sonuç

insanın acısını insan alır içerisinde yer alan bir şükrü erbaş yazısı.

…

‘sonuç?’ ya da ‘sonra?’ diyen kimi görürse mezar taşlarını gösteriyordu. ‘sonuç yok’ diyordu. ‘sonuç, ertelenmiş bir şimdi, sürekli devinen gerçeğin yeni bir başlangıcı, bir yanılsamasıdır bulunduğumuz yere göre. aslolan süreçtir ve elimizdeki tek gerçek, biricik şans, şimdi, şu an yaşadığımızdır. bu yüzden tanıma gelmez, kalıbı ve kuralı yoktur; aşk gibi, ay ışığı gibi, iğde kokusu gibi… yaşanır yalnızca. sonuç adına şimdiyi ertelemek, yaşamı ertelemektir, ipini çekerek ardına düştüğümüz mutluluğu zamanın dışına itmektir. bulunduğumuz her nokta, yaşadığımız her an bir sonuç değil midir gerçekte; bizi biz eden geçmişimizden ve seçimlerimizden oluşmuş bir sonuç?’

…

girişimlerin ardından beklentilerin -her ne dozda olursa olsun- gerçekleşmemesinin akabinde oturduğumuzda ne oldu şimdi
nereye vardım gibi soruları düşündüren...tabii ki sadece beklentiler gerçekleşmediğinde değil her durum değerlemesinde elimize almamız gereken.

(bkz: akibet)

son ve uc kelimelerinin birlesmesiyle olusmus, en sondaki uc yada netice manasinda kullanilan kelime. nihayet.