tikanip kaldığında hayat

bir can dündar yazisi...

bir yerlerde tıkanıp kaldığında hayat, soluk almak güçleştiğinde, yüreğin susup, mantığın sürüklemeye başladığında ayaklarını, dağlara dönmeli yüzünü insan...

yeni patikalar,yeni yollar seçmeli,yüreğini ferahlatacak; yeni insanlarla tanışmalı,yeni keşifler yaparak...hep isteyip de, bir gün yaparım diye ertelediği ne varsa, gerçekleştirmeyi denemeli! her geçen gece,ölüme bir gün daha yaklaştığını; zamanın bir nehir, kendisinin bir sal olup da, o dursa da yolculuğun devam ettiğini anlamalı.

baş döndürücü bir hızla geçiyorsa birbirinin aynı günler, her akşam aynı can sıkıntısıyla eve giriliyorsa, değiştirmeye çalışmalı bir şeyleri; küçük şeylerle başlamalı belki; örneğin birkaç durak önce inip servisten,otobüsten; yürümeli eve kadar, yüreğine takmalı güneş gözlüklerini; gördüğünü hissedebilmeli!

sağlığını kaybedip,ölümle yüz yüze gelmeden önce, değerli olabilmeli hayat ! illa büyük acılar çekmemeli,küçük mutlulukları fark etmek için! başkasının yerine koyabilmeli kendini;

ağlayan birine "gül ". inleyen birine " sus" dememeli ! ağlayana omuz, inleyene çare olabilmeli! şu adaletsiz, merhametsiz dünyaya ayak uydurmamalı; sevgisiz,soysuz kalarak! dikeni yüzünden hesap sormak yerine gülden, derin bir soluk alıp, hapsetmeli kokusunu içine...

güneşin doğuşunu seyretmeli arada bir, seher yeli okşamalı saçlarını...karda, yağmurda; sevincine,coşkusuna ;fırtınada boranda; öfkesine,isyanına ortak olabilmeli doğanın!

bir çocuğun ilk adımlarında umudu ; bir gencin düşlerinde geleceği ; bir yaşlının hatıralarında geçmişi görebilmeli ! çalışmadan başarmayı,sevmeden sevilmeyi,mutlu etmeden mutlu olmayı beklememeli! ama küçük, ama büyük ; her hayal kırıklığı, her acı;
bir fırsat yaşamdan yeni bir şeyler öğrenebilmek için ; kaçırmamalı! çünkü ; hiç düşmemişsen, el vermezsin kimseye kalkması için , hiç çaresiz kalmamışsan, dermanı olamazsın dertlerin; ağlamayı bilmiyorsan neşesizdir kahkahaların ; merhaba dememişsen , anlamsızdır elvedaların...

ne, herkesi düşünmekten kendini , ne ; kendini düşünmekten herkesi unutmamalı ! bilmeli ; çok kısa olduğunu hayatın hep vermek ya da hep almak için... sadece, anlatacak bir şeyleri olduğunda değil , söyleyecek bir şey bulamadığında da dinleyebilmeli aklı ve kalbiyle katılabilmeli sohbetlere... hafızası olmalı insanın ; hiç değilse aynı hataları ,aynı bahanelerle tekrarlamaması için ! soruları olmalı , yanıtları bulmak için bir ömür harcayacak !

dostları olmalı ruhunun ve zihninin sınırlarını zorlayacak! herkese yetecek kadar büyük olmalı sevgisi ; ama, kapasitesi sınırlı olmalı yüreğinin ki , hakkını verebilsin sevdiklerinin... zaman bulabilsin; bir teşekkür, bir elveda için... yaşam dedikleri bir sınavsa eğer; asla vazgeçmemeli sevmek ve öğrenmekten;

ama, herkesi sevemeyeceğini de her şeyi bilemeyeceğini de fark edebilmeli insan ! tıpkı , her şeye sahip olamayacağı gibi ...

zamanın ninnisiyle, uykuda geçirmemeli hayatı...!