umutsuzca özlemek

bir insanın gelmeyeceğini,hatta gerekirse asla gelemeyeceğini,belki de hiç dönmeyeceğini bile bile özlemektir.ölüm gibi,ölen gibi,ölmü$ gibi..
her an,her dakika,her saniye daha da fazla..çoğalarak..

sizi acımasızca altında ezen ağır bir yük gibidir. çok ağır..

gelmeyeceğini bildiğiniz birini özlemek.özlenmemesi gereken biri.özlerken aklınıza sadece en güzel anılar gelir.sonrasında saatlerce tek başına sessizce ağlanır.

bitme umudu/ihtimali olmayan özlemdir.
geçmişi/ölenleri özlemek gibi.

ayrı düşmüştür iki kalp..biri uzak bir şehirdedir,diğeri ise kendi iç dünyasında kaybolmuştur.birbirlerini delicesine sevmelerine rağmen hayat bu ya bir daha kavuşmamak üzere ayrılmışlardır.ancak unutamamışlardır birbirlerini ve yaşadıklarını.bazen öyle ararlardı ki birbirlerini dünyada bundan büyük dert,bundan büyük sıkıntı olamazdı herhalde..işte o anlarda özlem kavururdu yüreklerini,gözyaşları sel olup akardı.ufka dalar giderdi gözleri,yüreklerinde umuttan eser olmadan.özlemek bu kadar mı zordur..peki ya umutsuzca özlemek??