son aşk

faruk nafiz çamlıbel’e ait bir şiir.

hasretinle geçiyorken bu gençlik çağım,
ey sevdiğim, ben ümitsiz değilim gene
ak düsünce saçların kumral rengine
kollarında son aşıkın ben olacağım.

ey başında şimdi sevda rüzgarları esen,
böyle her gün yollarımdan geçsen de süzgün
sen benimsin büsbütün terk olunduğun gün ...
o mukadder günü, bilmem, düşündün mü sen?

ben bir beyaz saçlı aşık, sen bir ihtiyar ...
o gün bana yaklaşırken ey ilahi yar,
esirgeme gözlerimden bir son buseni,

kirpiğinden yavaş yavaş bir damla aksın,
çünkü, ruhum, sen de o gün anlayacaksın
ki hiç kimse benim kadar sevmemiş seni!

aşkın artık safça duyguları kaybedişinden önce yaşanan son duygu selidir. son aşkını yaşayan kişi öyle bir duruma gelmiştir ki artık aşk kelimesi onun için sadece bir süs, bir kandırmacadır. son aşk hep akılda kalır, ve kişiyle beraber mezara kadar gider, tıpkı ilk aşk gibi..

ölmeden önce ki aşkın

gözlerinden mutluluk gitmez
son aşk hiç bir şeye değişilmez...derler

son aşkımdır bu –sen- ve son çile,
günümün son fecri, sonu artık;
giriver inince gün, aralık
kapımdan gelinlik elbisenle.

onu sevmekle geç, ey yaşamak!

ahmet muhip diranas