sözlüğü özlemek

kendi adima son bir kac gundur yeterli ilgiyi gosteremedigim icin hissettigim $ey. ozleniyormu$ ya la cidden.

gözleri dolduran bir duygudur. iki günlük gibi kısa bir ara verilmiş olsada yine özlenendir sözlük. hastanede yatarken ’ ulan şurda biri komik diyalog kursada, iyileşince yaran diyaloglar başlığına yazsam’ bile denilir. yada ’ kim ne yazıyor? neler oldu sözlükte? offf’ diyede sitem edilebilir.
yani uzun lafın kısası sözlük her daim özlenendir. allah başımızdan eksik etmesin efenim. hepinizin gözlerinden mıncıklarım.

sözlüğün herşeyiyle burnunda tütmesi. zorunlu bir kaç aylık uzaklaşmamdan sonra, sözlüğe girdiğimde tüm benliğimde hissettim ben bu duyguyu. tüm butonlarına tek tek basıcam şimdi, hamlamıştır belki, bi güzel temizlik yapiyim butonlara. örtülerini kaldiriyim, dantellerini yerleştiriyim, kendi sözlük sezonumu başlatayım.

tatile çıkıldığında ve internetle haşır neşir olmanın mümkün olmadığı durumlarda derinden yaşanılan olay.

ha nolur; her gördüğün durum bi tanım şeklinde kafanda yer bulur, en olmayacak konularda yazacak bi şeyler türetirsin, sözlük ortamı esprilerini yabancı turistler üzerinde uygularsın, bol bol zihninden entry kasarsın.

ancak heyhat bunların hiçbiri tatil dönüşü sözlüğün başına oturduğunda aklına gelmez, sen de şuan bendenizin de yaptığı gibi durumun saçmalığını sözlük ekranına dökersin anca. tabi bunların hiçbiri sözlüğü özlediğin gerçeğini değiştirmez. eve adım attığın andan itibaren büyük bir hevesle sözlüğe koşarsın. hoş, koştum da noldu, bi mesaj ne bileyim bi muhteşem oy, en ufak bi işaret bile gelmemiş şahsımla alakalı; yokluğum farkedilmiyormuş yani sözlükte. vay arkadaş ya...

uzun zaman erişilemeyince sızısı hissedilen durumdur..internette arayacak bir $ey bulamazsınız..msn,icq filan hikayedir yüzüne bakılmaz.sadece okumak ve yazmak istersiniz düşününce terlemeye başlarsınız öyle bir özlemektir ki içiniz sıkılır ve o beklenen an geldiğinde tüyleriniz diken diken olur neyse şimdi sözlük sen kendine bir içki koy ben üzerime rahat bir $eyler alıp geliyorum öyle devam ederiz....

bir nevi internet bağımlısı olduğumuzu anladığımız güne tekabül eder.

insanı internete girmekten soğutan durum.

sözlüğünden uzak kalan yazarların yoğun bir şekilde yaşadığı duygudur.

bedensel olarak bitkin olan bunyenin,aynı anda hastalık denilen illete kapılmasından dolayı kaput halde yatak ile butunlestigi anda bile aklına entry gelip,birde o halinde onları hafızada saklamaya calisarak daha bir yorulan yazarın hissettigi hede olsa gerek.

-sozluge gir.
-houston’u ac.
-gelen mesajlari kontrol et, uzun uzun cevapla.
-yeni yazilan comez entry’lerini oku.
-10 entry ve fazlasini yazanlari ikinci kez oku
-beklenilen kalitede yazmislarsa onayla
-onayladiklarina sozluge kabul edildiniz mesaji gonder.
-ukdeleri oku, sacmalarini temizle.
-sen yokken yazilan entry’leri okumaya basla.
-daha fazla okuyamayacak kadar sikilinca tek bir entry bile yazamadan cik sozlukten.
-sozlugu ozle...

(bkz: sözlükle düzeyli bir ilişki yaşamak)
(bkz: sözlükten çocuk beklemek)
(bkz: sözlüğü eve atmak)

nasıl bir duygudur bu.. bünye resmen özler yahu şu sözlüğü.. parmakları falan alışmıştır klavyeye. burnunda tütmek deyimi resmi olarak yaşanır.
en yakın zamanda sözlüğe geri dönülür, hatta kısa bir duygusal buluşma anı yaşanır, bilgiçin gözleri dolar, sözlük pek sallamaz.

uykumda özlediğim durum.

gidilen kisa tatillerden sonra doner donemez kacirilan butun entry’lerin ve basliklarin okunmaya calisilmasi sozlugu ozlemek midir, salakligin daniskasi midir, yoksa gorev bilinci midir emin degilim. ama uzun sure bilgisayardan uzak kalan bilgicin eline klavye gecirir gecirmez bilgisozluge girmesi iyiye isaret olsa gerek.

sozlugun yasadigi ruhsal ve bedensel problemlerin kalbimde yarattigi duygudur ozlem. hatta bu ozlem o kadar agir basmistir ki gidip baska sozluklere uye olmusumdur. bugun de butun gun dualar ettim allahim eve geldigimde sozluk aciliyor olsun diye. an itibariyle de ozlem duygusu yerini sevince birakmistir. aman aman insanin evi gibisi yok valla komsu.

vize ve final donemlerine tekabul eder.

sozlugun sorunlu oldugu anlarda,ya da herhangi bir sebeple giremedigimiz zamanlarda cektigimiz acinin adi.

(bkz: sozlugun sicmasi)

garip bir histir bu.tatilde ya da bilgisayar olmayan bir yerde olur insan kimi zaman.o gun ba$indan bir $ey gecmi$tir ya da cok ilginc bir $eyler ogrenmi$tir.onu sozluge yazmak ister, birileri ile payla$mak ihtiyaci hisseder fakat o an icin bu mumkun degildir.waptan sozluge girer bakar ki millet haril haril bir $eyler yaziyor fakat kendisi sadece izlemek zorunda.yazamaz.hicbir $ey payla$amaz o an icin.kivranir neredeyse.ertesi gunu bekler buyuk bir sabirsizlikla.ertesi gun gelir ve sozlukle buyuk bulu$ma gercekle$ir.once sozluge giremedigi gunlerde neler yazildigini ara$tirir.istatistiklere bir goz atar ardindan. kendi nickini inceler yeni oylar alabilmi$ mi diye.haftanin en begenilenleri, en igrenilenleri, en cok entry yazanlar, $unlar bunlar derken zaten saatler gecer.ardindan da payla$maya ba$lar artik ya$adiklarini, ogrendiklerini, rastladiklarini.sozluk ozlenir gercektende.en azindan ben bu $ekilde hissediyorum.