seyahat etmeden önceki anlar

bir an önce bitse de gitsek denilen anlardır. seyahat sebebi ayrılıksa gereksiz duygusallığa yer vermeme, tatilse bir an önce varmanın sabırsızlığı nedeniyle böyledir. hep bir koşuşturmaca vardır.

seyahatin nasil geçirilecegini düsündüren anlardir.

kişi ilk olarak doğar.çıplaktır da üstelik.doktor poposuna falan da vurur. ağlamaya başlar. belli bir süre hastanede kaldıktan sonra evine gitmek için arabaya falan bindirilir.böylece ilk seyahatını da yapmış olur.bunun gibi bir şeydir heralde. evet.

heyecandan insanın sürekli tuvalete gitmesi.

gidilen yere gore duygu-durum bozukluklari yasanir; "hong kong"a ise seyahat bir yandan "alisveris yapacagim" heyecani bir yandan da "hic de cekilmez yol cok uzun" cokuntusu ikileme sokar veyahut "dhaka" ya gitme durumu varsa gunler oncesinden depresyona girilir, carsaflar, yastik kiliflari, temel besin gidalari tepistirilir bavula "ne bok yicem" in yani sira "neyse bari dvd arsivimi genisletirim bol bol" tesellisi gel-gitlere neden olur."seyahat oncesi anlarinin" sevinc ve heyecan icinde gecmesi icin en etkili faktorlerden biri hic suphesiz destinasyondur.

kavuşulacak olan insanlar özlenmişse en huzurlu anlardan biridir.

sevdiklerine kavuşma heyecanının doruk zamanlarındandır.

seyahat edeceğiniz aracın hareket saati gelmeden yaşanılanlardır.
belki soğuk, belki sıcak bir hava. seyahat vaktini havaalanı ya da garda kahvenizi ve sigaranızı içerek bekler, en sevdiğiniz şarkıları dinlersiniz. içinizde bir huzur vardır. durdur yere gülümsersiniz.

sonra,

sayın yolcularımız...