sulu boya

ciddiyetten uzak, en geyik boyadır, suludur işte nihayetinde... oraya buraya bulaşır, dökülür, taşar, karışır...

en zor resim tekniklerinden biridir. malzeleri ve boyası çok özeldir. yüksek gramajlı ve dolulu kağıtlar tercih edilmelidir. el yapımı 450 gramlık kagıtlar aşırı pahalı olsa da en iyi sonucu verir. boya kalitesi çok önemlidir. taş suluboya ve sıvı suluboya olmak üzere iki tiptir. resim derslerinde kullanılan suluboyalara ise suluboya demeye bin şahit ister. plastik kıllar değil doğal kıldan yapılmış fırçalar kullanılmalıdır. rengin tonları diğer boyalarda olduğu gibi beyaz ve siyah eklenerek değil su eklenerek elde edilir. özellikle renge beyaz eklenmesi boyayı çamurlaştırıcı etki gösterdiği için tercih edilmez. bu tekniğin en zor yanı hatayı telafi etmek olanağının olmamasıdır. şeffaflık tekniğin ayırtedici özelliği olduğu için hatayı başka bir renkle telafi etmek olası değildir. ayrıca kagıt seçerken yapılacak resme göre kağıt tonu belirlenmelidir. unutulmaması gerekir ki suluboya kagıdın rengini kapatmadıgı için kagıt rengi ile kullanılan renk birleşecektir. iyi bir suluboya tekniği geliştirmek için öncelikle lavi çalışılıp renk, su, fırça ve kağıt özellikleri iyice kavranmalıdır.

en boktan resim aletidir. küçükken bir kaba su koyup resim yapmaya kalkıştığınızda bir süre sonra her şey allak bullak oluyordu. öyle bir yaratıcıydınız ki her rengi kullanmak, her tarafa her şey çizmek isterdiniz. iki fırca darbesinden sonra o su koyu çamur bir hal alırdı. doğal olarak resmin tonları da bu sudan etkilenir resim hiç bir şeye benzemezdi.

illa su gerekmez, tükürükle de çalışıyor ne güzel.

ilkokulun belki de en önemli araç gereçlerinden biridir. resim derslerinin vazgeçilmezi olan suyu boya, uygulanış itibariyle biraz hayal kırıklığı yaratsa da (bkz istediğin rengi tutturamamak) yine de kendine özgü fırçası ve küçük kap kacaktaki suyuyla birlikte olmazsa olmazdır.

guaj boyanin su katilmisi.

pastel boya nın ezeli rakibi.