
ne dugun cıcegı

adam degıl o
baska bır $ey
yuzundekı cocuk
busbutun bulut
ve bana uzak
cehennem kadar
sandalyeyi kaldır $ef
$i$eyi masada bırak

oyle kur$un gıbı
bıcak gıbı degıl
butun denızlerı olur
bır adam degerse
kalbıne kadının
$arkılar yarım kalır
rakı yarım

ac bır kurt gıbı kararıyor gece
gecelerı kent bır bılmece
hayatımı masadan alıyorum
en ıyısımı unut $ef
sandalyeyı ,cıcegı, mumu
ben balkona cıkıyorum

ben kendımden cıkıyorum...