sözlükteki kalabalığa rağmen oluşan sessizlik

kendimi zaman zaman "aralarına aldıkları kurbanı önce kekleyen" bir tarikata gelmişim gibi hissetmeme neden olan olaydır.

sanki herkes bir yerlerden, benim yaptığımı ya da yapacaklarımı izliyormuş ve kendi aralarında dalga geçiyormuş gibi oluyor. biliyorum çok sapıkça bir fikir ama, cidden tırsıyorum bazen.

zirve filan yapsanız gelmem olm. korktum. zirvede ilaçlı içecek ve sonra ayıldığımda, yatakta ağlıyor olayım değil mi?

herkes burada, ama sanırım herkes okuyor. yani umuyorum öyledir. öyle mi?

ilk entryden sonra 25 dakika geçmiş neredeyse ve durum hala ciddiyetini koruyor. bak yemin ederim kimseye bişey demem. beni de alın aranıza.
hani okulda öğretmenler şey derdi ya;

- gülünecek bişey varsa anlatın beraber gülelim !

diye.

hah, ben o öğretmenleri şimdi anlıyorum. adamlar merak ediyomuş cidden. hem sinir bozucu hem de meraklandıran bir durum bu. nerdesiniz hey !

şu anda sükût halinde geceyi dinliyor bilgiçler. dinleyecekler, adapte olacaklar ve bir an gelecek coşacaklar. tecrübeyle sabittir.