savrulup dururken hayat

kekremsi bir hayat dilimindeyiz
bakır tadında geçiyor günler
tutmuş yolları bir sürü harami
geleni geçeni sigaya çekmekte

şüphesiz onlar ölüm getiricilerdir
ve sevincin düşmanı olarak bilinirler
yoktur gözlerinde sevgilerin ışıltısı
aşk yoktur, duman bürümüştür büsbütün

onlar yalnızca ölümü bağışlayabilir
yalnız kederi, kahrı ve zulümleri
ve tarih onlarla bizim kavgamızın
sürüp duran hadisatından ibarettir.

ne yazılmışsa bize ve onlara dair
işıklı sularındadır bilincimizin
hükmünü yerine getirse de acılar
biz yine neşeli türküler söylemekteyiz

savrulup duran bir zaman diliminde
sarsarak ve sarsılarak geçiyor günler
ama kalbimiz çatlayacak kadar duyarlı
hayatı savunabilecek kadar güçlüdür.

(bkz: ahmet telli)

birileri yağmurlu bir gecede ıslanmaktan bahsediyor
birileri kayıp istasyonlardan dem vuruyor
savruluyorum
yanımda en tanıdığım insanlarım
yanımda en tanımayı reddettiğim insanlarım
insansızım..
imkansızım
elimden ötesi gelmiyor
kelime olup hangi kablolarda dolanıp yokolmaya
idamımı hangi en mutlu anımla paylaşmaya hazırım..
henüz bilmiyorum
kolyemin sarktığı boynum çekerken beni bir başka dünyaya
sonumu hayal ediyorum anlamsız bir hikayenin tam ortasında..
hissediyorum
anlatsam deliliğime gülersiniz biliyorum..
..
insanlar yağan yağmurda dolaşmanın ne hoş olduğundan bahsediyor
oysaki yağmuru en deli ben seviyorum
gök gürültüsünden en çok ben korkuyorum
anlatma lüzumu duymuyorum..
birileri yağmurdan ve hayattan
bir de üstüne dinlemeyi
dinlesem bile özümsemeyi algılamayı reddettiğim vs vs den bahsediyor
en ilgili halimle ilgilenmiyorumm
kısacası
savruluyorum..
delilerden daha mutlu daha coşkulu oluyorum
ve akıldan afarozun bu en coşkun mutluluğunu kimlerle paylaşabilirim.. bilmiyorum..
susuşuyorum..
en sesli susuşum olsun istiyorum
kafamdaki milyon ses ruhumu paramparça edip
hislerimi yağmalasın istiyorum..
hayata sövüyorum
ardından kutsuyorum hayatı..
..
savruluyorum
sonra duruyorum
diyorum ki hayata ne de çok benziyorum