terk edememek

insanlar makine değil.

hiçbirinin kullanma kılavuzu yok.

yavaş yavaş tanıyabilirsiniz bir insanı ancak.

hiç haketmeyen bir insanın;

ilk tanıdığınız yönleri en iyi olanları da olabilir (şans işte),

ve bir insan için yapabileceğiniz ilk fedakarlığı yaparsınız;

önemsersiniz..

sonra tanıdıkça şaşırırsınız,

şaşırdıkça tanırsınız..

bazıları söküp atar.

bazıları kurtulamaz.

bu bazılarından başkası da anlayamaz bu duyguyu..

işte öyle bir şey...

sevgiliyi terk etmek, kendini terk etmekse, yapamazsın. yapmak da istemezsin. ne kadar acı verse de o pamuklara sardığın, gozunden sakındıgındır. ölürsün, öldüremezsin. onu öldürmek kendini öldürmektir. el gitmez, yürek dayanmaz. acı çeker oturursun.

(bkz: saplantı)

bagimli olmak

sevdiceği bırakamamaktır. onla olmayacağını bilirsin. her şey farklıdır. başka pencerelerden bakarsın hayata. ama çok seversin, sevilirsin. onsuzluğu düşünmek bile yeter yüreğinin yanmasına. kalbin çatlar çatlar, kırıldığı anda zaten kesin sen terk edilmişsindir.

ilişkilerde terk edememek korkudan kaynaklanır.. korku bağımlılığı beraberinde getirir.. bağımlılıkla beraber o zararlı, üzücü ilişkiye devam etmeye çalışırsın.. dayanamayıp inceldiği yerden kopsun desende pek kopacak gibi değildir. artık mutsuz bir dünya yaratmaya çalışmış ve başarmışsındır.. ta ki seni derinden sarsan bir olay yaşayana kadar.. sonrada terk edememek gibi birşey söz konusu olmaz, olamazzz !

(bkz: vicdan azabı)

bir sevgili ise terk edilemeyen yillarini gecirdigin ve herseyi tüketigini sanip kopmak istedigin, bir anda silip atamazsin elbette ki yani basindan.. bu fikri düsünürsün hep ama.. ayrilmaliyim.. iste sen bunu düsünürken gecip gider zaman ve karar anini bir türlü yasayamazsin. mazeretler bulursun dolucasina. ama bir türlü kopamazsin, kopartamazsin kendini..

..
iste böyle birsey olsa terk edememek..