ilkokulda akıl edemiyordum da, ortaokullu olunup da okuldan kaçıp internet kafelere gitme furyası başladığında, ne kadar kıymetli bir şey olduğunu anlayıp sallamaya başladım. hatta o kadar iyi anladım ki; yoklamada yok yazılma ihtimalini sıfıra indirmiştim, bu da güzel bir şeydi tabi.
not : ulan her seçimde sınıfa çikolata almaktan anam ağlıyodu be. ne o, mustafa yı başkan yaptırıcan da, okuldan kaçıcan da, yok yazılmayacan bak bak, mevzuya bak. hayır, bi de biri metro ister, biri ülker çikolatalı ister, biri çokonat ister! gel de aklında tut. neyse ki geride kaldı o günler.
sınıf başkanıni sallamamak
sınıf ba$kanının, agzından köpükler çıkartarak "sizi örtmene söyliceeeem!" $eklinde yırtınıp gözlerinin dolmasına sebebiyet verecek olan aktivitedir. yapmayın etmeyin, o da çocuk.
konuşanlar listesinde adının önünde 32 çarpıyla ortalıkta gezinen zıplayan hoplayan öğrencinin yaptığı eylemdir. ama bu öğrenci asla yalnız değildir; ya şakşakçıları vardır, ya da ona iştirak edenler vardır, yani mutlaka bir destek buluyordur bu adam. sınıf başkanı adaleti temsilen sınıfa konulmuş, gözleri bağlı bir elinde terazi bir elinde tebeşirle görevini icra eder. ama o sırada türlü sataşmalara da maruz kalır garibim.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?